Ilości energii

Ze względu na wielkie ilości energii, występujące nawet przy powolnym przesuwaniu wierzchołków półkrążyn wskutek oporów napotykanych w przegubach i wskutek zmian prędkości ruchu, korbowody i ich zakotwienia należy projektować z dużymi współczynnikami bezpieczeństwa (program uprawnienia budowlane na komputer). Każda lina powinna być połączona z krążynami izostatycznie, aby siły w niej występujące nie zależały od odkształceń. Jest to pierwsza zasada montażowa.

Drugą zasadą, której należy przestrzegać podczas obrotu półkrążyn, jest konieczność zaopatrzenia korbowodów w urządzenia zabezpieczające liny od niewłaściwego rozwijania się.
Trzecią zasadą jest rozpoczynanie zwierania krążyn przy pogodzie bezwietrznej i zakończenie zwarcia w ciągu dwóch do trzech godzin dla uniknięcia ryzyka. Ponieważ środek ciężkości każdej z półkrążyn leży między ścianą podpory stałej i przegubem, przeto zwieranie rozpoczyna się od pochylenia obu półkrążyn ku przeszkodzie za pomocą kabli naciąganych z przeciwległych brzegów (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Ten sposób montażu krążyn był zastosowany po raz pierwszy we Francji do budowy mostu przez Sautet, którego łuk miał rozpiętość 80 m. W taki sam sposób wykonano krążyny mostu w Artuby. Luk tego mostu miał rozpiętość 110 m i leżał nad głębokim, stromym wąwozem. Wzniesienie krążyn wynosiło 24 m.

Każda półkrążyna składała się z 4 kratownic drewnianych, zmontowanych pionowo na krawędziach wąwozu.
Każda część składała się z dwóch kratownic i była zwierana niezależnie od drugiej (uprawnienia budowlane).
Innym przykładem zastosowania tego rodzaju krążyn we Francji jest most w Jonneliere w południowej Francji o rozpiętości sklepienia 90 m. Krążyny tego mostu były złożone z czterech kratownic rozstawionych w odstępach między osiami po 2,20 m. Górne pasy krążyn miały kształt zbliżony do paraboli. Pasy te były wykonane z dwunastu dyli o przekrojach 8 X 30 cm. Tasy dolne półkrążyn były proste i składały się z sześciu dyli takiego samego przekroju. Krzyżulce łączące pasy miały przekrój 8 X 22 cm. Pomost tych krążyn wykonano z desek grubości 40 mm ułożonych w poprzek mostu na warstwie desek ukośnych (program egzamin ustny).
Krążyny te obliczono w założeniu, że łuk będzie betonowany bądź przez podzielenie go na osiem wieńców, bądź na osiem pierścieni współdziałających z krążynami w przenoszeniu obciążeń. Wytrzymałość krążyn wystarczała do przeniesienia tylko ciężaru pierwszego wieńca lub pierścienia.

Łuk mostu

Dalszym przykładem zastosowania krążyn zwieranych przez obrót ich połówek na przegubach umieszczonych w wezgłowiach są krążyny wiaduktu w Longeray. Były one zbudowane z desek łączonych na gwoź dzie. Łuk mostu miał 60 m wzniesienia i 69 m rozpiętości. W ten sam sposób wykonano krążyny mostu w Bellegarde przez Rodan we Francji. Krążyny te były również zbijane na gwoździe i składały się z siedmiu równoległych kratownic stężonych w pasie dolnym poprzecznicami i zastrzałami o przekroju 8 X 22 cm. Pasy kratownic były połączone krzyżulcami z desek o przekroju -ł X 22 cm. Stężenie pasów górnych stanowiły dwie warstwy dyliny przybitej do pasów, ułożone ukośnie i przecinające się prostokątnie. Krążyny wiaduktu kolejowego jednotorowego przez rzekę Rance w Lessart we Francji miały rozpiętość 92 m (opinie o programie).

Do budowy mostu na drodze Saint-Hilaire-Saint-Nazaire użyto krążyn zbijanych na gwoździe o rozpiętości 104 m. Przy ich montażu zastosowano częściowo pierwszy i częściowo drugi z wymienionych sposobów. Krążyny były bowiem podzielone na trzy odcinki, z których dwa przybrzeżne wykonano jako wieże obracane na łożyskach u ich podstaw, a środkowy zbudowano na wiszącej kładce. Odcinek środkowy złożono jednocześnie z odcinkami prz3’brzeżnymi, które następnie obrócono wokół przegubów opartych na fundamentach przyczółków, aż do zwarcia ich górnych końców z odcinkiem środkowym (segregator aktów prawnych).

Montaż krążyn przez podnoszenie z położenia poziomego. Ten sposób składania krążyn polega na wykonaniu dwóch półkrążyn w położeniach prawie poziomych, w których końce krążyn przy wezgłowiach są wsparte przegubowo na przyczółkach, a końce przyległe do zwornika są zawie
szone na wieży za pomocą zbloczy.

Każda półkrążyna zostaje podniesiona koleino na właściwą wysokość, a następnie zwarta w środku i zaklinowana na podporach. W ten sposób wykonano krążyny mostu la Coudette o rozpiętości 103 m. Krążyny te nie były zaklinowane na przyczółkach, lecz zostały połączone stalowym ściągiem, który później był częścią uzbrojenia ściągu łukii betonowego (promocja 3 w 1). Podczas betonowania łuku ściąg ten wydłużał się. Aby zachować właściwe położenie krążyn, należało jednocześnie rozpierać je w zworniku. Do tego celu użyto podnośników hydraulicznych.