Jakość betonu

Jakość betonu wypełniającego nie jest obojętna, gdyż słaby, porowaty beton może łatwo ulec przesyceniu wodą podnoszącą się kapilarnie, a w konsekwencji, przy jej agresywności (z czym w warunkach morskich i portowych zwykle należy się liczyć) - rozpadowi lub, co jeszcze gorsze, pęcznieniu, które może rozsadzić pal (program uprawnienia budowlane na komputer). Z tego też powodu wskazane jest wypełnianie wnętrza pala ponad korkiem na sucho, przy czym pożądane jest użycie cementu hutniczego (przy pracach w wodzie morskiej) lub glinowego (przy pracach w wodzie bagiennej).

Dalsze szczegóły wykonawstwa oraz dokładniejszy opis urządzeń, m. in. wspomnianego wiertła turbinowego, a także specjalnych głowic pokrętnych do obracania studni rurowych w czasie ich zapuszczania.
Pale wwiercane, z równoczesnym wybieraniem gruntu z ich wnętrza, nazywane są wąskimi studniami. Przez wąskie studnie rozumie się studnie o średnicy wewnętrznej około 1,5 m, podczas których zapuszczania niemożliwa jest wewnątrz ani praca ludzi, ani opuszczanie nurka, ani też użycie zwykle stosowanych czerpaków. Studnie takie nazywane są również studniami rurowymi (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Studnie rurowe można wykonać w zasadzie:
- jako monolityczne żelbetowe prefabrykaty,
- z prefabrykowanych nadstawianych kręgów betonowych lub części żelbetowych,
- ze stali.
Zapuszczanie wąskich studni w odróżnieniu od pali o dużej średnicy odbywa się w zwykły dla tego rodzaju elementów sposób, tzn. z równoczesnym wydobywaniem gruntu (uprawnienia budowlane). Sama studnia może być przy tym wwiercana przez obracanie lub też, jak przy zwykłych studniach - opadać siłą własnego ciężaru. Mogą tu być użyte metody zapuszczania stosowane do pali (np. wiertła turbinowe itp.).
Studnie betonowe i żelbetowe pozostają najczęściej na stałe w gruncie jako trwała część składowa kolumny, podczas gdy studnie stalowe bywają nierzadko, w miarę wypełnienia ich wnętrza, wyciągane. Jeżeli kolumna ma częściowo wystawać z dna, co przy nabrzeżach z reguły ma miejsce, wówczas płaszcz stalowy podciąga się w ten sposób, że część kolumny pogrążona w gruncie pozostaje bez osłony, płaszcz zaś pozostaje na górnej przechodzącej przez wodę części kolumny jako jej trwała osłona (program egzamin ustny).

Studnie żelbetowe

Studnie żelbetowe i betonowe projektuje się i wykonuje według zasad podanych w rozdziale poprzednim.
Na ogół dolna część studni lub jej dolny wiodący element uzyskuje znaczne rozszerzenie, przez co powiększa się nośność kolumny (opinie o programie). Wydobywanie gruntu jest podobne jak przy palach pustakowych dużej średnicy, tzn. mają zastosowanie bądź eżektory czy pompy piaskowe, bądź też wspomniane specjalne czerpaki udarowe, wąskie, o wymiarach dostosowanych do pracy w wąskich szybach. Po dojściu studni do przewidzianego poziomu wnętrze jej zabetonowuje się jedną z metod betonowania podwodnego lub, po stworzeniu korka betonowego u spodu i odpompowaniu wody - na sucho.
W ostatnich czasach znalazły zastosowanie kolumny o płaszczach studziennych z betonu wstępnie sprężonego (segregator aktów prawnych).

Po zapuszczeniu kolumn w grunt wykonaniu w każdej korka betonowego zapuszcza się w nie końcówki kabli sprężających, które zabetonowuje się starannie, tworząc we wszystkich kolumnach nad pierwszym - drugi korek. Dla utrudnienia wyrwania drugiego korka z kolumny ścianki płaszczy są w tym miejscu karbowane. Kable przechodzą w kanałach w wypełnieniu betonowym na całą wysokość kolumny, a górne ich końce wychodzą na zewnątrz. Po ułożeniu na głowicach kolumn belek pomostowych (także z betonu sprężonego) przepuszcza się kable na wylot przez odpowiednie kanały utworzone w belkach i kotwi się je z góry, stwarzając sprężone połączenie belek z kolumną.

Do nowoczesnych metod należy również wypełnianie wnętrz kolumn metodą betonowania wgłębnego przy użyciu tzw. kolkretu (promocja 3 w 1).
Przekrój pirsu na wąskich studniach posadowionych na skale. Skałę stanowił margiel o wytrzymałości 300-800 kG/cm2, przykryty warstwą gliny piaszczystej o grubości 1-P3,5 m.