Komory śluzowe

Zaczynają się one w głowie zewnętrznej poza bramą, a kończą podobnie w głowie wewnętrznej. Mają one osobne zamknięcia w obu głowach (przy pomocy zasuw różnego rodzaju), a z komorą śluzową łączą się za pomocą szeregu kanalików bocznych, stale otwartych, których dno leży w poziomie dna komory śluzowej (program uprawnienia budowlane na komputer). Zwykle stosuje się kanały obustronne, w obu murach komory.
W czasie napełniania śluzy woda przepływa kanałami od głowy przy akwenie o wyższym poziomie (gdzie zasuwy są otwarte) do komory, do której dostaje się kanalikami bocznymi. Zasuwy przy głowie przeciwległej muszą być wtedy zamknięte.

W czasie opróżniania komory woda kanalikami bocznymi wpływa do kanałów obiegowych, a z nich dostaje się do akwenu o poziomie niższym. Zasuwy przy głowie sąsiadującej z niższym akwenem muszą być otwarte, zasuwy zaś w głowie przeciwległej zamknięte (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Wreszcie kanały mogą być poprowadzone w dnie komory śluzowej. Wloty do tych kanałów znajdują się w ścianach głów, a z komorą łączą się otworami pionowymi. Ponieważ rozwiązanie takie, jakkolwiek daje bardzo spokojne napełniania komory śluzowej, wymaga zwiększenia głębokości posadowienia śluzy oraz umacniania dna komory, w budownictwie śluz morskich bywa więc stosowane rzadko. Właściwe jest w skałach lub warstwach zwartych iłów.
Przekrój kanałów zależy od przewidywanego czasu śluzowania oraz od różnicy poziomów wody wewnątrz komory i na zewnątrz niej. W większych śluzach przekrój dochodzi do 15 m2 na obieg lub do 60 m2 na bramę. Czas napełniania lub opróżniania śluzy przyjmuje się w granicach od 10 do 20 min (uprawnienia budowlane).
Przekroje kanałów mogą być jajowe, prostokątne lub kołowe.

Jako zamknięć używa się klap o osi poziomej lub pionowej (szczelniejsze) albo zasuw pionowych Stoneya.
wszystkie wyżej wymienione pomieszczenia powinny znajdować się w wieży. W tym celu dzieli się wewnętrzną przestrzeń wieży na piętra za pomocą stropów, przeznaczając każde piętro, składające się zwykle z jednego pokoju i z klatki schodowej, do innego celu (program egzamin ustny).

Pionowe szczebliny

W wieży w takich wypadkach powinny się znajdować poza omawianym już pokojem dyżurnego latarnika: pomieszczenia mieszkalne dla latarników i mechaników (wraz z kuchnią) oraz maszynownia, zawierająca silniki spalinowe z prądnicami, tablice rozdzielcze, kondensatory, transformatory, akumulatory itp. Do tego celu potrzebne są często dwa albo trzy pomieszczenia. Ponadto w wieży powinny się znajdować składy paliwa opałowego, a przy latarniach gazowych - gazu oświetleniowego.

W dolnej części wieży powinien mieścić się zbiornik na wodę pitną oraz, niekiedy, studnia mareografu. być skośne. Pionowe bowiem szczebliny wycinają w otaczającej latarnię przestrzeni sektory, w których światło latarni jest niedostrzegalne lub bardzo osłabione (opinie o programie). Szczebliny podtrzymują górną ramę kopułki wraz z dachem, wykonanym zwykle z cienkiej blachy miedzianej i zakończonym odgromnikiem.
Szyby (grubości ok. 5 mm) powinny być walcowe, co pozwala uniknąć odbić i załamań światła w oszkleniu. Bardzo istotnym szczegółem jest szczelne i przeciwkorozyjne przymocowanie szyb do metalowego szkieletu, złożonego z ramy dolnej i górnej oraz szczeblin.

Jeżeli latarnia morska mu rzucać światło tylko w określonych wycinkach (sektorach) przestrzeni, to niektóre połacie górnej części kopułki pozostają wypełnione materiałem nieprzezroczystym. Podobnie - gdy latarnia w różnych wycinkach rzuca różnokolorowe światła, szyby w odpowiadających połaciach muszą mieć odpowiednie zabarwienie. W tych tzw. sektorowych latarniach kopułki mają szczebliny pionowe (segregator aktów prawnych).
Laterna powinna mieć zapewniony dobry przewiew i równocześnie być ochroniona przed pyłem, owadami i robactwem. Niektóre wytwórnie budują kopułki o ścianach podwójnych, jako ochronę przed oblodzeniem szyb.

Znane są również laterny z dachem o średnicy większej niż podstawa i nadwieszonym oszkleniem. Zapobiega to osadzaniu się na szybach śniegu. W każdym wypadku jednak kopułka otoczona jest galeryjką, z której można czyścić szyby od zewnątrz oraz dokonywać obserwacji morza. Poręcz ochronna galeryjki nie może być wyższa niż dolna, nieoszklona część laterny (promocja 3 w 1).