Kredytowa pomoc państwa

Należy podkreślić, że spółdzielnię mieszkaniowo-budowlaną uważa się za społeczną organizację socjalistyczną. Nie sposób streszczać na kilku stronach treści książki ujętej w sposób bardzo syntetyczny (program uprawnienia budowlane na komputer). Generalnie można podać, że spółdzielnia mieszkaniowo-budowlana nabywa osobowość prawną wskutek rejestracji w prezydium rady narodowej i dzięki temu może nawiązywać stosunki prawno-gospodarcze z innymi przedsiębiorstwami i organizacjami gospodarczymi, w tym z bankami. Działalność inwestycyjną może prowadzić sama lub za pośrednictwem odpowiednich instytucji rady narodowej. Organami spółdzielni są walne zgromadzenia członków spółdzielni, zarząd, komisja rewizyjna i sąd społeczny.

Spółdzielnie mieszkaniowo-budowlane w zakresie dyspozycyjności mieszkaniem są zbliżone do naszych spółdzielni mieszkaniowo-lokatorskich, a w zakresie wkładów budowlanych, nazwanych tu udziałem, do naszych spółdzielni budowlano- -mieszkaniowych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Kredytowa pomoc państwa, udzielana za pośrednictwem Banku Inwestycyjnego, wynosi do 60% kosztów budowy mieszkań. Okres spłaty kredytów wynosi od 10 do 15 lat. Członkowie wnoszą przed rozpoczęciem budowy po 40% kosztów mieszkań. Wpisowe do spółdzielni nie przekracza 20 rubli, a udział (wkład budowlany) przy 40°/o kosztów budowy mieszkania w przypadku 1 pokoju z kuchnią, łazienką i urządzeniami wynosi 900 do 1000 rubli, a dwóch pokoi z kuchnią do 1700 rubli (uprawnienia budowlane).

Czytelników interesujących się zagadnieniem spółdzielczości mieszkaniowej i budownictwa mieszkaniowego w ogóle w Związku Radzieckim zaciekawią zapewne w dużym stopniu źródła stanowiące podstawę opracowania książki ,,0 czym powinien wiedzieć członek spółdzielni mieszkaniowo-budowlanej” (program egzamin ustny).

Punkt wyjścia

W związku z brakiem źródłowych aktualnych informacji o spółdzielczości mieszkaniowej i innych krajach obozu socjalistycznego warto byłoby się zastanowić nad wydaniem w języku polskim tłumaczenia książki. Wydaje się, że byłoby ono przydatne dla aktywu spółdzielczości mieszkaniowej, osób interesujących się problemami mieszkaniowymi i dla spółdzielców w ogóle (opinie o programie).

W Stanach Zjednoczonych mamy do czynienia z bogatą, a w niektórych dziedzinach nawet najbogatszą w świecie statystyką (np. w sferze struktury spożycia i wydatków ludności). Jednocześnie podejmuje się tam niezwykle śmiałe próby oszacowania dynamiki kształtowania się wielu zjawisk w odleglejszej przeszłości, w latach, w których odpowiednia statystyka nie była jeszcze gromadzona.

O jednej z takich prób, dotyczących wybranego terenu aglomeracji Bostonu w latach 1846-1959 miał już niżej podpisany okazję złożyć informację na innym miejscu. Jeszcze ciekawsze usiłowanie tego typu reprezentuje opublikowana w 1964 r. praca M. Gottlieba, odnosząca się swym zasięgiem do skali ogólnokrajowej w całym stuleciu 1840-1939 (segregator aktów prawnych).

Punkt wyjścia i cel podjętych oszacowań jest bardzo szeroki i ambitny. Chodzi w nim o rzucenie światła na przebieg rzeczywistego procesu wzrostu gospodarki amerykańskiej, a w szczególności na cechujące ten wzrost długookresowe wahania w postaci cyklów koniunkturalnych o długości 15-20 lat. Wśród ekonomistów i historyków gospodarczych w Stanach Zjednoczonych istnieje dość daleko idąca zgodność poglądów co do tego, iż w tych fluktuacjach rozwojowych zasadniczą rolę odgrywały długookresowe wahania produkcji budowlanej oraz w jej ramach szczególnie budownictwa mieszkaniowego (promocja 3 w 1).

Rozwikłanie powiązań miedzy budownictwem a całą gospodarką narodową natrafiało na zasadnicze przeszkody w realizacji w postaci braku odpowiednich materiałów statystycznych, sięgających dostatecznie głęboko wstecz. Braki te dotyczyły głównie kształtowania się tempa wzrostu budownictwa mieszkaniowego, a w szczególności przeznaczonego dla ludności nierolniczej