Łamane linie

W celu uproszczenia badań gruntów na bardziej rozległych terenach i otrzymywania bezpośrednich wyników przeprowadzone były na szeroką skalę próby zastosowania drgań wymuszonych. W tym celu pobudowano w Niemczech maszyny o schemacie. Maszyna taka składa się z dwóch ciężkich walców wprawianych w ruch za pomocą silnika i obracających się w przeciwnym kierunku. Walce te powiązane są wspólną ramą poziomą i mają ciężary dodatkowe A, umieszczone mimośrodowo (program uprawnienia budowlane na komputer). Gdy walce są w ruchu, to mimośrodowe obciążenia dają uderzenia, a ponieważ ciężar takiej maszyny przekracza 1 T, więc uderzenia są dość silne. Zauważono, że przy pewnej charakterystycznej dla każdego gruntu częstości uderzeń grunt reaguje rezonansem, co ujawnia się we wzmożonych drganiach maszyny i osiadaniu płyty, na której oparta jest maszyna.

Poza tym spostrzeżono, że fale przenoszące wstrząsy rozchodzą się na odległość ze znacznie większą szybkością w gruntach bardziej zwartych niż w mniej zwartych (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Duże nadzieje pokładane początkowo w opisanej metodzie badań okazały się przedwczesne, gdyż liczby drgań rezonansowych okazały się dość bliskie dla różnych gruntów, a więc powstały trudności w wyraźnym rozróżnianiu gruntów wyłącznie na podstawie pomiarów ich drgań własnych. Z drugiej strony ruch fal w gruntach jest bardzo skomplikowany, gdy uwzględni się, że falowania do każdego punktu dochodzą nie tylko w najkrótszej drodze, lecz i po liniach łamanych, przy czym zachodzą interferencje i sumowania amplitud (uprawnienia budowlane). Niemniej przy wstępnych badaniach gruntów na większym terenie niejednokrotnie udało się wykryć w gruncie zasypane rowy lub ukryte pozostałości dawniejszych fundamentów, na co prawdopodobnie nie udałoby się natrafić przy zwykłych badaniach wiertniczych.

Postępy geofizyki

Największa może korzyść z prac nad tymi maszynami, to poznanie częstości drgań własnych różnych gruntów, co potrzebne jest szczególnie przy projektowaniu fundamentów pod maszyny, i szybkości rozchodzenia się drgań w różnych gruntach (dane liczbowe podane są w Podręczniku Inżynierii) (program egzamin ustny).

Postępy geofizyki doprowadziły jeszcze do innych rodzajów badań, a mianowicie przez wykorzystanie wstrząsów powstających przy wybuchach oraz przez wykorzystanie prądu elektrycznego. Pierwsza z tych metod polega na wywołaniu w gruncie wstrząsu przez eksplozję ładunku wybuchowego, umieszczonego zazwyczaj w szybiku na pewnej głębokości i na pomiarach prędkości rozchodzącego się przy tym falowania w gruncie; potrzebne jest wówczas ustawienie aparatów pomiarowych (wibrografów) w różnym oddaleniu w prostej linii od miejsca wybuchu. Istnieje parę metod wykorzystania takich wybuchów (opinie o programie). Do celów geologiczno-inżynierskich najbardziej może nieraz nadawać się tzw.
metoda sejsmiczna refrakcyjna, polegająca na ustaleniu prędkości fal rozchodzących się w górnym ośrodku gruntowym oraz większej od poprzedniej prędkości fal idących wzdłuż stropu dolnej warstwy gruntu i załamujących się następnie ku górze. Ponieważ prędkość fal wiąże się ze współczynnikiem (segregator aktów prawnych).

Wielkości natężenia prądu, mierzone zwykle w miliamperach, i wielkości napięcia między elektrodami M i N, mierzone zazwyczaj w miliwoltach, można z wartościami oporu matematycznie powiązać. Na podstawie dokonywanych w ten sposób pomiarów można wnioskować o rodzajach gruntów zalegających na różnych głębokościach (promocja 3 w 1). Badania za pomocą prądu elektrycznego nie są proste; wymagają one dobrego przygotowania w pracy różnymi metodami z nawiązywaniem się od czasu do czasu do wyników pomocniczych wierceń. Prace badawcze za pomocą prądu elektrycznego były u nas niejednokrotnie wykonywane; wiele przykładów z tej dziedziny oraz metody postępowania w praktyce zostały podane przez A. Kisłowa.