Grzejniki blaszane

Grzejniki blaszane, jako mniej wytrzymałe, mogą być używane w ogrzewaniach o temperaturze wody do 90°C i w budynkach niewysokich, gdzie ciśnienie jest mniejsze niż 4 at (n). W budynkach podłączonych do miejskiej sieci ciepłowniczej mogą być montowane tylko grzejniki żeliwne. Grzejniki zawiesza się na umocowanych w ścianie wspornikach (program uprawnienia budowlane na komputer). Zależnie od wielkości i powierzchni ogrzewalnej grzejniki są oznaczone numerami od 0 do 5. Oprócz wyżej opisanych grzejników radiatorowych używane są w bu dynkach fabrycznych grzejniki z rur gładkich i z rur żebrowych, tzw registry.

Zespoły grzejne z rur gładkich czy żebrowych - registry - wykonuje się w formie drabinek, jako zespół rur zmontowanych najczęściej jedna nad drugą. Na registry używane są rury gładkie kotłowe oraz rur żebrowe stalowe z nakładanymi na gorąco żeberkami albo też odlewane wraz z żeberkami rury żeliwne (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Zastosowanie nagrzewnic, omówionych wyżej, stanowi odrębny sposób ogrzewania. Rurki żebrowe nagrzewnicy wykonane są ze stali, a skrzynka z kątowników obudowanych blachą lub twardą płytą pilśniową.
Ostatnio coraz częściej spotykamy się z tzw. budownictwem uprzemysłowionym (prefabrykowanym), w którym poszczególne elementy instalacji są wykonywane w warsztatach poza miejscem budowy.
W warsztatach takich wykonywane są poszczególne fragmenty instalacji lub całe elementy grzejne.
Elementem grzejnym będzie np. blok ścienny, w którym są zabetonowane wężownice z rur stalowych bez szwu, dokładnie sprawdzonych na ciśnienie (uprawnienia budowlane).

Materiały izolacyjne i uszczelniające

Materiały izolacyjne służą do zabezpieczenia przewodów, naczyń wzbiorczych, podgrzewaczy centralnego ogrzewania i ciepłej wody przed stratami ciepła.
Najlepszym materiałem izolacyjnym jest korek, ponieważ ma małą przewodność cieplną; cecha ta w tym przypadku odgrywa zasadniczą rolę.
Wobec braku dostatecznej ilości korka oraz wysokiej ceny, najczęściej stosowanym u nas materiałem izolacyjnym jest wata szklana i wełna żużlowa (program egzamin ustny). Do izolacji przewodów czy zbiorników stosuje się watę szklaną przymocowaną do papieru falistego; tworzą się w ten sposób jakby pasy czy maty z waty szklanej.
Przewód owija się matami z waty szklanej (żużlowej) o grubości, zależnie od potrzeb, 3 do 6 mm, następnie okręca się drutem, owija jutą i z zewnątrz pokrywa zaprawą gipsową. Izolowany w ten sposób przewód czy zbiornik, po wyschnięciu zaprawy gipsowej pokrywa się jeszcze dodatkowo farbą olejną lub lakierem asfaltowym (opinie o programie).

Do izolacji zbiorników na poddaszu często używa się trocin, które zasypuje się między zbiornik a ścianki skrzynki drewnianej stanowiącej obudowę tego zbiornika.
Należy pamiętać, że do izolacji przewodów narażonych na działanie wilgoci (np. w kanałach zewnętrznych czy wilgotnych suterenach) nie używa się waty żużlowej. Wata żużlowa pod wpływem wilgoci na skutek reakcji chemicznych powoduje bardzo szybkie rdzewienie (korozję) rur.
Najczęściej stosowanym materiałem uszczelniającym połączenia przewodów, armatury i osprzętu jest minia ołowiana rozrobiona pokostem (segregator aktów prawnych). Nagwintowane końcówki rury czy osprzętu, smaruje się minią, owija włóknami konopi, powtórnie smaruje się minią i wreszcie skręca się.
Do uszczelnienia członów kotłowych stosuje się (przy złączkach) tzw. kit żelazny stanowiący ciastowatą masę wykonaną z opiłek stalowych,, pokostu i kwasu solnego.

Do połączeń rur kołnierzowych i elementów grzejników używa się uszczelki z tektury wygotowanej w pokoście - przy temperaturze czynnika grzejnego do 100°C, oraz z klingerytu zwykłego lub klingerytu z przekładkami z drutu miedzianego - przy temperaturze powyżej + 100°C.
Pamiętać należy, że w instalacjach centralnego ogrzewania i ciepłej wody uszczelnień gumowych nie używa się, ponieważ są one nieodporne na wysokie temperatury (promocja 3 w 1).