Konstrukcje bardziej wodoszczelne

Według fazy I oblicza się jedynie konstrukcje, gdzie wymagana jest szczelność betonu, a nie są dopuszczalne jakiekolwiek rysy (zbiorniki na ciecze bez izolacji wodoszczelnej z wkładkami). Natomiast w konstrukcjach wstępnie sprężonych naprężenia rozciągające w betonie można w dowolny sposób regulować lub całkowicie wykluczyć (program uprawnienia budowlane na komputer). W ten sposób otrzymuje się konstrukcje bardziej wodoszczelne, jak zbiorniki o ścianach wstępnie sprężonych, rury itp.

Również konstrukcje dachowe lub mostowe wstępnie sprężone mogłyby (jeśli inne względy nie stoją na przeszkodzie) być izolowane przy zastosowaniu izolacji lekkich lub średnich bez wkładek. Ponieważ jednak nawet najszczelniejszy beton może podlegać korozji ługującej, większą trwałość tych konstrukcji uzyskuje się stosując na nich izolację typu średniego lub ciężkiego z wkładkami (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Betony z dodatkami uszczelniającymi otrzymuje się przez dodanie do betonu podczas mieszania specjalnych środków uszczelniających.

Sposób ten jest godny zalecenia w szczególnych przypadkach, gdy występuje duże parcie wody. Przed zastosowaniem dodatków uszczelniających do betonu należy sprawdzić, czy nie obniżają one wytrzymałości betonu i uwzględnić tę okoliczność przy projektowaniu betonu. Jeżeli beton będzie znajdować się w środowisku wilgotnym, należy również sprawdzić, czy dodatki nie działają korodująco na stal zbrojeniową (uprawnienia budowlane).
Działanie środków uszczelniających może być skuteczne jedynie w przypadku, gdy sam beton posiada dobrą szczelność. Nie wszystkie spotykane w handlu środki uszczelniające nadają się do stosowania. Należy stosować tylko środki wypróbowane lub po uprzednim zbadaniu ich przydatności na podstawie przeprowadzonych prób chemicznych i mechanicznych. Gdy zachodzi konieczność uszczelnienia istniejącej budowli od wewnątrz, należy najpierw wzmocnić samą konstrukcję. W szczególnych przypadkach dokonuje się zastrzyków do istniejących w konstrukcji rys i porów z zaczynu cementowego, zaprawy cementowej lub specjalnych związków chemicznych (program egzamin ustny).

Środki uszczelniające

Przez powleczenie zewnętrznych powierzchni obiektów w sposób zwykły lub natryskowy rozpuszczonymi fluorokrzemianami lub krzemianami następuje utwardzenie i uszczelnienie ich dzięki zachodzącym reakcjom chemicznym. Materiał uszczelniający łączy się częściowo z wolnym wapnem wydzielanym przez cement wchodzący w skład betonu lub zaprawy i tworzy nierozpuszczalne związki kwasu fluorowego albo kwasu krzemowego. Również kamienie naturalne i mur z cegły mogą być uszczelnione powierzchniowo. Fluatowanie lub silikatyzacja nie dają jednak wystarczającej ochrony przed wodą bieżącą i pod ciśnieniem (opinie o programie).

W źle przewietrzanych i wilgotnych tunelach powierzchniowe nasycenie, w szczególności fluatem ołowiowym, chroni przed szkodliwym działaniem gazów spalinowych.
Środki uszczelniające są produkowane w postaci płynu, proszku lub pasty. Proszki i pasty należy rozcieńczyć wodą w ilości podanej przez producenta. Na nowo wznoszonych obiektach można przystąpić do uszczelniania dopiero wówczas, gdy beton będzie miał co najmniej 28 dni, a powierzchnia jest sucha i oczyszczona gruntownie z kurzu i brudu. Stare obiekty przed uszczelnianiem należy oczyścić strumieniem piasku, a istniejące zanieszyszczenia, wykwity, sadzę, mech itp. usunąć (segregator aktów prawnych).
Środki uszczelniające nakłada się ręcznie przy użyciu pędzli lub szczotek albo też natryskuje się mechanicznie. Robotnicy powinni mieć gumowe rękawice, ubrania ochronne i maski, środki uszczelniające bowiem są żrące i trujące (promocja 3 w 1).

Aby działanie ochronne środka uszczelniającego było wystarczające, należy powierzchnię betonu powlec dwu- lub trzykrotnie. Przed nałożeniem drugiej lub trzeciej warstwy powłoki poprzedniej warstwy powinny całkowicie wyschnąć i wsiąknąć, co w średniej temperaturze (10-20°C) trwa ok. 24 godzin. Trzykrotne zatem powlekanie może być wykonane w ciągu trzech dni.