Karagen

Karagen - substancja węglowodanowa otrzymywana z wysuszonych glonów i wodorostów morskich o zdolnościach żelotwórczych przy niskim stężeniu cukru lub w nieobecności cukru (program uprawnienia budowlane na komputer).
Karapils - rodzaj jasnego słodu karmelowego do nadawania pełni smakowej piwom jasnym.
Karat, kr - jednostka masy dopuszczona przejściowo do stosowania w obrocie kamieniami szlachetnymi i perłami, równa 0,2g.
Karb 1 - nagła zmiana przekroju elementu maszyny lub konstrukcji (nacięcie, rowek, otwór).

Karb - zagłębienie tuż nad stropem wzdłuż ściany lub szerokiego przodku tworzące się wskutek łuszczenia się węgla pod wpływem ciśnienia górotworu.
Karbamid - mocznik (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Karbazol, dwubenzopirol, C12H9N - trójpierścieniowy związek heterocykliczny; białe płatki; łatwo sublimuje; nierozpuszczalny w wodzie, trudno rozpuszczalny w alkoholu, eterze i benzenie; występuje w smole pogazowej we frakcji antracenowej; k. jest stosowany do otrzymywania barwników, jako odczynnik, materia! wybuchowy, środek owadobójczy, jako inhibitor utleniania itd.
Karben - elektrycznie obojętna cząsteczka o wzorze ogólnym: CX2, tj. zawierająca atom węgla z sześcioma elektronami w sferze zewnętrznej, z których dwa nie tworzą wiązań chemicznych; chemiczne własności k. zależą od ich budowy elektronowej.
Karbenoid - reaktywny związek przejściowy, który w pewnych tylko reakcjach reaguje w sposób charakterystyczny dla karbonu (uprawnienia budowlane).
Karbid - węglik wapniowy.

Karbikowatość - włók. naturalna lub sztucznie nadana falistość włókien wełny, która zwiększa szczepność włókien w taśmie i polepsza właściwości przędne.
Karbinol - alkohol metylowy; (2) alkohol trójfenylometylowy (C*Hs)jCOH lub jego pochodne (Ar)Jcoh.
karbiony - ciężkie jony C + , stanowiące zręby atomów węgla, stosowane po przyspieszeniu w akceleratorach jako skuteczne pociski do przeprowadzania określonych reakcji jądrowych.
karboanion, jon karbeniowy, R3C - anion, w którym ładunkiem ujemnym obdarzony jest atom węgla (program egzamin ustny).
karbochemia - koksochemia.

Karbohydrazy

Karbohydrazy - enzymy katalizujące hydrolizę węglowodanów; występują w sokach trawiennych i w komórkach prawie wszystkich rodzajów zwierząt, roślin i drobnoustrojów.
Karbokation, jon karboniowy, RjC+ - kation, w którym ładunkiem dodatnim obdarzony jest atom węgla.
Karboksylowanie - wprowadzenie grupy karboksylowej COOH do cząsteczki związku organicznego poprzez działanie dwutlenkiem węgla na metalopochodną związku, a następnie rozkład powstałej soli kwasu (opinie o programie).

Kar boksy metyloceluloza, CMC - sól sodowa eteru karboksymetylowego celulozy; występuje w postaci białych lub lekko kremowych kłaczków podobnych do celulozy, bez smaku i zapachu, nietoksyczna, rozpuszczalna w wodzie; stosowana do wyrobu klejów, jako środek błonotwór- czy, dodatek do środków piorących, zagęszczacz do lakierów i środków leczniczych oraz jako emulgator.
Karboksymetylowanie - wprowadzenie grupy karboksymetylowej CH2COOH do cząsteczki związku organicznego na miejsce atomu wodoru związanego z atomem węgla, azotu lub tlenu.
Karboksypeptydazy - enzymy należące do peptydaz, katalizujące reakcje hydrolitycznego od- szczepienia aminokwasu od tego końca łańcucha peptydów i białek, przy którym znajduje się grupa karboksylowa.
Karbolina sadownicza - środek owadobójczy, e- mulsja wodna wysokowrzących frakcji smoły węglowej (zawierających m.in. fenol, krezole, naftalen); stosuje się ją w zimie do opryskiwania drzew i krzewów owocowych.

Karbolineum - olej otrzymywany przez destylację smoły (węglowej lub drzewnej) wysokotemperaturowej, wrzący w temperaturze 250-350°C, stosowany do impregnacji drewna.
Karbon - (1) piąty z kolei system utworów geologicznych grupy paleozoicznej; (2) odpowiednio piąty ze względu na czas powstawania utworów okres ery paleozoicznej.
Karbonado - drobnoziarniste porowate skupienie diamentu zabarwione bezpostaciowym grafitem i ubocznymi domieszkami na kolor brunatnoczamy; używany wyłącznie do celów technicznych.
Karbonatacja - częściowe nasycanie cieczy, najczęściej soków cukrowniczych, dwutlenkiem węgla (segregator aktów prawnych).
Karbonator - wieża karbonizacyjna.
Karbonator cukrowniczy - aparat do częściowego nasycania dwutlenkiem węgla alkalicznych soków cukrowniczych.
Karbonatyzacja - hydrotermalny lub wietrzeniowy proces zachodzący w skorupie ziemskiej; prowadzi on do przeobrażenia różnych minerałów (zwykle krzemianów) w węglany pod działaniem dwutlenku węgla i wody.

Karbonit - materiał wybuchowy górniczy, amonowo-saletrzany, zawierający domieszki soli chłodzących, obniżających temperaturę wybuchu; k. jest używany w kopalniach węgla, w których istnieje niebezpieczeństwo wybuchu pyłu węglowego lub metanu.
Karbonizacja - zwęglanie
Karbonizacja - drukowanie karbonizacyjne (promocja 3 w 1).
Karbonizacja wełny - proces polegający na usuwaniu roślinnych domieszek z wełny przez nasycenie jej kwasem (najczęściej 4-5% kwasem siarkowym), wysuszenie i krótkie ogrzewanie w temp. ok. 110XT
Karbonylki, Me„(CO)m - związki metali z tlenkiem węgla; największe znaczenie mają stosunkowo trwałe k. metali rodzin dodatkowych 6B, 7B i 8 układu okresowego np. chromu, wolframu, molibdenu, żelaza, niklu, osmu.