Spękane kamienie

Mętne lub spękane kamienie, które wśród szmaragdów są częste, szlifuje się w formie kaboszonu, nieraz, zwłaszcza kamieniom przeznaczonym na naszyjniki, nadaje się szmaragdom kształt kulisty lub owalny (program uprawnienia budowlane na komputer).
Nazwa szmaragdy brazylijskie oznacza szmaragdy pochodzące z Brazylii, niekiedy jednak nazwy tej używa się określenie zielonych turmalinów. Nazwa szmaragdy wschodnie jest używana na określenie zielonych odmian korundu, nazwa szmaragd syberyjski oznacza zielony turmalin, szmaragd uralski - granat demantoid, szmaragd afrykański (lub szmaragd fałszywy) - zielony fluoryt (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Niekiedy używa się również nazwy szmaragd litowy na określenie hiddenitu, a nazwy szmaragd miedziowy na określenie dioptazu. Szmaragdem wieczorowym (evening emerald) nazywają niektórzy jubilerzy chryzolit będący zieloną odmianą oliwinu. W handlu jubilerskim w USA używa się również nazw: geroides - odmiany barwy jasnoniebieskawej, amethyst-basaltine - szmaragdy czerwonawe do słabofioletowych, bixbiit - agrestowoczerwonawe, chrysoberyllus - słabożółtawozielone, dawidsonit - zielonawożółte i hyacintozones - szafirowoniebieskie. Nazwa igmerald oznacza szmaragdy syntetyczne (uprawnienia budowlane).

Od jakości kamieni, przede wszystkim od pięknej barwy i doskonałej, pozbawionej zmętnień przezroczystości, zależy ocena szmaragdu. Najwyżej cenione sią szmaragdy ciemnozielone, pozbawione jakichkolwiek zmętnień i spękań. Duże, nie zawierające błędów szmaragdy osiągały wartość wyższą od brylantów i stanowiły najcenniejszą ozdobę skarbców królewskich (program egzamin ustny).
Ceny szmaragdów bywają zawsze wysokie, znaczna bywa również ich rozpiętość w zależności od wielkości i jakości kamieni. ) Cena 1 karata średniej jakości szmaragdów wynosi 300-1000
dolarów; jest ona wyższa w przypadku kamieni pierwszej jakości, zwłaszcza większych od karata (opinie o programie).

Kamienie o odcieniach ciemniejszych

Akwamaryn (akwamaryna). Bardzo łubianymi kamieniami szlachetnymi są akwamaryny. Są one przezroczyste, barwy niebieskozielonej. Barwę tę można uzyskać przez podgrzewanie niektórych odmian berylu. Szczególnie poszukiwane są kamienie o odcieniach ciemniejszych, które nigdy jednak nie osiągają głębi barwy szmaragdów. Nazwę akwamarynu wprowadził Beotius de Boot, autor wydanej po łacinie historii kamieni szlachetnych (1609), w związku z jego barwą zbliżoną do barwy wody morskiej.

Akwamaryny odznaczające się piękną barwą zaczęto wydobywać w XVIII w. z piasków w Brazylii. Najważniejszymi obszarami występowania akwamarynów są: Brazylia (Minas Gerais, Bahia, Marambaia, Espirito Santo) i Madagaskar (Tananariwa, Antsirane, Maharitra i in.). Występują one również na Uralu (Murzinka, obszar ilmeński pod Miaskiem), na Syberii, w Indiach (Madras, Pettalai) i na Cejlonie, W Australii (Nowa Południowa Walia), w południowo-zachodniej Afryce (Spitzkopje) i w USA (Kalifornia, Kolorado, Connecticut, Maine, Północna Karolina) (segregator aktów prawnych).
Najczęściej stosowaną postacią szlifu akwamarynu jest szlif schodkowy, nieraz kombinowany ze szlifem nożycowym. W celu wykorzystania wydłużonej formy kryształów stosuje się przekrój prostokątny lub podłużnie owalny. Odpowiednią grubość musi mieć szlif jasno zabarwionych kamieni.

Po II wojnie światowej cena 1 karata akwamarynu wynosiła 3-100 marek zachodnioniemieckich.
Heliodor. Piękną, przezroczystą odmianą berylu o barwie złotożółtej jest heliodor. Odmiana ta, zwana również złotym berylem, była znana od dawna na Cejlonie. W 1910 r. w Namibii odkryto złoże złotego berylu odznaczającego się wyjątkowo piękną barwą i nadano mu nazwę heliodor, co oznacza dar słońca (promocja 3 w 1).

Przypuszcza się, że stwierdzona w tym kamieniu zawartość substancji radioaktywnych jest przyczyną jego pięknej barwy. Przez pewien czas nazwa heliodor była używana tylko na określenie beryli południowoafrykańskich, obecnie jednak niemal powszechnie stosuje się ją do przezroczystych żółtych odmian berylu.