Hydrauliczne metody

W skład instalacji kanalizacyjnej do usuwania gnojowicy wchodzą:

1. kanały gnojowicowe,
2. kolektory,
3. elementy instalacyjne kanałów i kolektorów,
4. zbiorniki gnojowicowe (gnojownie) (program uprawnienia budowlane na komputer).

Gnojowica (upłynniony obornik) jest to mieszanina płynnych i stałych odchodów zbieranych od zwierząt gospodarskich trzymanych w pomieszczeniach bez ściółki (bezściółkowa metoda hodowli) lub z bardzo małą jej ilością. Gnojownia jest to pomieszczenie wewnętrzne lub wyodrębnione miejsce na zewnątrz budynków inwentarskich służące do przechowywania obornika.

Gnojówka (płynny nawóz organiczny) jest to przefermentowany mocz zwierząt hodowlanych gromadzony w zbiornikach, pochodzący ze stanowisk zwierząt przebywających w budynkach inwentarskich (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Obornik jest to mieszanina kału i moczu różnych zwierząt gospodarskich oraz ściółki, wytwarzana głównie w budynkach inwentarskich gospodarstw małoobszarowych. Ilości odchodów zwierzęcych z ferm typu przemysłowego przy bezściółkowej metodzie hodowli. Ilość odchodów świńskich i bydlęcych podano z podziałem na odchody gęste, nierozcieńczone oraz z domieszką nieznacznej ilości wody niezbędnej do ułatwienia usuwania gnojowicy z pomieszczeń inwentarskich (uprawnienia budowlane).

Charakterystyczną cechą gnojowicy o konsystencji plastycznej jest punkt płynności lub wskaźnik upłynnienia. Wskaźnik ten podaje, jaka siła napięcia powierzchniowego jest potrzebna, aby plastyczność gnojowicy została pokonana i gnojowica zaczęła płynąć. Płynność gnojowicy zależy od zawartości suchej masy (pozostałość po parowaniu w % świeżej masy). Podano średnią zawartość suchej masy i gęstość odchodów zwierzęcych.

Hydrauliczne metody usuwania odchodów zwierzęcych można podzielić na:

• usuwanie gnojowicy za pomocą otwartych kanałów spiętrzających,
• usuwanie gnojowicy otwartymi kanałami przepływowymi (program egzamin ustny).

Rozwodnienie

Zasada usuwania odchodów zwierzęcych za pomocą kanałów spiętrzających polega na tym, że gnojowica gromadzi się w kanale przez okres kilku dni. Kanał ma spadek zgodny z kierunkiem odpływu gnojowicy i jest zamykany zasuwą. Otwarcie zasuwy powoduje opróżnienie kanału. Po każdym opróżnieniu kanału należy go napełnić wodą, co ułatwia późniejsze spływanie odchodów. Metoda usuwania gnojowicy za pomocą kanałów spiętrzających jest skuteczna tylko przy dużym rozwodnieniu gnojowicy, co z kolei wpływa na zwiększenie zużycia wody. Rozwodnienie gnojowicy powoduje znaczne zwiększenie jej ilości, sprzyja poza tym rozwarstwieniu się składników gnojowicy w czasie przechowywania (opinie o programie).

Zasadniczą cechą systemu usuwania gnojowicy otwartymi kanałami przepływowymi jest to, że kanały te nie mają spadku na całej długości dna w kierunku zgodnym z odpływem gnojowicy. W metodzie tej wykorzystuje się fakt, że frakcje lekkie odchodów gromadzą się na powierzchni, tworząc warstwę, która narastając

Kanały spiętrzające budowane są ze spadkiem 0,5-1,0% w kierunku przepływu gnojowicy. Kanał na końcu ma szczelną zasuwę, po której otwarciu cała jego zawartość odpływa do kanału zbiorczego lub bezpośrednio do zbiornika. Maksymalna długość kanału wynosi 23 m, przy końcowej głębokości 0,80 m (segregator aktów prawnych).

Kanały przepływowe budowane mogą być jako:

• kanał bez spadku,
• kanał ze spadkiem przeciwnym do kierunku przepływu gnojowicy,
• kanał z dwoma przeciwnymi spadkami.

Kanały bez spadku są najprostszym rozwiązaniem konstrukcyjnym (promocja 3 w 1). Głębokość kanału, która zależy od jego długości, należy ustalać zgodnie z danymi. Kanały te zakończone są progiem o wysokości około 10 cm.