Kształtowanie konstrukcji

Zasadniczy wpływ na kształtowanie konstrukcji mają siły od różnic przemieszczeń pionowych. Na terenach górniczych układ konstrukcyjny wymaga dodatkowych zabezpieczeń z uwagi na siły od różnic przemieszczeń poziomych podłoża. Zabezpieczenia te realizuje się jednak przede wszystkim w poziomie fundamentów (program uprawnienia budowlane na komputer).

Siły wywołane obrotem układu nic mają wpływu na kształtowanie konstrukcji. Niemniej ich obecność musi być uwzględniana przy sprawdzaniu nośności konstrukcji w tych przypadkach, gdy obroty układu przekraczają wspomniane wyżej wartości dopuszczalne z uwagi na warunki użytkowania obiektu. Z przyczyn z sytuacją taką możemy spotkać się tylko w przypadku terenów górniczych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Zasady projektowania konstrukcji na podłożach silnie odkształcalnych i terenach objętych działalnością górniczą omówiono odrębnie. Ograniczono się przy tym jedynie do specyficznych dla omawianych warunków budynków o konstrukcji ściennej (uprawnienia budowlane).

Siły i odkształcenia powstające w konstrukcji w wyniku różnic przemieszczeń podłoża A s rozpatrywać można jako skutki trzech charakterystycznych rozkładów różnic przemieszczeń:

1. na długości budynku,
2. na szerokości budynku,
3. po przekątnej.

Wspomniane wyżej różnice przemieszczeń podłoża określa się przy założeniu zerowej sztywności konstrukcji. W przypadku podłoży silnie odkształcalnych odpowiadają więc one różnicom osiadań podłoża określonym przy tym założeniu, a w przypadku terenów górniczych są one dodatkowymi przemieszczeniami podłoża wywołanymi eksploatacją górniczą. Wyznaczenie wartości tych różnic nie stwarza więc zasadniczych trudności (program egzamin ustny).

Różnice przemieszczeń

Różnice przemieszczeń podłoża A s są większe niż rzeczywiste różnice przemieszczeń konstrukcji A s_k, niemniej występujące w układzie siły jak i odkształcenia są do różnic przemieszczeń podłoża A s proporcjonalne. W związku z tym charakteryzują one należycie warunki pracy konstrukcji i stanowią odpowiednik obciążenia układu będącego podstawą określenia jego rzeczywistych odkształceń jak i związanych z nimi sił (opinie o programie).

W przypadku realizowanych w Polsce budynków ze ścianami nośnymi przemieszczenia podłoża wyznacza się pod poprzecznymi ścianami nośnymi. Podstawowy wpływ na wielkość sił i odkształceń mają różnice przemieszczeń podłoża na długości budynku. W przypadku układów o symetrycznym rozmieszczeniu ścian wewnętrznych różnice te prowadzą wyłącznie do zginania konstrukcji w kierunku podłużnym. Związane ze zginaniem siły są wynikiem różnic w rozkładzie obciążeń P działających czynnie na konstrukcję i odporów gruntu R, powodujących obciążenie przekroju poprzecznego budynku momentem zginającym M i siłą poprzeczną O.

W przypadku układów mających niesymetryczne rozmieszczenie ścian wewnętrznych omawiany rozkład różnic przemieszczeń podłoża prowadzi dodatkowo do skręcania konstrukcji. Wynikające stąd siły są wynikiem odchylenia linii działania sił P i R od środka ścinania przekroju poprzecznego, powodującego obciążenie budynku momentem skręcającym M_s (segregator aktów prawnych).

Różnice przemieszczeń na szerokości budynku mają mniej istotne znaczenie z uwagi na stosunkowo małą szerokość budynku, jak i dużą sztywność ścian poprzecznych. Uwzględnienie tych różnic uzasadnione jest tylko w budynkach korytarzowych o większej szerokości i przerwanej ciągłości ścian poprzecznych w trakcie korytarzowym. Istotne różnice przemieszczeń podłoża po przekątnej mogą występować jedynie w przypadku terenów górniczych. Prowadzą one do powstania w układzie sił i odkształceń będących wynikiem jego skręcania (promocja 3 w 1).

Odpowiednio do skutków wywołanych zginaniem konstrukcje budynków dzielimy na sztywne i wiotkie. Do układów sztywnych, tradycyjnie stosowanych w omawianych warunkach, zalicza się układy usztywnione w pełni wewnętrznymi ścianami podłużnymi (rys. 10-4a) oraz układy usztywnione częścią podziemną.