Kruszywo nienasiąkliwe

Kruszywo nienasiąkliwe nie wchłania wody, a woda otacza je błonką. Im bardziej miałkie jest uziarnienie, czyli im większa jest wewnętrzna powierzchnia mieszanki, tym większe jest zapotrzebowanie wody jako smaru przy określonej grubości błonki.

Natomiast im bardziej ciekły ma być beton, tym grubsza musi być sama błonką (program uprawnienia budowlane na komputer). Konieczna ilość wody przy zadanej ciekłości betonu to jego wodożądność, którą możemy sprowadzić do wodożądności specyficznej ziarn poszczególnych frakcji. Jak zaznaczyliśmy wyżej cement może chemicznie związać wodę tylko w ok. 20% swego ciężaru i tylko tyle wody może być chemicznie aktywnej. Niesprasowany zaczyn ma swą największą gęstość i wytrzymałość teoretycznie przy co = 0,2, praktycznie *=*0,25 (program uprawnienia budowlane na ANDROID). O ile beton nie jest specjalnie sprasowany, wartość to = 0,25 jest również absolutnym minimum potrzebnym dla uformowania świeżego betonu, przy czym wartość co musi być podwyższona w miarę zwiększenia cieklości betonu.

Nadmiar wody zawsze rozrzedza zaczyn i obniża jego wytrzymałość. Toteż nie oddzielamy go nawet myślowo od ilości wody chemicznie aktywnej i traktujemy całą wodę w betonie, czyli wodę zarobową (W), jako składnik zaczynu, fizycznie aktywny, bo smarujący suche ziarna i przesądzający o wartości ot (lub co = 1 /co), czyli o wytrzymałości betonu R wg wzorów empirycznych. Zależność R = {(co) jest dość ścisła dla betonów pełnych, jeśli pominąć dodatkowe zagęszczanie (uprawnienia budowlane).

Dla cpzq<\,0 należałoby używać relacji R = /(coy cp). Powyższa zależność jest ponadto ważna tylko dla kruszyw praktycznie nienasiąkliwych. Wtedy nawet naturalna wilgotność kruszywa może, a nawet powinna być doliczona do ilości wody zarobowej, a więc fizycznie aktywnej, jako rozcieńczacz i smar. Jeśli kruszywo jest nasiąkliwe, część wody może w ogóle nie być aktywna fizycznie. Ten przypadek zachodzi zawsze w kruszywach nasiąkliwych nasyconych wodą opadową. Jeśli natomiast dajemy do betonu kruszywo nasiąkliwe, ale suche, to będzie ono odciągało wodę z mokrej mieszanki betonowej (program egzamin ustny). Ilość wody odciągniętej przez kruszywo może niekiedy być bardzo znaczna. Kruszywo łamane z wapienia może wchłonąć objętościowo do ok. 30% wody zaczynowej (66 na 208 1).

Beton tłuczniowy

Beton tłuczniowy o stosunku piasek : kamieniwo =1:2 może przy tej samej ilości cementu i jednakowej konsystencji betonu wchłonąć dwa razy więcej wody niż beton żwirowy. Ale na wchłonięcie takiej ilości wody przez kruszywo trzeba wielu godzin (opinie o programie).

W każdym bądź razie zależeć będzie od szybkości lub stopnia odciągania wody fakt, ile wody będzie fizycznie (i chemicznie) aktywnej. Od chwili dodania wody do suchej 30 mieszanki do czasu ułożenia i ewentualnego zagęszczenia betonu upływa zawsze kilkanaście do kilkudziesięciu minut. Jeśli kruszywo w tym okresie początkowym odsysa część wody zarobowej, obniży się wilgotność betonu, co utrudnia proces formowania, ale polepsza gęstość zaczynu przez powiększenie stosunku c/w.

Natomiast odsysanie wody z już uformowanego betonu nie ma wpływu na jakość zaczynu, bo odsysana woda pozostawia po sobie próżnie tak, jak gdyby wyparowała. Może nawet nastąpić pogorszenie jakości betonu przez fakt, że zasysana woda zabiera z sobą drobiny cementu, a więc schudza mieszankę (segregator aktów prawnych).
Opisane wyżej właściwości kruszyw nasiąkliwych zakłócają funkcjonalizm zależności R = f(o>) i R = f(co, cp) i można na ogół powiedzieć, że zależności te są nieścisłe lub wręcz nieaktualne, jeśli kruszywo jest silnie nasiąkliwe. Dotąd nie udało się jednak znaleźć metody ujmującej w sposób generalny wpływ nasiąkliwości kruszywa na wytrzymałość. Trudności tej można uniknąć, nasycając kruszywo nasiąkliwe wodą przed mieszaniem (ale możliwie obsuszając je przedtem powierzchownie) (promocja 3 w 1).

Tak zmagazynowana woda nie może być zaliczana do wody aktywnej, a zatem nie może być wliczana do ilości wody we współczynniku oj, chyba tylko o tyle, że wilgotność zewnętrzna nasyconego kruszywa jest jednak fizycznie i chemicznie aktywna; części te można ostatecznie ocenić choćby „na oko” do rzędu 1-3% ciężaru kruszywa i wliczyć do wody we współczynniku oj.