Gwoździe

Gwoździe należy rozmieszczać w miarę możności w odstępach większych od odstępów minimalnych wskazanych w normie. Zwiększenie odstępu jest szczególnie pożądane, jeżeli drewno jest łupliwe (program uprawnienia budowlane na komputer). Środek ciężkości przekroju gwoździ złącza powinien leżeć w pobliżu punktu przecięcia osi łączonych elementów.

Przed wyborem odstępu między gwoździami i wyznaczeniem rozmieszczenia gwoździ w złączach wskazane jest wykonanie paru próbnych połączeń przy różnym rozstawie gwoździ i sprawdzenie ich wytrzymałości pod obciążeniami ściskającymi (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Deski i dyle należy zabezpieczać od pęknięć przy usychaniu stosując następujące środki:
- przewiercanie otworów poprzez łączone elementy przed wbiciem gwoździ, świdrami o średnicy równej około połowy średnicy gwoździa;
- zmniejszanie liczby gwoździ w pobliżu krawędzi desek i dyli z pozostawieniem gwoździ w środkowej partii połączenia w odstępach przyjętych jako bezpieczne;
- rozpoczynanie wbijania gwoździ od zewnętrznych rzędów;
- wbijanie w czoła desek lub dyli blach z twardej stali, wygiętych w kształt litery S dla zabezpieczenia drewna podczas wysychania od pękania wzdłuż słojów. Zabezpieczenie to jest skuteczne, jeżeli jest wykonane po wyschnięciu końcowych odcinków dyli i desek (uprawnienia budowlane);
- używanie młotów pneumatycznych do wbijania gwoździ dla zabezpieczenia od wygięć łatwo powstających przy wbijaniu gwoździ ręcznym młotkiem i powodujących rozłupywanie desek.

Badania doświadczalne wskazują, że w połączeniach na gwoździe pod obciążeniami, do których te połączenia są dostosowane, nie występują wzajemne przesunięcia łączonych elementów. Współczynniki pewności tych połączeń wynoszą około 2,5 względem sił, przy których przesunięcie poszczególnych elementów dochodzi do 1 mm. Współczynnik pewności wynosi 5,5 względem obciążeń, przy których poślizgi łączonych elementów przestają być proporcjonalne do sił (program egzamin ustny).

Schemat układu prętów w krążynach łączonych

Schemat układu prętów w krążynach łączonych na śruby jest taki sam, jak w krążynach łączonych na deski: są to kratownice bezsłupowe o krzyżulcach przeciwnych pochyleń przecinających się w połowie długości i pochylonych pod kątem zbliżonym do półprostego, zakończonych i stężonych słupami skierowanymi normalnie do pasów. Przekroje elementów krążyn łączonych na śruby są większe od przekrojów elementów krążyn łączonych na gwoździe (opinie o programie).
Dyle pasów i krzyżulce są łączone na śruby umieszczone po jednej na skrzyżowaniu ich osi. Pod głowice śrub i pod nakrętki dawane są podkładki z blachy o polu dostosowanym do przekroju śruby i do docisku podkładki do drewna. Styki między czołami dyli pasów są wypełniane zaprawą betonową (segregator aktów prawnych).

Średnice śrub powinny być dostosowane do sił tarcia, wystarczających - z odpowiednim współczynnikiem pewności - do przeniesienia największych sił występujących między łączonymi elementami. Siły tarcia przyjęto obliczać na podstawie doświadczeń, przyjmując współczynnik tarcia równy 0,8 i naprężenie rozciągające przekroju rdzenia śruby równe 800 kG/cm2. Do sił tak obliczonych powinny być dostosowane średnice śrub i powierzchnie podkładek. Docisk ich do powierzchni drewna nie powinien przekraczać 25 kG/cm2. Stosunek pola podkładki do pola przekroju śruby powinien wynosić przeto 800 :25 = 32, a krawędź podkładki kwadratowej powinna być równa około pięciu średnicom śruby. Grubość podkładki powinna wynosić przynajmniej V2 grubości śruby.
Przy tej grubości docisk podkładki do drewna jest dostatecznie równomierny. Jeżeli w złączu wystarcza jedna śruba, to powinna ona przechodzić przez skrzyżowanie osi łączonych elementów. Jeżeli w złączu jest więcej śrub, to należy rozmieszczać je tak, aby środek ciężkości przekrojów leżał w pobliżu skrzyżowania łączonych elementów (promocja 3 w 1).

Pod działaniem docisku podkładek drewno powoli odkształca się trwale, a siła docisku powoli maleje. Siła ta zmniejsza się też wskutek wysychania drewna. Dlatego złącza na śruby wymagają dokręcania nakrętek w równomiernych odstępach czasu, a przede wszystkim przed zabetonowaniem złącz i po stężeniu betonu w złączach.