Ilość produktów hydratacji

Cel osiąga się przez domielenie do klinkieru kilku procent dwuwodnego siarczanu wapniowego (gipsu), który po zarobieniu cementu wodą zapewnia szybkie nasycenie fazy ciekłej zaczynu jonami SO"4 i w pierwszej kolejności wywołuje powstawanie z CSA - ettryngitu, czyli soli Candlota C3A-3Cs-32H20 (program uprawnienia budowlane na komputer).
Pierwszy, decydujący o przebiegu wiązania zaczynu etap hydratacji cementu rozgrywa się na powierzchni granicznej między fazą stałą, a fazą ciekłą: między cementem, a wodą zarobową. Łatwo więc pojąć, że cement o wysokim stopniu zmielenia, tzn. o dużej powierzchni właściwej daje po zarobieniu wodą w jednostce czasu znacznie większe ilości produktów hydratacji, warunkujących gęstnienie - wiązanie zaczynu, aniżeli cement grubo zmielony (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Zauważmy dla porządku, że szybkie wiązanie cementu drobno zmielonego nie jest spowodowane szybszym przebiegiem reakcji hydratacji. Ilość produktów hydratacji powstająca w jednostce czasu na jednostce powierzchni rozwiniętej określonego cementu w określonej temperaturze jest stała, ale nie można zaprzeczyć, że z większej powierzchni właściwej powstaje więcej produktów hydratacji zagęszczających zaczyn (uprawnienia budowlane).
Dozowanie gipsu do cementu i dobór jego ilości w stosunku do klinkieru zależy od charakterystyki chemicznej klinkieru i stopnia zmielenia cementu. Klinkiery o większej zawartości tlenku glinowego występującego w postaci glinianu trójwapniowego wymagają znaczniejszych ilości gipsu jako regulatora czasu wiązania, ale trzeba pamiętać, że przedozowanie gipsu może doprowadzić po pewnym czasie do pęcznienia betonu i jego zniszczenia.

Nic więc dziwnego, że normy wszystkich krajów ustalają górną granicę dodatku gipsu do cementu, wyrażaną w postaci procentowej zawartości S03. Warto dodać, że niektóre normy uzależniają liczbowy wyraz tej granicy od zawartości w cemencie C3A (USA - ASTM), inne zaś od stopnia zmielenia cementu wyrażonego w postaci powierzchni właściwej według Blaine’a (RFN - DIN-1164) (program egzamin ustny).
Regulacja warunków wiązania przez odpowiedni dodatek gipsu niezbędna jest w odniesieniu do każdego rodzaju klinkieru. Nawet w przypadku klinkieru o bardzo małych zawartościach C3A jego zmielenie bez’ dodatku gipsu daje w wyniku cement o nie kontrolowanym, z reguły zbyt szybkim wiązaniu.

Zwiększenie ilości wody zarobowej

Zasada głosząca, że cement portlandzki powinien być materiałem wolno wiążącym jest niepodważalna. Dla porządku trzeba jednak zauważyć, że normy niektórych państw przewidują możliwość wytwarzania cementów o przyspieszonym początku wiązania (opinie o programie). Na przykład normy francuskie AFNOR dopuszczają produkowanie trzech klas hydraulicznych materiałów wiążących: materiał wolnowiążący - początek wiązania najwcześniej po upływie 30 min; materiał średnio wiążący - początek wiązania od 8 do 30 min i nawet materiał szybkowiążący, tj. wykazujący początek wiązania przed upływem 8 min (norma NF/P. 15-101).

Obok omówionych wyżej dwóch czynników składu chemicznego i stopnia mielenia, duży wpływ na przebieg wiązania cementu wywiera temperatura oraz współczynnik wodno-cementowy W/C. Przyspieszający wpływ temperatury na przebieg reakcji chemicznych jest zjawiskiem powszechnym, a więc i reakcje hydratacji cementu ulegają znacznemu przyspieszeniu wraz ze wzrostem temperatury (segregator aktów prawnych).
Zwiększenie ilości wody zarobowej (podwyższenie współczynnika W/C) prowadzi do opóźnienia początku wiązania zaczynu i do ogólnego przedłużenia procesu wiązania jako całości. Zaczyn sporządzony z dużą ilością wody zarobowej można określić jako zawiesinę, która charakteryzuje się małym stężeniem fazy stałej, tj. cementu.

Zawieszone w wodzie ziarna cementu są w takim zaczynie oddzielone od siebie dużymi przestrzeniami wypełnionymi wodą. Jest rzeczą oczywistą, że wypełnienie tych dużych przestrzeni kapilarnych produktami hydratacji, w stopniu powodującym gęstnienie zaczynu, wymaga więcej czasu niż w przypadku przestrzeni mniejszych w zaczynie o dużym stężeniu cementu, a więc o małym współczynniku wodno-cementowym (promocja 3 w 1).