Konstrukcje aluminiowe

Elementy konstrukcyjne można też wykonywać ze stali chemoodpornej. Nie zaleca się stosować blach gładkich lub żebrowanych jako płyt pomostowych luźno ułożonych na belkach konstrukcji stalowej, w przypadku gdy pomosty te będą zalewane wodą lub cieczami agresywnymi. Ścieralna powłoka ochronna ułożona na tych płytach nie zapewni im należytego zabezpieczenia przed korozją (program uprawnienia budowlane na komputer).

Konstrukcje aluminiowe, w Polsce jeszcze mało rozpowszechnione, są odporne nie tylko na normalne środowiska atmosferyczne, ale również i środowiska gazów agresywnych, a przede wszystkim tlenków siarki (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Najstarsze obecnie istniejące ceglane budynki przemysłowe znajdujące się w środowisku agresywnym wykazują, że konstrukcje murowe są stosunkowo odporne na korozję. Zaprawa, bardziej wrażliwa na korozję niż cegła, zajmuje w murze niewielką część jego objętości i nawet w spoinach już skorodowanych na kilka centymetrów w głąb od lica ściany jeszcze nie decyduje o zniszczeniu muru jako konstrukcji dźwigającej. Do wykonywania murów narażonych na działanie środowiska agresywnego powinno się stosować cegły pełne ceramiczne I gatunku, klasy co najmniej 100 (uprawnienia budowlane).

Szczególną uwagę należy zwrócić na konieczność stosowania cegły o jak najmniejszej nasiąkliwości. Nie powinna ona też zawierać marglu lub okruchów wapieni. W środowiskach o podwyższonej agresji stosuje się cegłę klinkierową gatunku I, marki co najmniej 250 lub klinkier drogowy. Tego rodzaju konstrukcje murowe stosuje się nie tylko do ścian nadziemnych, ale również do ścian fundamentowych i fundamentów znajdujących się w gruntach i w wodzie agresywnej, jak też do obiektów specjalnych, jak studzienki kanalizacyjne itp. Do obiektów narażonych na silną agresję, prócz klinkieru wysokiej jakości i małej nasiąkliwości, stosuje się cegły specjalne kwasoodporne. W przypadku grubszych ścian klinkier można stosować do warstw zewnętrznych muru (program egzamin ustny).

W warunkach podwyższonej agresywności środowiska (również na elewacje zewnętrzne) nie należy stosować cegły wapienno-piaskowej (silikatowej), gdyż jest ona szczególnie wrażliwa na agresję kwasową. Do murów należy stosować zaprawę cementową marki co najmniej 30 w środowiskach o podwyższonej agresywności, a w środowiskach agresywnych co najmniej marki 50. W tych przypadkach spoinowanie muru można wykonać z zapraw lub kitów chemoodpornych w danym środowisku (opinie o programie).

Konieczność używania łączników stalowych

Należy jednak pamiętać, że spoinowanie nie zapobiega przesiąkaniu przez porowatą cegłę cieczy agresywnej i korodowaniu zaprawy cementowej. W niektórych przypadkach, gdy występuje silna agresja (fundamenty pod aparaturę), cały mur wykonuje się na zaprawie lub kicie chemoodpornym. Jeśli wymagane jest tynkowanie ścian murowanych, to w przypadku środowiska agresywnego tynki należy wykonać z zaprawy cementowej marki co najmniej 50 i zabezpieczyć odpowiednimi powłokami antykorozyjnymi.

W niektórych przypadkach silniejszej agresji (np. w miejscu rozpryskiwanych cieczy agresywnych) ściany murowane należy zabezpieczyć chemoodporną wykładziną (segregator aktów prawnych). Trudności konstrukcyjne przy łączeniu elementów drewnianych, a mianowicie konieczność używania łączników stalowych (śruby, gwoździe, bolce, obręcze) nieodpornych na korozję ograniczały szersze stosowanie drewna. Łączniki te niekiedy stosuje się z nierdzewnej stali kwasoodpornej. W celu zredukowania do minimum liczby łączników stalowych, konstrukcje drewniane należy wykonywać w możliwie prostym układzie kratowym lub belkowym z zachowaniem dostatecznej sztywności i z jak najmniejszą liczbą połączeń, które w miarę możliwości powinny być wykonywane na złącza ciesielskie (zamki), bez udziału elementów stalowych.

Połączenia poszczególnych elementów łącznikami stalowymi należy tak wykonać, aby można było je łatwo wymieniać na nowe podczas bieżącej konserwacji, bez konieczności demontażu konstrukcji, jej dodatkowego podpierania itp. Rozwiązania takie sprowadza się do zastosowania większej liczby łączników (śrub) potrzebnych od przeniesienia sił, tak aby usunięcie jednego lub nawet kilku z nich, przy wymianie na nowe, nie osłabiło złącza poniżej dopuszczalnej granicy (promocja 3 w 1).