Kruszywo kanciaste

Ponieważ dla danego stosunku wodno-cementowego stosując kruszywo kanciaste uzyskuje się wyższą wytrzymałość na zginanie niż przy zastosowaniu kruszywa o ziarnach zaokrąglonych lub nieregularnych, przeto projektując mieszankę o określonej wytrzymałości na zginanie należy przyjąć niższy stosunek wodno-cementowy dla kruszywa zaokrąglonego lub nieregularnego niż dla kanciastego. Zastosowanie tego stosunku oznacza, że należy zastosować niższy stosunek kruszywa do cementu, czyli konieczna jest bardziej tłusta mieszanka (program uprawnienia budowlane na komputer).

Oznacza to, że dla tej samej wytrzymałości na zginanie kruszywo o ziarnach zaokrąglonych wymaga wyższej zawartości cementu. Tak jest pomimo faktu, że dla danego stosunku wodno-cementowego, dla uzyskania tej samej urabialności, kruszywo kanciaste wymaga bardziej tłustej mieszanki niż kruszywo o ziarnach zaokrąglonych. Wpływ tego drugiego czynnika jest dominujący* gdy kryterium stanowi wytrzymałość na ściskanie, ponieważ kształt kruszywa jako taki nie wpływa na wytrzymałość na ściskanie (z wyjątkiem wysokich wytrzymałości), a widoczne są wtedy jedynie efekty wodożądności.

Efekty te widać wyraźnie w przykładzie liczbowym opartym o dane Wrighta (uprawnienia budowlane). Wymagany jest np. beton o wytrzymałości na rozciąganie przy zginaniu po 28 dniach nie mniejszej niż 500 lb/in². Urabialność ma być „bardzo niska”, a maksymalne wymiary ziaren kruszywa wynoszą ^ZU" (19,05 mm). Można zastosować nieregularny żwir lub kanciaste kruszywo łamane, a zależność między wytrzymałością na rozciąganie przy zginaniu i stosunkiem wodno-cementowym betonów wykonanych z tych dwóch rodzajów kruszywa podają wykresy, oparte na rezultatach uzyskanych przez Wrighta, który opracował swój sposób podejścia do tego zagadnienia w późniejszej publikacji (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Strata wytrzymałości

Jeśli kontrola jakościowa jest „bardzo dobra”, wymagana minimalna wytrzymałość podana wynosi 75% wytrzymałości średniej. Stąd wymagana średnia wytrzymałość wynosi 500/0,75 = 667 lb/in². Taką wytrzymałość można uzyskać przy stosunku wodno-cementowym wynoszącym 0,41 dla kruszywa nieregularnego i 0,58 dla kruszywa kanciastego. Aby znaleźć stosunek kruszywa do cementu, który doprowadzi do bardzo niskiej urabialności, przy danych wartościach stosunku wodno-cementowego i odpowiednich rodzajach kruszywa, można skorzystać (program egzamin ustny). Przyjęto, że uziarnienie kruszywa odpowiada krzywej 1. Wymagany stosunek kruszywa do cementu wyniesie więc 5,0 dla kruszywa nieregularnego i stosunku wodno-cementowego 0,41 i 7,6 dla kruszywa kanciastego i stosunku wodno-cementowego 0,58 (opinie o programie).

Jest oczywiste, że zastosowanie kruszywa kanciastego prowadzi do chudszej mieszanki. Jako minimalną wytrzymałość na ściskanie wartość 4100 lb/in, przy czym inne czynniki pozostają nie zmienione. Średnia wytrzymałość wynosi 4,100/0,75 = 5,500 lb/in² po 28 dniach przy zastosowaniu cementu portlandzkiego szybkotwardniejącego daje to stosunek wodno-cementowy 0,55 dla każdego rodzaju kruszywa, ponieważ wytrzymałość na ściskanie jest w zasadzie niezależna od kształtu ziaren kruszywa. Wartość 6,5 stosunku kruszywa do cementu dla kruszywa nieregularnego i wartość 7,2 dla kruszywa kanciastego, a więc z punktu widzenia wytrzymałości na ściskanie to drugie kruszywo wymaga mieszanki bardziej tłustej uzyskuje się więc potwierdzenie wspomnianego już wcześniej faktu (segregator aktów prawnych).

Jeśli stosuje się beton napowietrzony, podana uprzednio metoda wymaga modyfikacji, która pozwoli na uwzględnienie wpływu powietrza zawartego w mieszance na wytrzymałość i urabialność. Jeśli wytrzymałość betonu napowietrzonego ma być taka sama jak mieszanki bez napowietrzenia, konieczne jest przyjęcie przy wstępnym projektowaniu mieszanki wyższej wytrzymałości niż aktualnie wymagana. Strata wytrzymałości wskutek pustek wynosi ok. 5,5% na każdy procent powietrza wprowadzonego do betonu, lecz ponieważ dodatek powietrza pozwala na obniżenie zawartości wody, nie jest konieczne uwzględnienie pełnej straty wytrzymałości, odpowiadającej objętości powietrza wprowadzonego do betonu. Faktyczna, zmienia się wraz z zawartością cementu w mieszance i zwykle wynosi ok. 10% (promocja 3 w 1). Następnie znajduje się w normalny sposób stosunek wodno-cementowy odpowiadający zwiększonej wytrzymałości oraz proporcje innych składników