Końce belek prefabrykowanych

Strzemiona stosuje się tylko zamknięte, najczęściej podwójne, tzn. czteroramienne, o średnicy co najmniej 8 mm. Do zbrojenia żelbetowych belek podsuwnicowych należy stosować stal gatunku 18G2 (dawny symbol St52), o obliczeniowej granicy plastyczności. Nie należy stosować stali gatunku 34GS oraz St50B (program uprawnienia budowlane na komputer).
Żelbetowe belki podsuwnicowe mogą być wykonane jako monolityczne ciąg lub jako prefabrykowane. Czasami belki prefabrykowane swobodnie podparte są monolitycznie łączone na podporach, wskutek czego można je traktów: jako belki ciągle.

Obliczenie zmonoliconych belek prefabrykowanych różni się od obliczeń monolitycznych belek ciągłych, gdyż na ciężar własny należy je obliczać jak swobodnie podparte, a na obciążenie ruchome - jako ciągłe (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Końce belek prefabrykowanych opierają się bądź na odsadzkach, bądź na wspornikach poszczególnych słupów.
Natomiast przy monolitycznym wykonaniu slupów wraz z belkami podsuwnicowymi wysokość czoła wspornika powinna wynosić nie mnniej niż 5 cm - przy suwnicach o nośności do 10 T i przynajmniej 10 cm przy SUM nicach o nośności większej.
Należy zwrócić szczególną uwagę na prawidłowe zbrojenie wsporników, przy czym wskazane jest ich wymiarowanie z pewnym dodatkowym z: pasem bezpieczeństwa, ze względu r i dość często spotykane w tych miejscach niedokładności wykonawstwa (uprawnienia budowlane).

Podłużne monolityczne połączenie belek uzyskuje się przez zespawanie wj stających końcówek dolnego i górnego zbrojenia oraz przez zabetonowanie szczeliny (min. 5 cm) między czołami sąsiednich belek betonem o drobnoziarnisty: kruszywie i o marce nie niższej od marki betonu zastosowanego do wykonan belek prefabrykowanych.
Niezależnie od prawidłowego połączenia podłużnego, zapewniającego ciągło: belek, należy je sztywno połączyć ze słupami, z uwagi na dynamiczny charakter ich obciążenia. W tym celu wypuszcza się ze słupów poziome pręty kotwiąc i spawa je do zbrojenia wystającego z Lelek, a szczelinę między słupem i belką (min. 5 cm) dokładnie zabetonowuje betonem drobnoziarnistym (program egzamin ustny).

Równoczesne działanie na belkę

Z uwagi na duże skupione obciążenie ruchome belek podsuwnicowych konieczne jest obliczeniowe ustalenie obwiedni największych momentów dodatnich i ujemnych, występujących na długości belki przy zmiennych położeniach suwnicy, jak również obwiedni największych sił poprzecznych (opinie o programie).
Takie wykresy największych momentów zginających, w porównaniu z wykresami nośności, tj. momentów sil wewnętrznych belki, umożliwiają należyte rozmieszczenie w niej zbrojenia, a obwiednie maksymalnych sił poprzecznych umożliwiają prawidłowe odgięcia prętów i dozbrojenie belki na przeniesienie głównych naprężeń rozciągających.

Ponieważ w poszczególnych przekrojach belek podsuwnicowych mogą wystąpić momenty zginające zarówno dodatnie jak i ujemne, belki te są z reguły zbrojone podwójnie.
Równoczesne działanie na belkę obciążeń pionowych i poziomych wywołuje w jej przekrojach ukośne zginanie i skręcanie (segregator aktów prawnych). Wymiarowanie przy stanie naprężenia wywołanym dwukierunkowym zginaniem belek podają różne źródła. Jednak w praktyce projektowej zagadnienie to upraszcza się zakładając, że na obciążenie pionowe pracuje cały przekrój belki, którą w tym celu zbroi się dołem i górą według obwiedni maksymalnych momentów, natomiast siły poziome, działające na wysokości główki szyny, są przejmowane tylko przez przekrój półki, która na lewym i prawym obrzeżu otrzymuje jednakowe, zwykle niezmienne na całej długości, zbrojenie obliczone dla ekstremalnego momentu belki, występującego w jej płaszczyźnie poziomej (promocja 3 w 1).

Mimośrodowego działania sił poziomych, wywołującego momenty skręcające, na ogół nie uwzględnia się w obliczeniach. Mając jednak na uwadze istnienie w belce takich dodatkowych naprężeń, przekazuje się na pręty odgięte i strzemiona całą (tj. nie zredukowaną o 20%) siłę rozciągającą ukośnie, obliczoną od działania obciążenia pionowego na belkę.