Ksylolit i płyty ksylolitowe

Ksylolit stanowi mieszaninę proszku tlenku magnezu (MgO) z odsianymi trocinami drzewnymi i dodatkiem barwnika mineralnego zarobionego roztworem MgCL lub MgS04. Skład mieszaniny (objętościowo) wynosi przeciętnie: proszek MgO: trocin jak 1 : 4, 1:3, 1 : 2 w zależności od przeznaczenia. Ciężar właściwy roztworu MgCL wynosi 1,15-1,20 (program uprawnienia budowlane na komputer)..
Ksylolit znajduje głównie zastosowanie do podłóg jedno- lub dwuwarstwowych w budynkach, halach fabrycznych i salach oraz do wyrobu płyt posadzkowych i okładzinowych.

Własności: ciężar objętościowy - 1,2; współczynnik przewodzenia A = 0,25 kcal/m h °C (jest więc materiałem ciepłym); wytrzymałość na ściskanie do 400 w podłogach, a w płytach do 700 kG/cm2. Ujemne strony ksylolitu - to wrażliwość na działanie wody (rozmywanie i pęcznienie), co ogranicza jego zastosowanie tylko do miejsc suchych, oraz stosunkowo wysoki koszt (program uprawnienia budowlane na ANDROID). W najnowszej literaturze technicznej podany jest sposób uodpornienia ksylolitu na działanie wody przez dodanie do masy proszku miedzi, który tworzy związki uwodnione nadając masie wodo- odporność. Stosowanie go w warunkach polskich napotyka na poważne trudności; jakkolwiek posiadamy własny magnezyt (podstawowy produkt przy otrzymywaniu magnezytu kaustycznego), to nie mamy MgCL., który jest na razie produktem importowanym.

Ksylolit i płyty ksylolitowe stosowane już w polskiej technice budowlanej znajdą niewątpliwie szersze rozpowszechnienie, gdy uzyskamy możliwość produkcji MgCL. jako produktu ubocznego przy produkcji soli potasowych, co stanie się realne w okresie najbliższych lat (uprawnienia budowlane).
Spoiwa hydrauliczne, zwłaszcza cement portlandzki w różnych swych odmianach i markach oraz oparte na tym spoiwie odmiany betonów, stanowią podstawę zdobyczy i rozwoju techniki czasów obecnych.

W tej dziedzinie mamy coraz to nowe osiągnięcia, zarówno w otrzymywaniu nowych gatunków spoiw jak też nowych rodzajów materiałów w oparciu o prace badawcze placówek naukowych, (betony lekkie porowate, nowe rodzaje spoiw mieszanych) (program egzamin ustny).

Betony lekkie

Dziedzina spoiw hydraulicznych betonu stanowi olbrzymi i samodzielny dział wiedzy technicznej ujęty w sposób szczegółowy w odpowiednich opracowaniach specjalnych. Z tego też względu ograniczymy się jedynie do ogólnej charakterystyki technologicznej tej dziedziny odsyłając Czytelnika po szczegóły do literatury fachowej z tego zakresu.
Betonem nazywamy sztuczny materiał kamienny uzyskany przez stwardnienie masy betonowej składającej się ze spoiwa, wody i kruszywa i zmieszanych w ustalonych stosunkach Wagowych (opinie o programie).

Według PN-54/B-06250 (Projekt) rozróżnia się następujące rodzaje betonów wg ciężarów objętościowych:
Beton ciężki o ciężarze objętościowym powyżej 2600 kG/m3 z kruszyw specjalnych np. barytowych;
Beton zwykły o ciężarze objętościowym od 2200-2600 kG/m3 z kruszywa naturalnego i łamanego oraz o ciężarze objętościowym od 1800-2200 kG/m3 z kruszywa sztucznego;
Betony lekkie o ciężarze objętościowym poniżej 1800 kG/m3.
Podział betonu zwykłego wg marek jest następujący: 50, 70, 90, 110, 140, 170, 200, 250, 300, 400, 500, 600 (segregator aktów prawnych).

Według zastosowania w budownictwie rozróżniamy:
- beton zwykły stosowany do konstrukcji nadziemnych i podziemnych w normalnych warunkach pracy budowli;
- beton hydrotechniczny i sanitarno-techniczny, odpowiednio szczelny i odporny na działanie cieczy zawierających często związki agresywne;
- beton odporny na ścieranie - stosowany do budowy nawierzchni drogowych, podłóg i pasów startowych;
- beton specjalny, np. kwasoodporny, fortyfikacyjny, ogniotrwały itp.

Każdy z wymienionych rodzajów betonu wymaga doboru materiałów, spoiwa i wody w odpowiednim stosunku (promocja 3 w 1).
Przy użyciu elementów budowlanych z betonu i żelbetu prefabrykowanych w postaci płyt, belek, bloków, rur, stopni itp. można zmechanizować roboty budowlane i znacznie przyśpieszyć ich wykonanie.