Kolorowe cementy portlandzkie

Jako spoiwo do betonu dekoracyjnego o ciemnych odcieniach może służyć zwykły cement portlandzki, a dla uzyskania jasnych odcieni - cement portlandzki biały marki 400 bądź też wytwarzane na jego bazie lub z różnobarwnych klinkierów - kolorowe cementy portlandzkie (program uprawnienia budowlane na komputer). Dla zmniejszenia intensywności przemieszczania się roztworu wodorotlenku wapniowego na powierzchnię licową wyrobów celowe jest wykonanie warstwy fakturowej na cemencie hydrofobowym albo wprowadzenie do zwykłego cementu dodatków hydrofobizujących. Pożądane jest również wprowadzanie do cementu portlandzkiego dodatków hydraulicznych, wiążących wolny wodorotlenek wapniowy w zaczynie cementowym. Tak więc dla wyprodukowania białego cementu zaleca się dodawać 10-t-15% glinki palonej, jasnej ziemi okrzemkowej itd.

Kruszywa do betonu dekoracyjnego, oprócz wytrzymałości i trwałości, powinny mieć wymagany kolor i uziarnienie. Do faktury mozaikowej stosuje się mieszaninę ziaren różnych wymiarów, otrzymywanych przy drobnym kruszeniu kolorowych marmurów, granitów, dolomitów i zwartych wapieni, nadających się do starannego szlifowania. Taka mieszanka zajmuje zwykle nie mniej niż 60-65% powierzchni licowej wyrobów (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Dla uzyskania faktury podobnej do kamienia naturalnego, o powierzchni drobno grotowanej, stosuje się jako kruszywo grube tłuczeń ze skał kamiennych o wielkości ziaren do 15-20 mm, a jako drobne - piasek kruszony ze skał twardych lub naturalny jasny i czysty o ziarnach nie mniejszych niż 0,3 mm. Jako barwniki do przygotowania zaprawy czy betonu mogą służyć naturalne pigmenty mineralne ługo- i światłoodporne o dużej zawartości tlenków barwiących. Pigmenty zawierające tlenki żelaza nadają betonowi barwę żółtą, czerwoną lub brązową; tlenki chromu - zieloną, a manganu - ciemnobrązową i czarną (uprawnienia budowlane).

Odporność na działanie ługów

Pigmenty nie powinny w dużym stopniu zmieniać czasu wiązania cementu i w sposób widoczny zmniejszyć wytrzymałości zaprawy lub betonu. Pigmenty naturalne, jako materiał gliniasty, dodaje się w ilości nie większej niż 10% masy cementu. Pigmenty drobnoziarniste i bardziej jaskrawe dodaje się w ilości mniejszej. Stosowanie barwników organicznych (np. anilinowych lub z domieszkami substancji organicznych) do zabarwiania betonów nie jest dopuszczalne ze względu na małą ich odporność na działanie ługów (program egzamin ustny).

W celu uzyskania równomiernego zabarwienia miesza się cement starannie z pigmentem w niewielkich młynach kulowych lub wibracyjnych. Aby powierzchnia licowa wyrobu nie pokryła się warstewką mleka cementowego i aby przy obróbce betonu lepiej odsłoniło się grube kruszywo, mieszanka betonowa powinna mieć konsystencję gęstoplastyczną i możliwie małą zawartość wody. Betony ciężkie specjalne są to betony o ciężarze objętościowym powyżej 2,5 T/m*, wykonywane na ciężkich kruszywach naturalnych lub sztucznych (magnetyt, limonit, baryt, złom i śrut metalowy, ścinki zbrojenia).

Drugą grupę stanowią betony o dużej zawartości wody chemicznie związanej lub półzwiązanej. Nośnikami wody związanej w tych betonach są spoiwa (cement portlandzki, cementy gipsoglinowy, glinowy i magnezjo- wy), kruszywa (limonit, hematyt, serpentynit), specjalne dodatki zawierające lekkie pierwiastki (wodór, lit, hel, kadm) lub substancje zawierające bor (opinie o programie).

Wymienione betony, przeznaczone do osłon ochronnych przed promieniowaniem radioaktywnym, nie powinny pęcznieć, paczyć się i pękać pod wpływem wysokiej temperatury i promieniowania, czyli powinny przeciwstawiać się tym czynnikom bez niebezpiecznego zmniejszania się wytrzymałości i zapewniać długotrwałą eksploatację konstrukcji bez pogorszenia swoich właściwości (segregator aktów prawnych).

Do osłon ochronnych przed równoczesnym oddziaływaniem promieni neutronowych i gamma należy stosować betony na kruszywach ciężkich (magnetycie, śrucie lub złomie żeliwnym) i takich, w skład których wchodzi duża ilość wody związanej lub półzwiązanej. W celu polepszenia właściwości ochronnych przed promieniowaniem neutronowym wprowadza się do tych betonów węglik boru, chlorek litu lub substancje zawierające bor (np. dwuwodny boran wapniowy) (promocja 3 w 1).