Kształtowanie profilów

Kształtowanie profilów ma charakter ciągły. Filmy i taśmy otrzymuje się przez rozwalcowanie prętów bądź przez rozcięcie i rozciągnięcie rur (program uprawnienia budowlane na komputer).
Arkusze cienkie otrzymuje się przez pocięcie taśmy, arkusze grube skrawa się z bloku sprasowanego w prasach kufrowych za pomocą strugarki (metoda stosowana dla tworzyw celulozowych). Zestrugany arkusz prostuje się i wygładza przez sprasowanie na gorąco między polerowanymi blachami metalowymi.
Wyroby cienkościenne z żywic termoplastycznych formuje się przez wdmuchiwanie w specjalnych formach.

Materiał ogrzany do stanu plastycznego zostaje przyciśnięty przy użyciu sprężonego powietrza do ściany studzonej formy, gdzie ulega stwardnieniu.
W przypadku konieczności łączenia poszczególnych elementów z tworzyw termoplastycznych można stosować spawanie specjalnymi palnikami z gorącym powietrzem lub prętami metalowymi, ogrzewanymi elektrycznie (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Odlewanie. W przypadku żywic termoutwardzalnych kształtowaniu w drodze odlewania lub przez prasowanie podlega nie gotowe tworzywo, lecz materiał plastyczny, który dopiero w czasie formowania przechodzi nieodwracalnie w produkt końcowy.

Kształtki otrzymane za pomocą odlewania muszą być utwardzane przez szereg dni w specjalnym piecu. Przy zastosowaniu tej metody formuje się przeważnie żywice czyste.
Prasowanie pod ciśnieniem. Przy formowaniu wyrobów prasowanych stosuje się przeważnie mieszanki żywic z wypełniaczami (uprawnienia budowlane). Skład tych kompozycji jest ściśle uzależniony od przeznaczenia tworzywa. Azbest i mączka wapienna podnoszą odporność termiczną. Stosowanie azbestu pod postacią włókien zwiększa ponadto odporność kształtek na uderzenie. Oprócz wymienionych wypełniaczy stosuje się mączkę drzewną, odpadki celulozowe, skrawki papieru, tkaniny, skóry, sierść zwierzęcą, łupiny orzechów, korek, a z wypełniaczy mineralnych - talk, proszek grafitowy, mikę, pył krzemionkowy itp.

Zalety techniki formowania termoplastyków

W skład proszków do prasowania wchodzą ponadto barwniki, zmiękczacze oraz substancje ułatwiające dalszą polimeryzację (program egzamin ustny).
Uzyskaną w ten sposób mieszaninę, dobrze zhomogenizowaną za pomocą walców lub ugniatarki, wsypuje się do formy ogrzanej elektrycznością do temperatury ok. 1603C. Formę wstawia się do prasy, najczęściej hydraulicznej, która sprasowuje mieszankę pod ciśnieniem 300-r-500 kG/cm2.

Czas prasowania zależy od grubości kształtki i waha się w granicach 20-H-40 sek/mm grubości. Przedmiot wyjmuje się gorący. Forma nie studzona służy bezpośrednio do formowania następnych kształtek (opinie o programie).
Prasowanie przetłoczne. Zalety techniki formowania termoplastyków przez odlewanie wtryskowe przyczyniły się do opracowania podobnej metody dla żywic termoutwardzalnych. Metoda nosi nazwę utwardzania przetłocznego; uplastyczniony produkt zostaje przesunięty tłokiem do podgrzanej formy, gdzie zostaje sprasowany i ulega ostatecznej polikondensacji.
Proces produkcji wyrobów uwarstwionych (laminatów) składa się z dwóch faz:
- impregnowania nośnika (warstwy drewna, tkaniny tekstylnej, szklanej,-azbestowej, papieru, skóry itp.),
- prasowania nasyconych warstw pod wysokim, lub niskim ciśnieniem (segregator aktów prawnych).

Do impregnowania stosuje się żywice termoutwardzalne, rzadziej termoplastyczne - pod postacią pasty, płynnego stopu, roztworu oraz emulsji.
Wyrób tworzyw warstwowych odbywa się metodą wysoko- lub niskociśnieniową. W specjalnej aparaturze nasyca się materiał w postaci taśmy roztworem żywicy. Przy odparowywaniu rozpuszczalnika należy uważać, aby proces utwardzania nie nastąpił przedwcześnie.
Po wysuszeniu kroi się taśmę na arkusze i składa w płyty. Poszczególne płyty przekłada się blachami metalowymi i sprasowuje między ogrzanymi płytami prasy hydraulicznej pod ciśnieniem ok. BO kG/cm2. Grubość płyt waha się między ułamkiem milimetra a kilku centymetrami (promocja 3 w 1).

W przypadku żywic termoplastycznych konieczne jest chłodzenie płyt przed wyjęciem z formy. Otrzymane tym sposobem płyty lub bloki odznaczają się jednorodnością, gdyż żywica nie tylko skleja poszczególne warstwy, ale przenika w głąb materiału impregnując go jednocześnie.