Hydrofobowe właściwości smół

Hydrofobowe właściwości smół i asfaltów są dostatecznie silne, tak że można uzyskiwać wodoszczelne warstwy przez nakładanie ich na powierzchny konstrukcji warstwy asfaltu lub smoły. Ten sposób zabezpieczenia budynków od wilgoci nie jest jednak dostatecznie pewny i może być uważany jako zaledwie wystarczający przy izolacjach najlżejszych typów, np. dla zabezpieczenia od wilgoci płytkich fundamentów budynków posadowionych na gruntach przepuszczalnych. Tego rodzaju ochrona jest w większości przypadków niewystarczająca i zachodzi konieczność stosowania bardziej skomplikowanych metod wykonywania izolacji przeciwwilgociowych.

Przemysł materiałów izolacyjnych produkuje wiele rodzajów materiałów izolacyjnych, bitumicznych, dających się w różny sposób stosować. Materiały te, niezależnie od tego czy produkowane są na bazie smół, czy też asfaltów, można podzielić na dwie zasadnicze grupy: materiały płynne i plastyczne, materiały rolowe (program uprawnienia budowlane na komputer).

Materiały płynne i plastyczne z kolei obejmują następujące grupy:

• materiały płynne do gruntowania, upłynnione za pomocą rozpuszczalników lotnych,-
• masy izolacyjne o różnych stopniach gęstości, stosowane na zimno lub na gorąco,-
• lepiki na zimno,
• lepiki na gorąco,
• asfalty lane i mastyksy,
• masy zalewowe i kity asfaltowe,
• emulsje asfaltowe o różnej konsystencji.

Do materiałów rolowych zalicza się: papy różnych gatunków, tkaniny impregnowane.

Materiały te stosuje się przeważnie łącznie ze sobą w różnych kombinacjach.
Zadaniem asfaltów upłynnionych, używanych do gruntowania (roztworów gruntujących), jest stworzenie na powierzchni izolowanego obiektu cienkiej, dobrze związanej z powierzchnią izolowaną powłoki
asfaltowej, stanowiącej podłoże, na które nakłada się następnie dalsze właściwe warstwy izolujące. Celem takiego podłoża jest zapewnienie dobrej przyczepności gęstych materiałów do powierzchni izolowanej (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Debry roztwór gruntujący

Debry roztwór gruntujący powinien posiadać dostatecznie dużą adhezję i zdolność zwilżania betonu lub innego podłoża, na które się go nakłada (uprawnienia budowlane).
Rozpatrując zjawisko adhezji bitumów i ich roztworów w stosunku do materiałów nieorganicznych, mineralnych, jakimi są np. betony, konieczne jest, aby substancja bitumiczna zwilżała powierzchnię, z którą ma się związać. Bez zwilżania nie może być mowy o wiązaniu lepiszcza.
Zwilżanie jest to zdolność rozprzestrzeniania się i przylegania cieczy do powierzchni ciała stałego. Zwilżanie zachodzi na skutek wzajemnego oddziaływania sił przyciągających istniejących pomiędzy fazą płynną i fazą stałą. Przy zetknięciu się kropli cieczy z płaszczyzną, jeśli występujące siły znajdują się w równowadze, kropla pod wpływem napięcia’ powierzchniowego i siły ciężkości przyjmuje kształt sferoidalny (program egzamin ustny).

Wszelkie produkty bitumiczne muszą być, jeśli to jest tylko możliwe, tak dobrane pod względem składników, aby ich kąt zwilżania (graniczny), był bardzo mały (rys. 9-1), co zapewnia dobre zwilżanie powierzchni lepionej i dobrą przyczepność.. Dużą rolę odgrywa tu również budowa i cechy fizyko-chemiczne ciała stałego, na które nakłada się lepik. Na przykład skały kwaśne i grubokrystaliczne są gorzej zwilżane przez substancje bitumiczne niż skały zasadowe, jak np. bazalt.
Jeżeli adhezja wody do powierzchni powlekanej bitumem jest większa niż adhezja bitumu, zachodzi niebezpieczeństwo oderwania przez wodę filmu bitumicznego i przeniknięcia wody w głąb powierzchni (opinie o programie).

Roztwór gruntujący, będący po prostu roztworem bitumu w łatwo lotnym rozpuszczalniku, po nałożeniu go za pomocą pędzla na wyprawę
lub beton wsiąka częściowo w niego, częściowo zaś tworzy na powierzchni cienką błonę silnie związaną z betonem dzięki adhezji. Do błony takiej dobrze przywierają i wiążą się lepiki lub masy izolacyjne, stosowane bądź to na gorąco, bądź na zimno (segregator aktów prawnych).

Przyczepność błony gruntującej do powierzchni izolowanej, od której w wielu przypadkach zależy trwałość wykonywanej izolacji, musi być zapewniona z jednej strony przez możliwie głębokie wniknięcie w beton lub wyprawa materiału gruntującego, z drugiej zaś strony przez dokładne i równomierne pokrycie powierzchni izolowanej, połączone z całkowitym jej zwilżeniem. Takie warunki przyczepności uzyskuje się przez nakładanie na zupełnie suchy, nie zawierający wilgoci beton lub wyprawa, oraz przez odpowiedni dobór asfaltu i rozpuszczalnika (promocja 3 w 1).