Izolacja piwnicy przed wilgocią

Przed przystąpieniem do adaptacji piwnicy warto najpierw dokładnie ocenić, w jaki sposób i jakimi materiałami była ona dotychczas zabezpieczana. Charakterystyczne objawy, takie jak wilgotne plamy na murze, miejscowe odspajanie się tynku czy nieprzyjemny, stęchły zapach, wyraźnie sygnalizują brak bądź uszkodzenie izolacji przeciwwilgociowej. Dlatego na początek należy ocenić stan zarówno izolacji poziomej – chroniącej fundament przed kapilarnym podciąganiem wilgoci – jak i pionowej, zabezpieczającej ściany przed naporem wody gruntowej. W wielu starszych budynkach izolacja pionowa w ogóle nie była wykonywana, co dziś może skutkować poważnymi uszkodzeniami konstrukcji (segregator na egzamin ustny - pytania i opracowane odpowiedzi).

Kolejnym krokiem jest weryfikacja, czy w piwnicy zastosowano izolację termiczną. W nieogrzewanych pomieszczeniach podziemnych często rezygnowano z tej warstwy i pozostawiano ściany jako jednowarstwowe – zwykle z bloczków betonowych, silikatowych lub keramzytowych, a w jeszcze starszych domach z pełnej cegły. Tymczasem nawet niewielkie ocieplenie ścian piwnicy może znacząco poprawić komfort użytkowania i zmniejszyć ryzyko kondensacji pary wodnej. W nowszych lub już zmodernizowanych budynkach spotyka się izolację cokołową – cienką warstwę termiczną zastosowaną na zewnętrznej części ścian, sięgającą zazwyczaj do poziomu gruntu.

Renowacja izolacji poziomej

Jeżeli stwierdzimy, że izolacja wymaga naprawy bądź całkowitej wymiany, należy rozważyć kilka rozwiązań. Renowacja izolacji poziomej metodą iniekcji ciśnieniowej czyli wprowadzenie do spoin specjalnych środków hydrofobowych, które zatrzymują kapilarne podciąganie wilgoci. Izolacja pionowa przez naklejenie elastycznych folii lub membran bitumicznych czyli zewnętrznie (po wykopaniu ziemi) lub wewnętrznie, zastosowaniem tynków hydroizolacyjnych. Ocieplenie termiczne za pomocą płyt styropianowych lub XPS, montowanych na zewnątrz lub wewnątrz ścian poziomu piwnicy. W pomieszczeniach użytkowych zaleca się pełną wysokość izolacji, by uniknąć powstawania mostków termicznych (program TESTY UPRAWNIENIA BUDOWLANE - wersja na komputer).

Solidne zabezpieczenie piwnicy przed wilgocią

Solidne zabezpieczenie piwnicy przed wilgocią oraz właściwa izolacja cieplna to absolutna podstawa każdej udanej adaptacji tej przestrzeni. Zanim przejdziemy do efektownych wykończeń – montażu gładzi, układania paneli czy stawiania lekkich ścianek działowych – konieczne jest całkowite usunięcie wilgoci z konstrukcji fundamentowej. W praktyce oznacza to wykonanie odprowadzającego wodę opaskowego drenażu wokół budynku, staranne pokrycie zewnętrznych ścian fundamentów odporną na wilgoć membraną lub folią kubełkową oraz docieplenie płyt fundamentowych materiałem ekstrudowanym, który nie chłonie wody. Wewnątrz pomieszczenia warto zastosować preparaty krystalizujące i iniekcje żywicowe, które trwale uszczelnią spoiny i beton, a następnie ułożyć paroizolację, która powstrzyma parę wodną przed osadzaniem się w strukturze murów (segregator aktów prawnych).

Aby uzyskać ciepłe, przyjemne wnętrze, niezbędne jest dobranie izolacji o wysokiej wartości R – nowoczesny styropian grafitowy czy wełna mineralna doskonale łączą efektywność cieplną z niewielką grubością, co pozwala zachować więcej przestrzeni użytkowej. Izolacja takich elementów jak ściany i podłoga powinna być ułożona z dbałością o szczelność połączeń, eliminując mostki termiczne, które mogą obniżać komfort i generować straty energii. Cały system uzyska pełnię swoich właściwości dzięki odpowiednio zaprojektowanej wentylacji mechanicznej z odzyskiem ciepła, która zapewni stałą wymianę powietrza bez nadmiernych strat ciepła, a w razie potrzeby wspomagana będzie przez osuszacze powietrza. Dzięki temu piwnica stanie się suchym, ciepłym i energooszczędnym wnętrzem, idealnie przygotowanym na funkcję domowej siłowni, gabinetu czy zacisznego pokoju relaksu.

Prace nad naprawą izolacji przeciwwilgociowej

Prace nad naprawą izolacji przeciwwilgociowej rozpoczynamy od dokładnej oceny stanu murów oraz źródeł wilgoci. Najpierw dokonujemy pomiarów wilgotności przy użyciu specjalistycznych wilgotnościomierzy, co pozwala wskazać najbardziej nasiąknięte fragmenty ścian. Równocześnie starannie identyfikujemy, czy woda dostaje się do fundamentu głównie przez kapilarne podciąganie wilgoci z gruntu, czy może wynika z kondensacji pary wodnej lub bezpośredniego działania wód gruntowych. Jeżeli wilgoć pochodzi z opadów lub zalegającej wody przy ścianach, należy naprawić system odwodnienia terenu, zadbać o drożność rynien oraz właściwe spadki wokół budynku. W razie potrzeby wykonujemy wykop zewnętrzny aż do ław fundamentowych, zabezpieczając skarpy wykopu w sposób zgodny z zasadami BHP (uprawnienia budowlane).

Gdy ustalimy zakres prac przygotowawczych, przechodzimy do odtworzenia izolacji poziomej. Najczęściej wykorzystuje się metodę iniekcji ciśnieniowej, podczas której przez otwory wykonane pod kątem w spoinach murarskich wtłacza się specjalne żywice bądź preparaty krystalizujące. Pod ich wpływem zamykają się kanaliki kapilarne, co skutecznie zatrzymuje podciąganie wody. Po utwardzeniu substancji otwory zostają zamaskowane zaprawą szybkowiążącą i wyrównane z istniejącą powierzchnią muru. W starszych konstrukcjach, gdzie wymiana całej przegrody poziomej jest trudna, alternatywnie można wprowadzić mechaniczny barierę w postaci taśmy HDPE w miejscu wyjmowanych bloczków.

Przywrócenie ciągłości izolacji pionowej ścian fundamentowych

Kolejny etap to przywrócenie ciągłości izolacji pionowej ścian fundamentowych. Jeśli dotychczas nie było żadnej warstwy zewnętrznej lub istniejąca uległa uszkodzeniu, odkopujemy fundament od poziomu gruntu aż do ławy, oczyszczamy powierzchnię z resztek betonu i starej zaprawy, a następnie gruntujemy ją preparatem bitumicznym lub epoksydowym, by poprawić przyczepność. Na tak przygotowanym podłożu układamy membranę może to być gruba folia bitumiczna naklejana na gorąco albo membrana PVC klejona na zimno (program egzamin ustny).

Szczelne zakłady oraz uszczelnienie taśmami butylnymi w newralgicznych miejscach gwarantują trwałość bariery przeciwwilgociowej. Aby ochronić membranę przed uszkodzeniami mechanicznymi, montujemy od zewnątrz płyty izolacyjne XPS, a przy stopie fundamentu układamy dren obwodowy rurę otoczoną geowłókniną i kruszcem, który odprowadza nadmiar wody do studzienki rewizyjnej.

Wewnętrzne rozwiązania izolacji

Jeśli nie możemy wykonać izolacji od zewnątrz, sięgamy po rozwiązania wewnętrzne. Wówczas na oczyszczone, suche mury nakładamy specjalne tynki hydroizolacyjne o właściwościach cementowo-polimerowych lub stosujemy systemy natryskowe, które tworzą elastyczną, wodoodporną powłokę. W pomieszczeniach o podwyższonej wilgotności warto też rozważyć instalację suchego kanału odwadniającego pod posadzką, dzięki któremu gromadząca się woda będzie odprowadzana niewielką pompą poza obręb piwnicy (program TESTY UPRAWNIENIA BUDOWLANE - aplikacja na telefon).

Po zakończeniu prac izolacyjnych zewnętrznych napełniamy wykop wodą lub przeprowadzamy test ciśnieniowy membrany, by upewnić się, że nie dochodzi do nieszczelności. Mur musi następnie wyschnąć przez kilka tygodni – tylko wtedy ponowny pomiar wilgotności pozwoli ocenić skuteczność wykonanych zabiegów. Gdy wilgotność spadnie do akceptowalnych norm, przechodzimy do hydroizolacji podłogi, układając folię PE, izolację XPS i wykonując wylewkę z dodatkiem plastyfikatora. Dopiero w tak przygotowanym i suchym wnętrzu można bez obaw zastosować tynki gipsowe, gładzie czy inne materiały wykończeniowe (opinie o programie).