Laboratoria

W Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej i w Anglii śmieją laboratoria, które zajmują się nadawaniem naturalnym diamentom sztucznych zabarwień oraz określaniem pochodzenia barwy zabarwionych diamentów, zleconych do zbadania przez firmy jubilerskie lub osoby prywatne. W celu ochrony klientów przed kupnem kamieni o sztucznie uzyskanym zabarwieniu, amerykański Urząd Nadzoru Handlu (Federal Trade Commission) wydał w 1956 r. zalecenie, aby sprzedawcy takich diamentów informowali kupujących o właściwej ich naturze, szczególnie o’ możliwości zaniknięcia zabarwienia (program uprawnienia budowlane na komputer).

Warto przy tym wspomnieć, że promieniotwórczość diamentów napromieniowanych neutronami jest krótkotrwała; na ogół zanika po kilku dniach.
W diamencie bardzo wyraźnie występuje zjawisko luminescencji. Pod działaniem lampy kwarcowej niektóre diamenty uzyskują żywe, różnorakie barwy. Wśród barw tych w głównej mierze przeważają niebieskie, zielone i żółte. Przypuszczalnie niebieskawe odcienie diamentów stanowią niebieską luminescencję pod wpływem części światła nadfioletowego, wchodzącego w skład światła dziennego.
Podobnie działają na diamenty promienie Roentgena, katodowe i radowe (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

W niektórych diamentach po potarciu suknem albo skórą występuje zjawisko świetlne, które można zauważyć w ciemności. Wszystkie te zjawiska nie mają większego znaczenia dla stwierdzenia prawdziwości diamentów w porównaniu z metodami optycznymi, które są pewniejsze i bardziej obiektywne.
Diament ma dobre przewodnictwo ciepła dzięki czemu przy dotknięciu wydaje się zimny.

Własność tę wykorzystuje się nieraz w celu odróżnienia go od imitacji ze szkła, które z powodu złego przewodnictwa ciepła nie daje wrażenia zimna. Przy chuchnięciu diament bardziej niż szkło pokrywa się parą, która znika z niego szybciej niż ze szkła (uprawnienia budowlane).

Zbadanie dwójłomności

Pomijając prymitywny sposób naśladowania diamentów za pomocą odmian szkła o dużym współczynniku załamania światła, do sporządzania imitacji tego najwyżej cenionego kamienia szlachetnego stosuje się bezbarwne szafiry, cyrkony lub topazy, niekiedy także przezroczysty kwarc (kryształ górski) (program egzamin ustny).
Bardzo duży współczynnik załamania światła diamentu pozwala na szybkie rozpoznanie go i odróżnienie od innych kamieni. Jeden z prostych sposobów odróżniania prawdziwego diamentu od imitacji ze szkła lub innych kamieni polega na zanurzeniu badanego kamienia w cieczy o określonym współczynniku załamania światła.

Jeżeli np. zanurzy się kawałek szkła w roztworze soli kuchennej o tym samym współczynniku załamania światła, staje się on niewidoczny, gdy diament w takiej cieczy wykazuje ciemne zarysy. W tabeli podano najważniejsze własności diamentu i jego imitacji (opinie o programie).
Najczęściej jako imitacja .diamentu bywa stosowany cyrkon który ma stosunkowo duży współczynnik załamania światła oraz dyspersję zbliżoną do dyspersji diamentu. Rozróżnienie jednak tych dwóch minerałów nie przedstawia większych trudności. Wystarcza zbadanie dwójłomności, która jest wyraźna w cyrkonie a której brak diamentowi. Kamienie te można odróżnić także w ter sposób, że umieszcza się je w płaskim naczyniu wypełnionym jodkiem metylenu i oświetlonym od dołu. Badanie to przeprowadzi się zwykle pod mikroskopem (segregator aktów prawnych)

Diament wydaje się zupełnie czarny skutek całkowitego odbicia światła, wewnątrz cyrkonu natomiast powstaje pole jasne, otoczone czarnym pierścieniem.
Syntetyczny rutyl, którego współczynnik załamania światła jest jeszcze wyższy niż diamentu, można odróżnić po odmiennej dyspersji; występujące w rutylu rozpraszanie światła ma charakter opalowej, tęczowej zmienności barw. Bezbarwny korund różni się od diamentu podwójnym załamaniem światła, bardzo słabą dyspersją, a w jodku metylenu wykazuje całkowitą przezroczystość. Różnice te występują wyraźnie i w przypadku innych naśladujących diament kamieniach (promocja 3 w 1).