Krążki osadzane

Należy dopilnować prawidłowego nawijania liny na bęben wciągarki. Charakterystyczne trzaski liny oznaczają, że lina nawija się nierówno, tj. że zwoje liny nakładają się na niżej leżące warstwy liny skośnie, ślizgając się po nich. Czasami trzask oznacza, że średnica liny nie odpowiada średnicy rowków na bębnie albo na krążku (program uprawnienia budowlane na komputer).

Krążki stosuje się do zmiany kierunku przebiegu lin jak również jako prymitywny sprzęt do podnoszenia ciężarów na małych budowach. Promień zaokrąglenia dna rowka wynosi zwykle r — (0,53-0,54) D mm.

Krążki wykonuje się z żeliwa, spawane lub ze staliwa. Zwykłe krążki linowe wykonuje się z żeliwa Ż1 14 oraz Ż1 18, przy czym ze staliwa wykonuje się krążki tylko dla ciężkich warunków pracy. Krążki linowe spawane stosuje się ze stali węglowej: 015, 015W i 0W37. Krążki osadzane są na osiach nie obracających się, ułożyskowanych zazwyczaj ślizgowo, lecz także i tocznie. Krążki mogą być stałe, ruchome (swobodne) oraz wyrównawcze. Przy krążku stałym siła ciągnąca, nie licząc strat w łożyskach krążka i oporu liny, równa jest ciężarowi (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Przy krążku ruchomym (swobodnym) siła ciągnąca, nie licząc strat w krążku i oporu liny, zmniejsza się do połowy.

Aby liny przewijające krążki nie ulegały nadmiernemu zużyciu, ustala się zależności średnic krążków od średnic lin (patrz tabl. 3-12). Sprawność stałego krążka linowego ułożyskowanego ślizgowo t]_v = 0.94-!-0,96, natomiast ułożyskowanego tocznie tj_s = 0,975-0,98. Sprawność ruchomego (swobodnego) krążka linowego przy łożyskowaniu ślizgowym T],i = 0,97-f-0,98, przy ułożyskowaniu zaś tocznym tj_s = 0,987-0,990 (uprawnienia budowlane).

Wielokrążki stanowią połączenia dwóch rodzajów zbloczy, przy czym krążki obydwu zbloczy obiega lina stalowa lub konopna. Wielokrążki takie noszą nazwę czynnikowych, powszechnie obecnie w urządzeniach dźwigowych stosowanych, w odróżnieniu od wielokrążków potęgowych, obecnie w urządzeniach tych już. nie stosowanych (program egzamin ustny).

Liczba krążków w zbloczach wielokrążków waha się od l do 5. Najczęściej stosowane wielokrążki posiadają zblocza z l do 3 krążków, a udźwigi do 20-25 T. Stosowanie większej liczby krążków w złożach wielokrążków nie jest wskazane, ponieważ powstają wówczas dość znaczne opory, których przezwyciężenie wymaga dodatkowej energii, a co szczególnie jest ważne, powoduje to znaczne obniżanie szybkości nawijania liny na bęben wciągarki (opinie o programie).

Liczba krążków

Liczba krążków w jednym zbloczu rzadko przekracza w urządzeniach budowlanych cztery. Wielokrążek stanowi prosty mechanizm dźwigowy, który jako samodzielny środek podnośny stosuje się rzadko. Częściej stosuje się wielokrążki do przemieszczania ciężarów w kierunku poziomym, natomiast najczęściej wielokrążki stanowią nieodłączną część mechanizmów dźwigowych, przy czym wbudowane są w urządzenia dźwigowe jako zespoły pomiędzy zawieszeniem podnoszonych ciężarów a bębnami wciągarek (segregator aktów prawnych).

Wiebkrążki występują zazwyczaj w następującycn odmianach.

• Jeden koniec liny wielokrążka przymocowany jest do uszka zblocza nieruchomego, zaś drugi koniec zbiega z krążka tegoż zblocza.
• Jeden koniec liny wielokrążka przymocowany jest do uszka zblocza ruchomego, drugi koniec zaś zbiega z krążka zblocza nieruchomego ku dołowi.
• Jeden koniec liny wielokrążka przymocowany jest do uszka zblocza nieruchomego, drugi natomiast zbiega z krążka zblocza ruchomego ku górze.
• Oba końce liny wielokrążka umocowane są do bębna, zaś środkowy odcinek liny opasuje układ wielokrążków zblocza ruchomego.

Odmiany wielokrążków oznaczone przez Ii II stosowane są w tych przypadkach, gdy wielokrążki stanowią samodzielne urządzenie dźwigowe oraz we wszelkiego rodzaju żurawiach (z wysięgnikami), natomiast odmiany wielokrążków oznaczone przez liii IV są stosowane z reguły we wszystkich tych przypadkach, gdy wciągarki umieszczone są przed wielokrążkami, np. w suwnicach instalowanych w halach fabrycznych (promocja 3 w 1).