Leżąca warstwa

Najwyżej leżąca warstwa znowuż wysunięta była ku basenowi o 80 cm, licując z drugą warstwą od dołu. Równocześnie od tyłu druga, trzecia i czwarta warstwa otrzymała wsporniki 40 cm dla podtrzymania wyżej leżących. Podobnie jak w Lobito, zastosowano tam zasyp odciążający, lecz typu trapezowego, usypany z kamienia o dwu stopniach uziarnienia pokazanych na rysunku. Zasyp przykryto 15 cm warstwą tłucznia o wymiarach ziarn do 6 cm. Konstrukcję nadwodną i tu stanowi mur wykonany z betonu ułożonego w deskowaniach (program uprawnienia budowlane na komputer).
Przekrój najwyższego na świecie nabrzeża na blokach w porcie Matadi (Zair).

Wysokość tego nabrzeża mierzona od podstawy podsypki wynosi średnio 22 m, a dochodzi na niektórych odcinkach do 22 m. Zawdzięcza ono te wymiary znacznym wahaniom poziomu morza w przyległym akwatorium, o amplitudzie dochodzącej do 8 m. Konstrukcję tego nabrzeża wykonano z bloków cyklopowych, ustawianych w słupy, jeden nad drugim, jednakże o ciężarze nie przekraczającym 100 000 kG (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Przednia, odwodna powierzchnia nabrzeża uzyskała lekkie pochylenie 20 :1.
Układ bloków pokazany na rysunku nie wymaga wyjaśnienia. Podobnie jak w Lobito, zastosowano w jednej z dolnych warstw bloków silną odsadzkę ku tyłowi dla poprawienia położenia linii ciśnienia przez wprowadzenie do współpracy ciężaru zasypu (uprawnienia budowlane).

Parcie gruntu zmniejszono przez zastosowanie zasypu odciążającego z kamienia, przykrytego warstwą odłamków skalnych i gliny jako uszczelnienie zapobiegające ucieczce piasku.
Przekrój nabrzeża na blokach wykonanego w porcie Rota (Hiszpania). Tu bloki, mimo że ciężar ich dochodzi do 122 000 kG, nie przechodzą na wylot przez nabrzeże, lecz ułożone są, prócz dwu najwyższych warstw, w dwu rzędach w każdej warstwie. Bloki wykonano w formach stalowych, ciężkich i sztywnych (bez rozpór) (program egzamin ustny).

Pierwsze bloki

Pierwsze bloki wypadały niezbyt równe, pod koniec produkcji ich jednak osiągnięto dokładność pozwalającą na stosowanie spoin pionowych o grubości 2-2,5 cm. Bloki ułożono na podsypce kamiennej, usypanej w wykopie w dnie basenu. Wyrównanie jej nastąpiło przy zastosowaniu warstwy drobniejszego tłucznia. Nadbudowę wykonano w deskowaniach na miejscu. Zaprojektowano w niej kanał o dużym przekroju dla przewodów.
I tu dla zmniejszenia parcia gruntu na nabrzeże zastosowano za nim kamienny zasyp odciążający, pokryty warstwą filtru odwrotnego, zapobiegającego przenikaniu piasku zza nabrzeża do zasypu (opinie o programie).
Rozwiązanie zastosowane w jednym z portów radzieckich. Jest to odmiana układu typu odwróconego c, z tą różnicą, że najwyższa warstwa bloków wystaje na obie strony, nadwieszając się również wspornikowo od strony wody, przy czym nadbudowę wykonano jako żelbetową w deskowaniach na miejscu.

Prócz bloków prostopadłościennych,. jak już wspomniano, stosuje się także niekiedy bloki kształtowe (segregator aktów prawnych).
To drugie rozwiązanie, dostosowane do większej głębokości (11,20 m), jest nowocześniejsze i stanowi pewien postęp w stosunku do pierwszego, polegający na wprowadzeniu w blokach dolnej warstwy podstawowej poziomych skrzydełek, zapewniających zmniejszenie ciśnień na podsypkę oraz na nadaniu tylnym krawędziom bloków pośrednich, odpowiednich, dostosowanych do linii ciśnienia, kształtów. Bloki dwu sąsiednich warstw łączone są w obu rozwiązaniach na wpust i wypust.

Wymiary bloków podano na rysunkach. Spoiny między blokami pozostawia się wolne (szer. ok. 5 cm). Całość spoczywa na szerokiej podsypce (ławki o szerokości minimum H/5 z każdej strony), ta zaś na podłożu koralowym. Wierzchnią warstwę przykryto albo wprost monolitycznym murem (zakotwionym wkładkami wypuszczonymi z bloków dwuteowych), albo też płytami prefabrykowanymi opartymi na dwu sąsiednich słupach z bloków, na których potem zabetonowano mur nadwodny. Wykształcenie narożników nabrzeży wymaga zaprojektowania bloków o specjalnych kształtach (promocja 3 w 1).