Kierunki pęknięć

Płaszczyzna ta jest pochylona pod kątem a do głównych naprężeń ściskających. Kierunki pęknięć występujących w elementach rozciąganych lub ściskanych pokrywają się na ogół z przewidzianymi na podstawie teorii. Aby wyznaczyć kierunki głównych naprężeń rozciągających wystarczy, że odpowiednie koła Mohra są styczne do obwiedni tak. Najmniejszy promień krzywizny obwiedni równa się promieniowi koła odpowiadającego zwykłemu ścinaniu (program uprawnienia budowlane na komputer).

Oznacza to, że naprężenia niszczące przy rozciąganiu i ścinaniu powinny być sobie równe. Jest to w pewnych przypadkach zgodne z rzeczywistością. Natomiast przy ściskaniu teoria Caquota zupełnie nie pokrywa się z wynikami doświadczeń. Nie potrafi ona wskazać przyczyn pęknięć początkowych, równoległych do linii głównych naprężeń ściskających. Teoria ta wykazuje, że pęknięcia powinny występować zawsze ukośnie do kierunku ściskania (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Prace Rośa i Eischingera rozszerzają tę hipotezę poza granicę sprężystości. Roś i Eischinger rozróżniają wektor wypadkowy naprężeń stycznych i wektor wypadkowy ścinania podstawowego, które nazywają ścinaniem porównawczym.

Znajdując stosunek między tymi dwoma wielkościami, można uogólnić wyrażenie pracy właściwej na obszar leżący powyżej granicy sprężystości. Hipoteza energii odkształcenia postaciowego znajduje potwierdzenie w zasadniczych przypadkach pracy metali. Dla ciał kruchych, nie wykazujących wyraźnej granicy plastyczności, żadna z wyżej wymienionych hipotez nie znajduje pełnego potwierdzenia we wszystkich stanach napięcia (uprawnienia budowlane).
Hipoteza współdziałania sił spójności i tarcia.

Suwalski i Zalewski opracowali ostatnio nową hipotezę wytrzymałościową uwzględniającą charakterystyczną strukturę i właściwości betonu. Wyszli oni z założenia, że istotnymi cechami materiałów konstrukcyjnych, w lapidarnym ujęciu, są dwa czynniki: opór tarcia wewnętrznego i spójność, rozumiana jako opór przeciwko oddzieleniu sąsiadujących cząstek, w przypadku przyłożenia do nich sił przeciwnie skierowanych, a nie jako liczba będąca parametrem pewnych oporów przeciwko przesuwaniu (program egzamin ustny). W odniesieniu do betonu za miarę tej spójności autorzy przyjęli wytrzymałość na rozciąganie. Spójność i tarcie decydują o wytrzymałości materiału o przejściu jego w stan zniszczenia.

Ciecz idealna

Ciecz idealna, gdy nie uwzględnić czynnika czasu, cechuje się zerową wartością lepkości i zerowym oporem tarcia wewnętrznego. Ciecz lepka przy zerowym oporze tarcia wewnętrznego zdradza już pewną spójność, która stanowi parametr jej wytrzymałości. Grunt sypki na odwrót, odznacza się wyraźnym oporem tarcia wewnętrznego przy braku spójności. Stal i beton to tworzywa o określonej wartości zarówno oporu tarcia wewnętrznego, jak i spójności (opinie o programie).
Wszystkie te materiały autorzy hipotezy rozpatrują jako izotropowe, aczkolwiek poniżej podane rozważania pozwalają z łatwością uwzględnić określoną anizotropię materiału.

Zależność wzajemną naprężeń normalnych i stycznych w trójosiowym stanie naprężeń przy naprężeniach głównych > o2 = o1 przedstawia koło Mohra. Obwiednie kół charakteryzują wytrzymałość materiału w takim stanie naprężenia. Jak wiemy dla materiałów ciągliwych (stal miękka) daje to kryterium minimum energii odkształcenia postaciowego lub ośmiobocznego naprężenia stycznego. Wówczas tmgx = const (segregator aktów prawnych). W cieczach idealnych, gdzie opór tarcia = 0, wykres ten utożsamia się z osią a gdyż zachodzi wówczas warunek
W materiałach sypkich zachodzi proporcja między siłą normalną a kątem tarcia i obwiednie przybierają postać linii prostych.

Rozpatrując materiał sypki poddany stanowi naprężeń, z łatwością znajduje się zgodnie z zasadą Coulomba kierunek załomu, a następnie naprężenia styczne i normalne oraz Odpowiednie zależności naprężeń (promocja 3 w 1). Przechodząc z kolei do betonu i opierając się na modelu Freudenthala widać, że beton stanowi jakby zespolenie materiałów o różnej sztywności.