Kryzys cywilizacji technicznej

Nie istnieje gotowa lista kryteriów ekorozwoju, nie jest też możliwe stworzenie takiej zamkniętej listy. Będzie ona zawsze otwarta ze względu na obiekt ekorozwoju. Jego skala (państwo, region, gmina, społeczność) wyznacza bowiem zakres i precyzję formułowanych kryteriów. Kryterium wartościowania wydaje się tu wiodące i uniwersalne (program uprawnienia budowlane na komputer).

Problem lapidarnie ujmuje J. G. Kemeny, filozof i matematyk amerykański, mówiąc: „[…] musimy środkami pozanaukowymi rozstrzygnąć, do czego dążymy. Skoro tylko decyzja została podjęta i cel został sprecyzowany, nauka może nas pouczyć, w jaki sposób można to osiągnąć […] Cały postęp, jaki ludzkość zawdzięcza rozwojowi nauki, może zostać zniweczony, jeżeli człowiek nie zdoła sobie prawidłowo odpowiedzieć na odwieczne pytania o cele swojego rozwoju i wartości, jakie powinny się znajdować u podstaw tych celów" (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Cele ekorozwoju dotyczą w pierwszym rzędzie rozwoju człowieka; powinny więc ujmować istotę jego odczuć, pragnień i potrzeb. Przy ich formułowaniu nie można zatracić zwykłej ludzkiej wrażliwości, wręcz przeciwnie, to ona będzie miała decydujące znaczenie. W zakresie tej problematyki określenie i selekcjonowanie musi być oparte na wszechstronnych doświadczeniach humanistycznych, podporządkowanych zasadom etyki (uprawnienia budowlane). Kryzys cywilizacji technicznej wiąże się w najwyższym stopniu z pomijaniem bądź nieumiejętnością ujęcia problematyki humanistycznej i etycznej w metodach działania w środowisku człowieka. Kryterium wartościowania odpowiada także kryterium celu poprzez odpowiedź na pytanie, co chcemy osiągnąć (program egzamin ustny)?

Kryterium skali

Kryterium harmonizacji ze środowiskiem przyrodniczym pojawia się w większości definicji. Poczynając od B. Zaufała, dla którego „ekorozwój jest to prowadzenie wszelkiej działalności gospodarczej w harmonii z przyrodą w taki sposób, aby nie spowodować nieodwracalnych zmian w żywej przyrodzie". W ujęciu W. Bojarskiego jest to rozwój społeczno-gospodarczy, zharmonizowany ze środowiskiem przyrodniczym. Z kolei dla S. Kozłowskiego: „Ekorozwój polega na optymalnym wykorzystaniu zasobów i walorów środowiska przyrodniczego, ale zgodnie z zasadami jego naturalnego funkcjonowania (opinie o programie). Zatem gospodarowanie przyrodą to gospodarowanie ekosystemami w sposób nie niszczący ich równowagi".

Kryterium skali może być rozumiane wielorako. S. Kozłowski formułuje je jako prawo - założenie ekorozwoju odniesione do skali działań gospodarczych, które są generowane nieograniczonymi prawami techniki i rynku, a przenoszone na ograniczone zdolności środowiska przyrodniczego do samo- regulacji i neutralizacji (segregator aktów prawnych).

Kryterium skali może być także rozumiane jako kryterium koncentracji działań. Empirycznie udokumentowana jest konsekwencja przekroczenia pewnej skali koncentracji powodująca zarówno wystąpienie barier dalszego rozwoju miasta), jak i zachwianie równowagi społecznej, środowiskowej. W tym rrzypadku następuje powiązanie kryterium skali z kryterium harmonizacji.

Można by lapidarnie streścić kryterium skali w ujęciu E. F. Schumachera: małe jest piękne" i którego podtytułem jest przesłanie: „spojrzenie na gospodarkę świata z założeniem, że człowiek coś znaczy" (promocja 3 w 1).

Kryterium trwałości jest bliskie znaczeniu angielskiego terminu sustaible development i odpowiada trwałości zasobów odnawialnych i minimalizacji zmniejszania się zasobów nieodnawialnych. Zachowanie trwałości ekologicznej .maga wielu działań: zapobiegania (prewencji) zanieczyszczeniom, odwracania i ochrony więzi człowieka z różnymi ekosystemami (przestrzennymi -.Sternami ekologicznymi), rozwoju powiązań przyrodniczych i systemu obszarów chronionych.