Konieczność dysponowania konstrukcjami oporowymi

Konieczność dysponowania konstrukcjami oporowymi do naciągu cięgien sprawia, że elementy strunobetonowe są wytwarzane wyłącznie jako prefabrykaty, w fabrycznych warunkach produkcji. Sprzyja to wysokiej jakości betonu, ale wprowadza jednocześnie ograniczenia kształtu i wymiarów, związane z transportem prefabrykatów (program uprawnienia budowlane na komputer). Dlatego też technologia strunobetonu nadaje się do seryjnej produkcji elementów o największym wymiarze najczęściej do 15 m, choć znane są przypadki produkcji znacznie dłuższych belek (ponad 40 m).

Pierwsze zastosowania strunobetonu przewidywały wyłącznie prostoliniowy przebieg cięgien. Prowadziło to do jednakowej intensywności sprężenia w elementach o stałym przekroju, a więc w przekrojach mniej obciążonych, np. przypodporowych przekrojach elementów swobodnie podpartych, stwarzało niebezpieczeństwo wyczerpania nośności w stadium sprężenia. Wada prostoliniowego przebiegu cięgien ujawnia się szczególnie w dłuższych elementach (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Współcześnie, kosztem dodatkowych zabiegów, eliminuje się tę wadę, stosując cięgna odginane lub wyłączane, z wgłębnym zakotwieniem.

Zależnie od zamierzonej serii produkcyjnej, kształtu i wymiarów elementów oraz możliwości technicznych spotyka się różne warianty technologii, sprowadzające się ogólnie do torów naciągowych i sztywnych form. Metody te scharakteryzowano tu pokrótce (uprawnienia budowlane).

Do seryjnej produkcji elementów o niezmiennym lub mało zróżnicowanym, a jednocześnie dość prostym kształcie, stosuje się długie stanowiska, zaopatrzone w końcowe konstrukcje oporowe. Elementy produkowane są w szeregu, po kilka, a przy mniejszych nawet po kilkadziesiąt, natomiast naciągu cięgien dokonuje się raz dla całego szeregu. Stanowiska takie nazywane są torami naciągowymi, a ich zasadnicze części stanowią betonowe pasma o prostokątnym lub korytkowym przekroju oraz masywne kozły z blokami oporowymi wyposażonymi w urządzenia kotwiące (program egzamin ustny).

Kształtowanie elementów

Kształtowanie elementów na torze odbywa się za pomocą stałych lub przesuwnych form, które nie są obciążone siłami naciągu cięgien. Zależnie od długości torów, podatności podłoża i sił naciągu buduje się tory o różnej konstrukcji, zwłaszcza pod względem wzajemnej współpracy bloków oporowych z płytą toru. W najdłuższych torach (100-250 m) bloki oporowe są niezależne od płyty toru, podczas gdy w torach krótszych opłaca się związanie bloków z płytą (opinie o programie).

Sposób formowania elementów na torze może być dwojaki. Tradycyjny przewiduje niezależne formy, najczęściej uchylne, przytwierdzane do toru na czas betonowania i dojrzewania betonu. Nowocześniej formuje się elementy przejezdnym agregatem, pozwalającym na ciągłe betonowanie. Najnowsze koncepcje przewidują poziome wyciskanie betonu przez profilującą formę przelotową. O wyborze wariantu formowania decyduje w pierwszym rzędzie kształt elementu przy stałym przekroju celowe jest formowanie agregatowe, zwłaszcza gdy elementy można formować w postaci ciągłego pasma, rozcinanego na odcinki dopiero po stwardnieniu betonu (segregator aktów prawnych).

Produkcja elementów na torach naciągowych obejmuje:

• przygotowanie cięgien rozwinięcie z kręgów, tymczasowe przychwycenie, przycięcie,
• przygotowanie zbrojenia pomocniczego (wkładki, szkielety lub siatki),
• naciąg cięgien sprężających z ich technologicznym kotwieniem,
• ustawienie i zamocowanie form na torze lub przygotowanie agregatu betonującego z formą ślizgową,
• ułożenie zbrojenia pomocniczego i ewentualnych wkładek formujących szczegóły lub stabilizujących zbrojenie,
• sukcesywne przygotowanie i układanie mieszanki betonowej,
• zagęszczenie betonu i technologiczne zabiegi przyspieszające dojrzewanie (wibrowanie, prasowanie, naparzanie),
• rozformowanie lub przejazd agregatu poza szereg elementów.
• przekazanie sprężenia na beton zwolnienie zakotwień technologicznych, przecięcie cięgien między elementami lub przecięcie całych elementów w przypadku ciągłych pasm,
• przeniesienie elementów na składowisko lub ewentualne zabezpieczenie (promocja 3 w 1).