Infrastruktura techniczna

Pojezierze Mazurskie w wyniku podziału politycznego po II wojnie światowej zintegrowane zostało z systemem gospodarki lądowej Polski i oddzielone granicą państwową od morza. Cała infrastruktura techniczna tej części regionu w dalszym ciągu nosi wyraziste ślady układu węzłowego Królewca, zdominowane po 50 latach przekształceń strukturą węzłową Warszawy. Jak dokumentują to badania empiryczne, struktury demograficzna i gospodarcza oraz funkcjonalno-przestrzenna obu części tej strefy są podobne (podstawowe cechy i trendy rozwoju długookresowego i problemy transformacji) (program uprawnienia budowlane na komputer).

Układ funkcjonalno-przestrzenny Wisły rozcina oba pojezierza specyficzną i ostro zarysowaną strukturą przyrodniczo-antropogeniczną o znaczeniu krajowym i międzynarodowym. Jego dominantę funkcjonalną tworzą: korytarz infrastruktury technicznej o znaczeniu krajowym i międzynarodowym, miasta i aglomeracje położone nad Wisłą oraz ich regiony węzłowe, struktura krajobrazu doliny Wisły oraz Żuławy delty Wisły (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Układ funkcjonalno-przestrzenny Odry ogranicza PRB od zachodu, tworząc jednocześnie potencjalną strefę współpracy z Maklemburgią i Berlinem. Dominują w nim: korytarz infrastruktury technicznej o znacznym zróżnicowaniu krajowym, aglomeracja szczecińska, struktura przyrodnicza doliny Odry oraz Zalewu Szczecińskiego.

Strukturę przestrzeni politycznej wyznacza aktualny podział administracyjny kraju. Dezintegruje on rzeczywistą strukturę funkcjonalno-przestrzenną w stopniu jedynie nieznacznym, a organizowane od kilku lat porozumienia  wojewódzkich nie stworzyły dotychczas nowych linii podziału istotnych dla dezintegracji (uprawnienia budowlane).

Podziały podmiotowe struktur

Czynnikiem sprawczym dezintegrującego wpływu podziału administracyjnego jest jedynie rozdrobniona struktura województw. Przy braku nadrzędnej raerarchicznie w stosunku do nich struktury regionalnej (obecny status prawny makroregionów nie spełnia tego warunku) powoduje to nieuzasadnioną atomizację zarządzania oraz tworzy podziały podmiotowe struktur, które w rzeczywistym przebiegu procesów wykazują wspólne cechy lub nawet tendencje integracyjne. Typowym tego przykładem jest podział Pomorza Środkowego na dwa województwa: koszalińskie i słupskie (program egzamin ustny).

Utworzone w ostatnich latach porozumienie władz wojewódzkich, znane powszechnie pod hasłem Zielone Płuca Polski, integruje lokalne i wojewódzkie ‘trategie kształtowania wschodniej części PRB, ukierunkowując je wyraźnie wokół koncepcji strategicznej ekorozwoju. Umacniane od kilku lat porozumienie sześciu województw tworzących tzw. Pomorze Nadwiślańskie (słupskie, gdańskie, elbląskie, bydgoskie, toruńskie, włocławskie) nie tworzy istotnego zagrożenia dezintegracji PRB (opinie o programie).

Główną przyczyną dezintegracji PRB jest natomiast rzeczywisty niedowład funkcjonowania organizacji terytorialnej państwa; wyraża się on przede wszystkim w tym, że: powołane dla celów kształtowania strategii rozwoju regionalnego makroregiony (w przypadku PRB - północny i północno-wschodni) nie zostały dotąd wyposażone w skuteczne powiązania z władzami wojewódzkimi; nie funkcjonują bowiem ich porozumienia, nadające kierunek wypracowanym strategiom rozwoju regionalnego pomimo empirycznego potwierdzenia skuteczności ich działania (segregator aktów prawnych).

Nie funkcjonuje też porozumienie władz wojewódzkich siedmiu województw włączonych już do struktury regionalnej Europy Bałtyckiej. Prognoza badawcza transformacji terytorialnego systemu państwa zmierza do wyeliminowania tych mankamentów, tworząc nową strukturę organizacji przestrzennej PRB, w której: dwa makroregiony strefowo-węzłowe, północny i północno-wschodni, odpowiadają integralnym częściom rzeczywistej struktury funkcjonalno-przestrzennej PRB; nowa siatka siedmiu węzłowych regionów samorządowych (województwa: szczecińskie, koszalińskie, gdańskie, elbląskie, olsztyńskie, suwalskie, białostockie) integruje jednorodne struktury przestrzeni geograficznej (promocja 3 w 1).