Kamienie

W żadnym razie jedne kamienie nie powinny utrudniać lub przeszkadzać w pracy innym (program uprawnienia budowlane na komputer). 

Niewłaściwy i źle ułożony kamień k, który przeszkadza innym w spełnianiu ich zadania, gdyż je rozklinowuje. Widzimy źle ustawiony kamień L, który powodując zginanie opartych na nim kamieni może przyczynić się do ich pęknięcia.
Jeżeli powierzchnie zewnętrzne muru mają być pionowe, zamiast wykrojów i okrojów można stosować warstwomierze, jak przy ścianach ceglanych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Pierwszą warstwę muru fundamentowego na dnie wykopu układa się z dużych kamieni na sucho i mocno wtłacza się ubijakami w grunt w celu lepszego, równomierniejszego przeniesienia obciążeń. Po ułożeniu tych pierwszych kamieni zapełnia się szczeliny mniejszymi kamieniami i tłuczniem i zalewa z wierzchu zaprawą, po czym dopiero muruje się następną warstwę.

Jako zasadę należy przyjąć, że każdy kamień powinien być w masie muru otoczony zaprawą. Pozostawienie nie zapełnionych spoin lub jakichkolwiek wewnętrznych przestrzeni może mieć o wiele istotniejszy wpływ niż w murach ceglanych, ponieważ kamienie są nieprawidłowego kształtu i zaprawa odgrywa ważną rolę w ich wiązaniu (uprawnienia budowlane).

Prawidłowy sposób układania kamieni jest następujący. Na końcach muru i w punktach pośrednich w odstępach ok. 10 m układa się na zaprawie większe kamienie kierunkowe, naciąga się sznur i przystępuje do układania pod sznur pozostałych kamieni licowych rzędu zewnętrznego, starając się kolejno dawać główki i wozówki oraz przykryć spoiny poprzedniej warstwy. Początkowo przed naniesieniem zaprawy każdy kamień dopasowuje się na sucho, usuwając za pomocą odbijaka drobne występy, po czym rozściela się zaprawę plastyczną pod szereg kamieni łopatą i nakłada ją kielnią na stronę kamienia, którą ma on przylegać do już ułożonych, wreszcie osadza się kamień za pomocą młotka.

Po ułożeniu zewnętrznego rzędu licowego muruje się tak samo wewnętrzny rząd licowy (program egzamin ustny).

Ćwiekowanie

Następnie zapełnia się w podobny sposób wnętrze muru, tzw. folę, kamieniami, zwykle mniejszymi i o mniej prawidłowych kształtach, po czym po naniesieniu w szczeliny plastycznej zaprawy wtłacza się uderzeniami młotka drobniejsze kamyki i tłuczeń. Takie uszczelnianie muru kamykami i tłuczniem zwane jest pospolicie ćwiekowaniem (opinie o programie). Nie należy dopuszczać zaćwiekowania pustych przestrzeni na sucho za pomocą samego tylko tłucznia albo wypełnienia samą tylko zaprawą, gdyż wtedy
oddzielne kamienie mogą poruszyć się w murze. Po zakończeniu ćwiekowania powierzchnia zalewana jest rzadką zaprawą.

Przy wypełnianiu wnętrza grubszych murów stosowany bywa również inny, następujący sposób. Folę na pewnej długości pokrywa się zaprawą plastyczną na wysokość równą ok. Vs grubości kamieni. W zaprawę tę wpycha się nieco ukośnie kamienie, przy czym następuje częściowe zapełnienie spoiny pionowej. W dalszym ciągu należy nanieść zaprawę w górne części spoin i nie zapełnionych przestrzeni, a następnie wykonać ćwiekowanie i zalać powierzchnię rzadką zaprawą. Ten sposób daje oszczędność na czasie w porównaniu z poprzednim, uniemożliwia jednak należyte przykrycie spoin poprzedniej warstwy, ponieważ rozpostarta zaprawa spoiny te przesłania.

Na niektórych budowach stosowano sposób murowania polegający na tym, że zaprawę nanoszono dopiero po ułożeniu warstwy kamieni na sucho (promocja 3 w 1). Wskutek tego wewnątrz powstawały nie zapełnione przestrzenie.

Na kilka lat przed wojną dokonano badań popękanych filarów mostowych wykonanych tym sposobem za czasów austriackich w Małopolsce. Okazało się, że mur we wnętrzu filarów rozsypywał się, nie wykazując żadnej wytrzymałości.

W wysokich i smukłych budowlach, gdzie mur znajduje się pod dużym ciśnieniem, należy co 5-M5 m w kierunku pionowym układać specjalne warstwy poziome w celu wzmocnienia muru w kierunku poziomym i uzyskania możliwie równomiernego rozłożenia ciśnienia. Warstwy te mogą być z betonu wzmocnionego od dołu i od góry siatką prętów stalowych (promocja 3 w 1).