Konserwacja instalacji sanitarnych uprawnienia budowlane

Konserwacja instalacji sanitarnych w budynkach mieszkalnych i przemysłowych obejmuje czynności mające na,celu utrzymanie instalacji w sprawności eksploatacyjnej.

Najczęściej ogranicza się do smarowania urządzeń obrotowych, zabezpieczania powierzchni przed korozją, uszczelniania dławic armatur, regulacji działania urządzeń i utrzymania urządzeń w czystości (program uprawnienia budowlane na komputer).

Remont instalacji ma na celu doprowadzenie instalacji, urządzeń lub ich elementów do stanu technicznego umożliwiającego prawidłową eksploatację. Remont przywraca w całości lub w części, obniżony w wyniku eksploatacji, pierwotny stan urządzeń i instalacji. Rozróżnia się trzy rodzaje remontów: bieżący, średni i kapitalny.
Remont bieżący polega na wymianie lub naprawie szybko zużywających się części lub elementów instalacji i urządzeń.

Średni obejmuje większy od bieżącego zakres czynności, polegający na naprawie lub wymianie tych elementów i urządzeń instalacji, których stopień zużycia nie zapewnia prawidłowej eksploatacji do kolejnego remontu (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Kapitalny jest to remont o największym zakresie prac w cyklach remontowych. Ma on na celu doprowadzenie urządzeń i instalacji do stanu technicznego o wartości pierwotnej lub zbliżonej do pierwotnej.
Przy planowaniu kapitalnych remontów zużytych instalacji należy w pierwszym rzędzie rozważyć możliwość zaniechania remontu urządzeń całkowicie wyeksploatowanych lub przestarzałych i zastąpienia ich nowymi. Jest to całkowicie uzasadnione względami ekonomicznymi.

Przy wykonywaniu remontu kapitalnego urządzeń należy rozważyć również możliwość przeprowadzenia modernizacji tych urządzeń mającą na celu unowocześnienie układów wyposażenia instalacyjnego, zwiększenie wydajności, zmniejszenie zużycia energii, paliwa, ułatwień w obsłudze lub zastosowania nowych wymogów czy norm (uprawnienia budowlane).

Cykle remontowe

Cykl remontowy jest to okres od rozpoczęcia eksploatacji nowo wykonanych instalacji i urządzeń do pierwszego kapitalnego remontu lub okres pomiędzy dwoma kapitalnymi remontami tych instalacji.
Pomiędzy kapitalnymi remontami w ustalonej kolejności i ustalonych odstępach czasu powinny być prowadzone ciągłe zabiegi konserwacyjne, przeglądy techniczne oraz remonty bieżące i średnie podczas ruchu eksploatacyjnego instalacji i urządzeń. Cykl remontowy jest ujęty w planach gospodarki remontowo-eksploatacyjnej urządzeń i instalacji stanowiących wyposażenie budynku (program egzamin ustny).

Remonty mogą być planowane dla każdego rodzaju instalacji w danym budynku lub dla wszystkich instalacji przy uwzględnieniu różnych potrzeb, z uwzględnieniem sezonowości eksploatacji poszczególnych instalacji. Co pól roku należy ocenić stan techniczny instalacji oraz określić zakres prac remontowych wykraczających poza ramy działalności konserwatora. Stan techniczny ocenia komisja przeglądowa, w której skład poza konserwatorem instalacji i monterami powinny wchodzić osoby posiadające doświadczenie fachowe i wiedzę techniczną oraz przedstawiciel użytkownika i pracownik techniczny przedsiębiorstwa wykonującego roboty na rzecz użytkownika.

W czasie wykonywania robót remontowych instalacji mogą mieć miejsce wypadki, dlatego pracownicy zatrudnieni przy remontach mają obowiązek przestrzegania warunków bhp (opinie o programie).

Szczególnie należy przestrzegać następujących zaleceń:
- urządzenia pracujące w ruchu wirowym, jak pompy, wentylatory itp., nie mogą być konserwowane ani naprawiane w czasie ich pracy,
- prace przy silnikach elektrycznych można wykonywać tylko po odłączeniu ich od sieci elektrycznej, do mycia nie wolno używać wody i inne środków zmywających;
- wirujące części urządzeń, jak przekładnie pasowe, muszą mieć specjalne osłony;
- narzędzia używane do pracy, ubrania robocze powinny być utrzymane w odpowiednim stanie technicznym (segregator aktów prawnych).

Nieprzestrzeganie powyższych zaleceń jest przyczyną wypadków przy remontach instalacji sanitarnych. Wewnętrzne instalacje wodociągowe są najczęściej zasilane ze studni wierconych lub miejskich sieci wodociągowych.

Zaopatrzenie w wodę instalacji wodociągowych ze studni wierconych w każdym przypadku wymaga zainstalowania urządzeń hydroforowych, w zależności od jakości wody, którą określa Stacja Sanitarno-Epidemiologiczna na podstawie analizy pobranych próbek wody.

Wody ujmowane studniami wierconymi, w zależności od wyników analiz, mogą wymagać odżelaziania, zmniejszenia twardości (zmiękczania) lub dezynfekcji w przypadku zanieczyszczeń bakteriologicznych (promocja 3 w 1).