Konserwacja przeciwgrzybowa uprawnienia budowlane

Rozróżniamy tu metodę impregnacji oraz odgrzybiania. Impregnacja ma na celu zwiększenie odporności drewna na działanie grzybów, owadów i innych czynników niszczących, a odgrzybianie - zwalczanie szkodników atakujących drewno (program uprawnienia budowlane na komputer).

W metodach tych stosujemy preparaty grzybobójcze (antyseptyczne).

Cechy, jakimi powinny wyróżniać się dobre preparaty antyseptyczne, są następujące:
a) duża siła grzybobójcza,
b) trwałość działania,
c) dobra wsiąkliwość w drewno,
d) odporność na wymywanie, wówczas gdy drewno znajduje się na powietrzu,
e) łatwość stosowania,
f) niewywieranie niszczącego wpływu na drewno i niekorodowanie stali,
g) nieprzeszkadzanie w późniejszej obróbce drewna (program uprawnienia budowlane na ANDROID),
h) niewydzielanie przykrego zapachu,
i) nieszkodliwość dla zdrowia ludzi i zwierząt,
j) dodatni wpływ na uodpornienie drewna przeciwko działaniu ognia,
k) produkcja z surowców krajowych,
1) taniość,
m) nie niszczący wpływ na powłoki z farb olejnych i nieplamienie tynków (uprawnienia budowlane).

Preparaty antyseptyczne nie koniecznie muszą posiadać wszystkie wyżej wymienione cechy. Na przykład środek stosowany na wolnym powietrzu może nie odznaczać się bezwonnością, a środek stosowany w budynkach mieszkalnych — być odporny na wymywanie. W preparacie anty- septycznym natomiast ważne jest zespolenie cech istotnych dla danego przeznaczenia, przy najmniejszej ilości wad. Jedną z ważniejszych cech jest siła grzybobójcza (toksyczność), którą ustala się laboratoryjnie jako iloraz z podzielenia stężenia antyseptyku stosowanego w praktyce przez minimalne stężenie grzybobójcze, tj. takie, poniżej którego rozwój grzyba w drewnie odbywa się bez przeszkód (program egzamin ustny).

Trujące właściwości wykazują pierwiastki: fluor, chlor, rtęć, arsen, tal i inne oraz niektóre grupy, np. nitrowa. Działanie trujące preparatu polega nie tylko na bezpośrednim kontakcie z grzybem, ale niekiedy i na zatruciu atmosfery, w jakiej grzyb się znajduje.
Impregnację powierzchniową wykonuje się albo przez smarowanie za pomocą pędzli lub szczotek, rzadziej przez opryskiwanie za pomocą rozpylających pistoletów (opryskiwaczy).

Impregnacja powierzchniowa

Opryskiwanie stosuje się w miejscach trudno dostępnych: impregnacja przez opryskiwanie wymaga większego zużycia impregnatu o 20-25% oraz zachowania specjalnych warunków bezpieczeństwa i higieny pracy (segregator aktów prawnych).
Impregnacja powierzchniowa jest najbardziej rozpowszechnionym sposobem konserwacji drewna stosowanego w budynkach, gdzie warunki wilgotnościowe są dość umiarkowane i nie zachodzi potrzeba stosowania metod konserwacji bardziej skutecznych, lecz znacznie droższych. Głębokość przenikania środków grzybobójczych stosowanych przy tej metodzie jest niewielka i wynosi przeważnie kilka (1-5) mm.

Do tej metody impregnacji używa się smołę drzewną, karbolineum węglowe, Kreodinę, olej kreozotowy, fluorek sodu, fluorokrzemian cynku, Fungol, Fluralsil, dwunitrofenolan sodu, Fluorin, Nitrol, Dinol, Ksylamity (popularny, destylowany, super oraz B), Tetra „3”, pasty grzybobójcze. Kąpiele antyseptyczne. Stosuje się je przy użyciu środków gorących bądź zimnych lub też najpierw środka gorącego, a potem zimnego (segregator aktów prawnych). Roztwory wodne soli można stosować do drewna zarówno mokrego, jak i przesuszonego, środki oleiste zaś tylko do drewna przesuszonego. Drewno moczy się w zbiornikach betonowych stalowych i drewnianych. Czas moczenia zależy od gatunku drewna i przekrojów sortymentów i wynosi przy użyciu cieczy gorącej 1-3 dni, przy cieczy zimnej 3-12 dni. Sposób ten daje lepsze wyniki niż powlekanie powierzchniowe, ponieważ ciecz wchodzi głębiej w drewno, natomiast jest kosztowniejszy. Nasycanie pod ciśnieniem w porównaniu z kąpielą daje wyniki na ogół lepsze. Kąpiele nadają się szczególnie do drewna świerkowego i jodłowego, gdyż te gatunki drewna nie są odpowiednie do nasycania ich pod ciśnieniem (promocja 3 w 1).

Sposób impregnacji przez kąpiele może być stosowany w przypadkach, gdy nie opłaca się lub nie ma czasu na przesyłanie drewna do zakładów nasycania pod ciśnieniem, wystarczającą zaś konserwację da się przeprowadzić na miejscu w korytach, skrzyniach, zbiornikach itp. Na budowach sposób ten stosuje się do kostek brukowych, parkanów stałych, podwalin w budynkach drewnianych itp.