Minimalna szerokość rysy

Chociaż istnieją rozbieżności związane z osobą obserwatora, minimalna szerokość rysy widzianej gołym okiem wynosi 0,13 mm. W laboratorium pękanie jest wykrywane zazwyczaj za pomocą przyrządów powiększających. Nową metodą wykrywania rys jest stosowanie pasków z farby przewodzącej elektryczność, nakładanych na powierzchnię betonu [6.96]. Położenie rysy jest zaznaczone przez przerwanie obwodu skutkiem wzrostu temperatury i spalenie farby. W ten sposób wykrywać można nawet rysy o szerokości 0,1 pm (program uprawnienia budowlane na komputer).

Ponieważ w danych warunkach fizycznych całkowita szerokość rys na jednostkę długości betonu jest ustalona, a chcemy, aby rysy były możliwie małe, zatem pożądane jest pojawienie się większej liczby rys. Z tego powodu ograniczniki skurczu powinny być rozłożone równomiernie wzdłuż długości elementu. Z rozważań energetycznych wynika, iż łatwiej jest rozszerzyć rysę już istniejącą, niż utworzyć nową. Tłumaczy to, dlaczego w obciążanym elemencie każda następna rysa pojawia się pod obciążeniem wyższym niż poprzednia. Całkowita liczba powstałych rys jest określona przez wielkość elementu betonowego, a odległość między rysami zależy od maksymalnego rozmiaru użytego kruszywa (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Beton zacznie pęcznieć, jeśli po uprzednim osuszeniu go na powietrzu o określonej wilgotności względnej umieści się go w wodzie albo w pomieszczeniu o wilgotności wyższej. Jednak nawet przy długim przechowywaniu w wodzie cały skurcz początkowy nie zostanie cofnięty (uprawnienia budowlane). W przypadku betonów zwykłych nieodwracalna część stanowi 0,3-0,6 skurczu przy wysychaniu, przy czym wartość niższa jest częściej spotykana. Ta niemożność odwrócenia zjawiska jest związana prawdopodobnie z wprowadzeniem w czasie wysychania, kiedy cząstki gelu ulegają zbliżeniu, nowych połączeń w strukturze gelu.

Odkształcenia wilgotnościowe betonu

Jeśli przed osuszeniem nastąpi daleko posunięta hydratacja zaczynu cementowego, to będzie on mniej wrażliwy na powstające w suszonym gelu bliższe konfiguracje cząstek. Rzeczywiście zaobserwowano, że czysty zaczyn cementowy pielęgnowany w wodzie w czasie 6 miesięcy, a następnie osuszony, nie wykazuje skurczu szczątkowego (nieodwracalnego), przy ponownym nawilżaniu. Z drugiej strony - jeśli wysychaniu towarzyszy karbonizacja, zaczyn cementowy staje się nieczuły na odkształcenia wilgotnościowe, tak że skurcz szczątkowy ulega powiększeniu (program egzamin ustny).

Wpływ pielęgnacji przed suszeniem oraz karbonizacji w trakcie suszenia pozwala wyjaśnić, dlaczego nie istnieje prosta zależność między wartościami skurczu i odkształceń wilgotnościowych. Odkształcenia wilgotnościowe zaczynu przechowywanego na zmianę w wodzie i na powietrzu o wilgotności względnej 50%. Wartość odkształceń wilgotnościowych zmienia się zależnie od zakresu wilgotności i składu betonu (opinie o programie). Odkształcenia wilgotnościowe betonu lekkiego są większe niż odkształcenia betonu wykonanego przy użyciu kruszywa zwykłego.

W danym betonie podczas kolejnych cykli suszenia i nawilżania następuje stopniowa redukcja odkształceń wilgotnościowych, prawdopodobnie skutkiem utworzenia się dodatkowych wiązań walencyjnych. Jeśli okresy przechowywania w wodzie są dostatecznie długie, następuje wzrost wymiarów próbki, który nakłada się na odwracalne odkształcenia związane z suszeniem i nawilżaniem (zjawisko to uwidoczniłoby się lekkim wzniesieniem górnej z dwóch linii przerywanych) (segregator aktów prawnych).

Z faktu występowania odkształceń wilgotnościowych można wyciągnąć korzyści przy produkcji prefabrykowanych, sprężonych elementów betonowych, metodą sugerowaną przez Rossa, dotyczy to jednak przypadków, gdzie stosowane przekroje elementów są bardzo niewielkie. Stwardniały beton zostaje wówczas osuszony przed sprężeniem, a po sprężeniu wystawiony na działanie wilgotnej atmosfery (promocja 3 w 1). Ekspansja związana z odkształceniami wilgotnościowymi przeciwdziała kontrakcji wywołanej pełzaniem betonu. Powstaje w ten sposób beton niepełzający i bezskurczowy.