Łańcuch wydm piaszczystych

Wyrzuć przez morze piaski utworzyły na wybrzeżach mierzei, na której wiatr usypał łańcuchy wydm. Wahania poziomu morza przyczyniły się do przerwania mierzei i częściowego jej przekształcenia w wyspy (Wyspy). I działalność pływów tworzy wat Iowy typ wybrzeża położonego za laik uchem wydm. Środkowy odcinek wybrzeża (od Den Helder po Hoek ma charakter wyrównany. Łańcuch wydm piaszczystych osiąga tu wys. 4-60 m i szer. od kilkuset metrów do kilku kilo mol rów. Pd. czyść wybrzeża poprzecinana jest ujściami Renu, Mozy i Skaldy, wskutek czego powstało wiele wysp i półwyspów (program uprawnienia budowlane na komputer).

Holandia Wysoka odznacza się bardziej urozmaić on.) rzeźb,), twórz,) j.) wysoczyzny rozczłonkowane szerokimi dolinami rzek. Teren len, ukształtowany w plejstocenie, pokrywaj.) gl. piasek i żwiry. Znać rolę w kształtowaniu rzeźby tego terenu odegrał lodowiec (program uprawnienia budowlane na ANDROID). W okresie glacjału Saali (ok. 200 tys. lat temu) obszar pn. i częściowo środk. części kraju został objęty lodowaceniem. Jego maksymalny zasięg (największy w Europie Zachodniej) wyznaczaj,) wały moreny czołowej na linii Haarlem. lodowiec pozostawił duże ilości skał, które buduj.) obecnie moreny czołowe z licznymi głazami narzutowymi, występujące w prowincji Drenthe i wsch. Eryzji (uprawnienia budowlane).

Obszar ten osiąga wys. ok. 50 m n.p.m. We wsch. części kraju (wsch. Utrecht, Geldria na pn. od Renu, Overijssel na pd. od rzeki Vecht) występuj.) moreny spiętrzone, zbudowane z osadów fluwialnych “zsuniętych" przez lodowiec, tworzących łańcuchy pagórków sięgających 100 m n.p.m. jednym / przykładów lej formy rzeźby jest wysoczyzna Mogę Veluwe (z kulminacje) Torenberg- 107 m n.p.m.) (program egzamin ustny). Pomiędzy wzniesieniami występuj.) szerokie doliny stanowiące pozostałość pradolin (in.in. dolina Ussel). Utwory morenowe i pradoliny na dużej czyści obszaru przykryte zostały piaskami nanoszonymi po ustąpieniu lądolodu (opinie o programie).

Działalność akumulacyjna rzek

Na obszarze położonym na pd. od dolin Renu i Mozy (Brabancja Północna, Limburgia) nie występuj.) osady lodowcowe. Powierzchnię pokrywaj.) piaski naniesione gł. przez rzeki, częściowo przez wiatry (w okresie polodowcowym). Obszar wznosi się średnio na wys. 20- 50 m n.p.m. W dolinach Renu i Mozy dominuje działalność’ akumulacyjna rzek, przez co teren po obu stronach dolin pokrywają gliniaste iły rzeczne (segregator aktów prawnych).

Odrębną jednostkę stanowi pd. czyść prowincji Limburgia, jedyny wyżynny obszar kraju. Jest to wapienna wysoczyzna będąca przedgórzem hercyńskiego masywu Arelenów. Krajobraz tej części kraju ukształtowały proc esy wypiętrzające oraz erozja rzeczna. 00% pow. pokrywa less. Region ten osiąga wys. 200- 521 m n.p.m. (Vanlser Berg).

Holandia leży w strefie klimatu umiarkowanego ciepłego, morskiego. Średnia temp. stycznia wynosi 1,7 na wsch. i 2°C na zach., natomiast lipca I 7 na pn. i 20°C na pd. Średnia roczna suma opadów wynosi od 770 (w centrum) do 850 mm. Największe opady notuje się jesienią i latem. Bardzo czysto występują mgły i wiatry ( 560 dni wietrznych w roku). Najczyściej wieją wiatry zach. i pd.- /.K h. Silne wiatry od strony morza są przyczyną powodzi. Katastrofalne w skutkach powodzie miały miejscem.in. w lalach 1775, 1808, 1804, 1016, 1055 (promocja 3 w 1).

Przeprowadza się osuszanie jezior nadmorskich, w wyniku czego tworzone są tzw. poldery. Największym obszarem osuszonym tło końcu XIX w. (19 tys. ha) jest polder, utworzony z jeziora położonego pomiędzy Amsterdamem, Lejtk). Celem jego utworzenia była ochrona Amsterdamu przed falami powodziowymi. Do największych prac hydrotechnicznych XX w. zalicza się odcięcie lam.) zatoki(Morza Wattowego). Decyzję o podjęciu prac przyspieszyła. Budowę tamy zakończono w 19 52, a następnie przystąpiono tło osuszania powstałego tak zbiornika w ten sposób terenów utworzono prowincję Flevolund (pow. 2,7 lys. km I. Innym ogromnym przedsięwzięciem stal się tzw.