Kable sprężające

Pod względem typów przekrojów poprzecznych mosty monolityczne są bardzo zbliżone do prefabrykowanych. Przekroje niektórych mostów belkowych zrealizowanych w latach 1974-1978 w technologii wspornikowej, o szerokościach 10-30 m (program uprawnienia budowlane na komputer). Z porównania wynika, że przekroje monolitycznych mostów są nieco bardziej masywne w stosunku do analogicznych rozwiązań prefabrykowanych wpływają na to technologiczne ograniczenia betonowania cienkościennych elementów w warunkach budowy. Jednocześnie zwraca uwagę tendencja do bardzo dużych zmian wysokości przekrojów między środkiem przęsła a podporą w mostach monolitycznych. Kable sprężające umieszczone są w przęsłach w dwóch grupach - dla fazy eksploatacyjnej konieczne są ciągłe kable przebiegające w przęsłach dołem, natomiast przy montażu konieczne są liczne kable kotwione po zabetonowaniu kolejnego segmentu (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Kable montażowe kotwione są zarówno w środnikach, jak i w górnych płytach przekrojów skrzynkowych.

Największe mosty belkowe zbudowano poza Europą; w Europie największe przęsła wykonano w 1964 r. w trójprzęsłowym moście (71 + 208 + + 71 m) przez Ren w Bendorf (RFN) oraz w 1979 r. (68 + 212 + 68 m) v/ moście Selbjórn (Norwegia). Most Bendorf sprężono w systemie Dywi- dag, a most Selbjórn kablami systemu BBRV (5606) (uprawnienia budowlane). Duże mosty belkowe ostatnich lat w Europie to:

most przez Sekwanę w Gennevilliers (Francja, 1974-76), którego główną część stanowi 5-przęsłowa belka w luku poziomym (106 + 172 + 4-75 4-172 + 106 m); sprężenie systemem Freyssinet-lnt., most dwupoziomowy (droga 4-metro) przez Dunaj w Wiedniu, wznoszony w latach 1977-80 po katastrofie w 1976 mostu stalowego Reichsbriicke; dwa niezależne pasma skrzynkowe zmiennej wysokości (5,50-1-8,80 m), belka pięcioprzęsłowa (83,0 + 169,5 + 150,0 + 4-60,5+59,5 m); sprężenie trzech systemów: podłużne - VSL typu 5-19, poprzeczne - Ziiblin oraz pionowe w ścianach -Dywidag (program egzamin ustny).

Mosty belkowe

Największe mosty belkowe to kolejne realizacje w różnych częściach świata:

• most nad zatoką Urado (Japonia, 1970), symetryczna belka pięcioprzęsłowa (55 + 130 + 230 + 130 + 55 m) z przegubem w środkowym prześle; sprężenie kablami prętowymi w systemie Dywidag; szerokość 8,5 m,
• most Hikoshima (Japonia, 1973) belka trójprzęsłowa ze środkowym przęsłem 236 m; sprężenie w systemie Dywidag-, szerokość mostu 8,5 m (opinie o programie),
• most Hamana (Japonia, 1973), belka trójprzęsłowa w środkowym przęśle 240 m; sprężenie w systemie Dywidag; szerokość mostu 21,0 m,

most między wyspami Korror-Babelthuap (Palau, Wyspy Powiernicze Pacyfiku, 1976); belka jednoprzęsłowa ze wspornikami balastowymi; rozpiętość przęsła 241 m; sprężenie prętami w systemie Dywidag, most przez rz. Paragwaj pod Asuncion (Paragwaj, 1978), belka wielo-przęsłowa przęsło główne 270 m, przęsła boczne po 85 m; sprężenie kablami wielosplotowymi w systemie Stronghold (segregator aktów prawnych).

W wielkich mostach schemat z reguły odbiega od czystego układu belkowego są to układy belkowo-ramowe. Jest to aktualne zwłaszcza przy realizacjach metodami wspornikowymi, w których połączenie głównych dźwigarów mostu z podporami musi mieć charakter utwierdzenia podczas betonowania segmentów na wspornikach.

Mosty ramowe cechuje pełna współpraca przęseł ze słupami, a układ samych słupów bywa bardzo różnorodny, najczęściej typu V. Sprężenie stosowane jest wówczas nie tylko w rozporach ramy, lecz także w rozciąganych gałęziach słupów. Dokonuje się bardzo znacznego przegrupowania sił wewnętrznych, a często kolejne lazy sprężenia są przesunięte w czasie w celu eliminacji wpływu zjawisk opóźnionych w betonie. Efektowny most ramowy wzniesioną metodą wspornikowego betonowania w 1974 r. przez rzekę Blavet we Francji(promocja 3 w 1).