Blog
Iły i gliny
W artykule znajdziesz:
Iły i gliny
Są one produktem wietrzenia skał zawierających przeważnie skalenie. Iły wg nomenklatury granulometrycznej gruntów zawierają więcej bardzo drobnych cząsteczek niż gliny (uprawnienia budowlane). Proces wietrzenia, którego końcowym rezultatem są iły i gliny, polega na chemicznym rozkładzie skalenia pod wpływem wody i przy udziale COz oraz na mechanicznym zniszczeniu skały (pękanie, wymywanie).
Gdyby skała zawierała wyłącznie skaleń, wówczas produktem rozkładu byłaby chemicznie czysta glina A1203 • • 2Si02 • 2H20, minerał o barwie białej, tzw. kaolinit.
W rzeczywistości gliny są mieszaninami kaolinitu, ziarn kwarcu, miki, ziarn nierozłożonego skalenia, związków żelaza, cząstek wapieni, ciał organicznych itp (program na telefon). Bardzo drobne cząstki kaolinitu o średnicy poprzecznej poniżej 0,002 mm oraz równie drobne cząstki innych podobnych składników, które wg nomenklatury granulometrycznej gruntów określane są jako cząstki ilaste, decydują o podstawowej właściwości iłów i glin, tzw. plastyczności (program na komputer).
Plastyczność jest właściwością zmieniania kształtów pod naciskiem z zewnątrz i zachowywania tych kształtów po usunięciu nacisku; plastyczność można objaśnić w ten sposób, że przy odpowiedniej wilgotności gliny tworzą się naokoło cząstek ilastych błonki wody, które zostają przyciągane przez te cząstki i przyczyniają się do przyciągania wzajemnego cząstek ilastych, ponadto działają jako smar ułatwiający przesuwanie się cząstek (program egzamin ustny).
Rozmaite iły i gliny
Rozmaite iły i gliny posiadają w różnym stopniu właściwości plastyczne. W zależności od stopnia właściwości plastycznych, ujawnianych przy najodpowiedniejszej ilości wody, rozróżniamy iły i gliny plastyczne, zwane w języku potocznym tłustymi, lub małoplastyczne bądź nieplastyczne, zwane chudymi (opinie o programie).
W czasie podgrzewania iłów lub glin zarobionych wodą występuje szereg procesów fizycznych i chemicznych. Przede wszystkim ulatnia się woda zarobowa, następnie higroskopijna, wreszcie chemicznie związana; przy około 750°C wodny krzemian glinu rozkłada się na kwas krzemowy i tlenek glinu. W tym stadium wypalany ił lub glina są najbardziej porowate i kruche (segregator aktów prawnych).
Powyżej 800°C zachodzi reakcja chemiczna między kwasem krzemowym i tlenkiem glinu przy współudziale znajdującego się w surowcu żelaza i ewentualnie wapna i magnezji (segregator aktów prawnych).
Tworzą się nowe krzemiany topiące się przy mniejszym lub większym wzroście temperatury. Łatwiej topliwe związki zapełniają stopniowo i wiążą ze sobą części nie stopione. Ten proces nazywa się spiekaniem.
Przy odpowiednio wysokiej temperaturze, tzw. temperaturze spiekania, następuje całkowite wypełnienie porów stopioną masą, lecz wyrób jeszcze nie zniekształca się. Przy dalszym nagrzewaniu następuje stapianie się — wtedy masa mięknie w takim stopniu, że nie wytrzymuje ciężaru własnego i rozpływa się (promocja 3 w 1).
Najnowsze wpisy
W odniesieniu do uprawnień budowlanych, kluczowy wpływ na działanie kontrolera oraz praktyki patronackie pełnią różne funkcje. Kierownik praktyk to osoba,…
Praktyka zawodowa w spółdzielni mieszkaniowej może być przydatna dla osób uzyskujących uprawnienia budowlane, w tym elektryczne, ale ważne jest, aby…
53 465
98%
32