Kolejność betonowania elementów

Ciasto osiada na ściankach przewodów podczas przetłaczania, dając lepszy poślizg dla mieszanki betonowej. Należy dążyć do tego, aby pompa pracowała bez przerwy aż do zakończenia betonowania i aby były to pompy o nie pulsującym działaniu. Bezpośrednio w czynności betonowania danego elementu czy konstrukcji wyróżnić trzeba układanie i zagęszczanie mieszanki betonowej (program uprawnienia budowlane na komputer).

Sposób układania mieszanki betonowej zależy głównie od typu konstrukcji i konsystencji mieszanki, a sposób zagęszczania przede wszystkim od konsystencji mieszanki. Sposób betonowania musi być zatem z góry odpowiednio zaplanowany i plan ten powinien uwzględniać sposób wprowadzenia mieszanki do miejsca przeznaczenia oraz sposób układania, rozprowadzania i zagęszczania. Ponadto należy z góry zaplanować układ miejsc przerw roboczych i sposób wykończenia powierzchni betonu na okres przerwy roboczej oraz kolejność betonowania elementów lub ich fragmentów (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Podstawowym warunkiem właściwego sposobu wprowadzenia mieszanki do miejsc przeznaczenia jest niedopuszczenie do rozsortowania składników. Rozsortowywanie składników następuje wtedy, gdy siły działające niszcząco na układ mieszanki betonowej są większe od sił adhezji między składnikami. Tendencja do rozsortowywania pochodzi także z różnic gęstości poszczególnych składników i różnic mas poszczególnych ziarn kruszywa. Jeśli mieszanka betonowa nie zawiera zbyt dużej ilości wody (np. przy konsystencji gęstoplastycznej), to gęstość pozorna zaprawy jest zbliżona do gęstości pozornej ziarn kruszywa. Taka właśnie mieszanka jest najmniej podatna na rozsegregowanie oporność jest tu rozumiana jako obserwowane zjawisko, nie mierzone w jednostkach fizycznych) (uprawnienia budowlane).

Układanie mieszanki betonowej

Wysokość swobodnego zrzucania mieszanki betonowej należy maksymalnie ograniczyć. Dla mieszanki gęstoplastycznej nie powinna ona przekraczać 3,0 m, a przy słupach o przekroju nie mniejszym niż 40X40 cm bez krzyżującego się zbrojenia 5,0 m. Im mieszanka jest bardziej ciekła, tym wysokość swobodnego zrzucania powinna być mniejsza, przy konsystencji ciekłej nie więcej niż 50 cm (program egzamin ustny).

1. Przy większych wysokościach należy mieszankę spuszczać za pomocą elastycznych rur (rękawów), rur teleskopowych, rynien lub z zastosowaniem pomostów pośrednich.
2. Bez względu na zastosowany sposób należy zabezpieczyć, aby ostatni odcinek mieszanki był pionowy, a nie ukośny. Strumień mieszanki wpuszczonej do deskowania powinien być umieszczony centrycznie w stosunku do deskowania (opinie o programie).

Układanie mieszanki betonowej zależy od typu i wymiarów konstrukcji, przy czym głównie wyróżnić należy:

1. konstrukcje płaskie o dużej powierzchni (nawierzchnie, płyty);
2. konstrukcje blokowe o dużych masywach betonu (zapory, filary mostowe, fundamenty pod maszyny) oraz konstrukcje wysokie o wąskich przekrojach (zbiorniki na wodę, silosy, kominy);
3. konstrukcje o nieznacznych wymiarach w przekroju pionowym, lecz długie (fundamenty ławowe, belki) oraz konstrukcje o nieznacznym zwartym przekroju poziomym, lecz wysokie (słupy) (segregator aktów prawnych).

Układanie warstwami ciągłymi polega na tym, że mieszankę rozkłada się od razu na całej powierzchni betonowanego elementu. Zależnie od wysokości elementu można układać mieszankę od razu na pełną wysokość lub warstwami o grubości 20-40 cm. Warstwy o grubości 20-30 cm stosuje się przy układaniu mieszanek o konsystencji gęstoplastycznej, a grubsze przy konsystencjach bardziej ciekłych.

Kolejna warstwa musi być układana, zanim rozpocznie się wiązanie mieszanki betonowej w warstwie już ułożonej. Początek wiązania można praktycznie ustalić penetrometrem wiązania. Poniżej podano dla przykładu stosowane okresy układania warstw dla mieszanki betonowej o konsystencji gęstoplastycznej z cementu portlandzkiego, gdy nie prowadzi się badania wiązania uzależniając je od temperatury mieszanki (promocja 3 w 1).