Kształt krzywych

Zaobserwowano w tych doświadczeniach również zjawisko naprężeń pozostających. Sposób zmniejszania się naprężeń w trakcie obciążania rejestruje wykres. Można na nim zaobserwować wyraźną dążność do zachowania istniejącego stanu odkształceń w środkowych częściach belki, nawet po całkowitym odjęciu obciążenia i zmniejszeniu się wartości naprężeń w skrajnych częściach belki (program uprawnienia budowlane na komputer).

Kształt krzywych charakteryzujących sposób zmniejszenia się naprężeń różni się zasadniczo od krzywych przyrostu naprężeń podczas obciążenia. Na wykresie naprężeń przyczepności obserwujemy sposób, w jaki tworzą się naprężenia przeciwnego znaku, wywołujące zjawisko naprężeń powstających w stali. Wzrost naprężeń pozostających w miarę wzrastania siły rozciągającej. Wartości maksymalne tych naprężeń występują na krańcach belki, by w miarę wzrastania obciążeń przesuwać się ku środkowi i w ostatecznym efekcie, przy maksymalnej sile obciążającej, dać krzywą koszową (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Dla porównania podajemy wyniki badania, jakie przeprowadził Djabry [16] na belce o rozpiętości 120 cm i przekroju 20 x 20 cm, zbrojonej prętem okrągłym 0 30 mm. Belka była obciążona dwoma symetrycznymi siłami oddalonymi od siebie o 60 cm. Rozmieszczenie to miało na celu umożliwienie porównania wyników z badaniem na wyciąganie, przy tej samej długości zakotwienia (30 cm, czyli lOd). Pierwsza rysa pojawiła się na odcinku stałego momentu zginającego, przy obciążeniu 1000 kG (uprawnienia budowlane).

Naprężenia oz wzdłuż pręta na tym odcinku, na skutek pojawienia się rys, rozłożyłoby się według linii falistej. Maksima krzywej naprężeń wystąpiły w miejscach rys, a minima pośrodku odcinków, na jakie belka została podzielona przez rysy. Naprężenia przyczepności rozłożyły się według krzywej, pochodnej rozkładu naprężeń AZ. Znikają one na wysokości rys, a w połowie odcinka między rysami zmieniają znak (program egzamin ustny).

Zakotwienie pręta

Przy zwiększeniu obciążenia, naprężenia RP wzrastają, powodując wzrost siły rozciągającej przekazywanej na beton między rysami. Pod obciążeniem 2000-P 4-2500 kG, siła rozciągająca przeniesiona na beton między rysami 1 i 2 była dostateczna do utworzenia nowej rysy, podczas gdy między rysami 2 i 3, na skutek zbyt małej odległości między nimi, ta sama siła była niewystarczająca do spowodowania rozerwania betonu (opinie o programie).

Tworzeniu się nowej rysy towarzyszy wyraźny spadek naprężenia rozciągającego w betonie, w sąsiedztwie zbrojenia. Jednocześnie następuje takie rozszerzenie się rys, że przy dalszym wzroście obciążenia siła przenoszona na beton pomiędzy rysami dzięki przyczepności jest tak mala, że w praktyce można ją pominąć. Nie należy się zatem spodziewać pojawienia się dalszych rys w strefie stałego momentu. Focząwszy od P = 2500 kG, przyczepność nie wywiera prawie żadnego wpływu na rozkład naprężeń w stali.

Wykres oy stał się praktycznie jednolity. Najwyższa wartość, którą uzyskano dla Aaz wynosi 130 kG/cm2 i została osiągnięta pomiędzy rysami 1 i 2, przy sile P = 2000 kG. Jest ona nieco niższa od granicznej wartości Ao/} powodującej rysy w betonie(segregator aktów prawnych). Wartości Aoy odpowiada maksymalne naprężenie przyczepności 8,7 kG/cm2 i naprężenie średnie 4,9 kG/cm2. W strefie pomiędzy obciążeniem a końcem belki, rozkład naprężeń przyczepności jest bardziej regularny, niż w próbkach poddanych badaniu na wyciąganie, gdzie występują wysokie wartości naprężeń przy wolnym końcu pręta. Poślizg zaobserwowany na końcach belki wynosił średnio 0,01 mm przy obciążeniu P = 3000 kG. Jednak przezwyciężenie zakotwienia miało miejsce później, gdyż wystąpił wpływ strzemion (promocja 3 w 1).

Zakotwienie pręta zostało przezwyciężone dopiero pod obciążeniem P - 5000 kG, na skutek powstania rysy. Ponieważ zakotwienie pręta przez strzemiona nie mogło być brane pod uwagę, zakotwienie przez przyczepność było praktycznie przezwyciężone pod obciążeniem nieco wyższym od P = 3000 kG. Wartość ta jest tego samego rzędu, jak w badaniach na wyciąganie.