Konstrukcje szkieletowe

W budownictwie Czeskim stosuje się konstrukcje szkieletowe lub mieszane w budynkach z użytkowym poddaszem o rozpiętości, a w budynkach bez poddaszy o rozpiętości: 7,5; 9,0; 10,6; 12,0; 15,0; 18,0; 19,3 i 22,5 m. Moduł w kierunku podłużnym wynosi 4,5 m. Wysokość słupów skrajnych (w ścianach zewnętrznych) przyjmuje się 2,10; 2,40; 3,0 m. Słupy, podciągi i płatwie wykonuje się prefabrykowane żelbetowe. Do przekryć stosuje się często konstrukcje stalowe (program uprawnienia budowlane na komputer).

Obora ośmiorzędowa z prefabrykowanymi słupami żelbetowymi i stalowymi dźwigarami kratowymi zaprojektowanymi na siatce 3 X 9 m. Przekrycie stanowią warstwowe płyty składające się z izolacji termicznej z wełny mineralnej i z okładzin z falistych płyt aluminiowych. Podobną konstrukcję mają również ściany osłonowe. Prefabrykaty żelbetowe najczęściej stosowane w budynkach uniwersalnych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Prefabrykowane żelbetowe konstrukcje we Francji w dużej mierze oparte są na stosunkowo niedużych elementach trójkątnych kratowych, łączonych w całość przy pomocy śrub i nakładek stalowych. Podobne konstrukcje przez pewien czas stosowano również w Polsce i ZSRR, ale obecnie je zaniechano ze względu na niekorzystny kształt utrudniający prowadzenie ciągów technologicznych. Inny system ramowy z pełnych elementów, tzw. system Lambda.

Konstrukcje trójkątne i Lambda stosuje się pod lekkie przekrycia z płyt falistych azbestowo-cementowych; odpowiednio zmodyfikowane mogą one być używane do konstrukcji zadaszeń.
Obornik po odsączeniu gnojówki gromadzi się w gnojowni, a gnojówkę w zbiornikach hermetycznie zamkniętych. W „Katalogu Budownictwa” podano szereg projektów typowych gnojowni do magazynowania obornika dla gospodarstw wielkotowarowych i indywidualnych, Większe gnojownie mają pojemność od 60 do 300 i więcej ton obornika. Ścianki ich mogą być wykonywane z betonu wylewanego Rw = 140, a płyta denna - z betonu R„- = 110 (uprawnienia budowlane).

Obornik

Ścianki i płyta denna powinny być zdylatowane co 6,0 m, a spoiny zalane asfaltem. Na ścianki stosuje się też typowe prefabrykaty, jak elementy ścianek oporowych L lub belki T-27 albo DZ-3 zamocowywane w fundamentach punktowych typu kielichowego z betonu Rw = 140. Słupy rozstawia się co 1,50 m. Układa się na nich prefabrykowane płyty betonowe grubości 6 cm i szerokości 25 cm (program egzamin ustny).

Beton w ściankach i płycie dennej powinien być szczelny; z tego względu stosuje się do niego dodatek w postaci środków uszczelniających, np. plastibetu. Dla zabezpieczenia zbrojenia przed korozją powleka się ścianki i dno lepikiem asfaltowym. W dnie powinny być wykonane spadki do kratki ściekowej odprowadzającej ścieki do zbiornika na gnojówkę, wykonywanego z kręgów betonowych 0 100 cm (z dnem z betonu wylewanego). Powierzchnie betonowe zbiornika powleka się lepikiem asfaltowym, a od zewnątrz uszczelnia się gliną. Gnojownie w zagrodzie chłopskiej składają się z gnojówki i zbiornika na gnojówkę (opinie o programie). Gnojownię wykonuje się z betonu Rw - 110 przy użyciu cementu hutniczego marki 250, zaś zbiornik na gnojówkę - z kręgów betonowych.

Wykonuje się je z prefabrykowanych dyli żelbetowych EW i ściąga prętami stalowymi 0 16 mm (segregator aktów prawnych).
Zbiorniki stosowane na gnojówkę w ZSRR wykonywane są z kręgów żelbetowych z betonu Rw ~ 200 o średnicy 300 cm, wysokości 99 cm i grubości 10 cm. Kręgi włazowe i studzienki zbiorcze mają średnicę 70 cm. Połączenie prefabrykatów w spoinach wypełnia się zaprawą cementową 1 : 3. Dno zbiorników wykonuje się z betonu Rw = 100 o grubości 10 cm.

Do magazynowania kiszonki buduje się nieduże silosy w gospodarstwach indywidualnych i o dużej pojemności w gospodarstwach wielkotowarowych (promocja 3 w 1).
Silosy w gospodarstwach indywidualnych wykonuje się okrągłe, owalne lub prostokątne - z kręgów betonowych lub innych prefabrykowanych elementów betonowych i żelbetowych lub z betonu wylewanego.