Licowanie elewacji

Zabrania się pozostawiania bez nadzoru prowizorycznie zamocowanych kamieni okładzinowych (płyt) oraz masywnych wyrobów sztukatorskich. Licowanie elewacji w okresie zimowym wykonywane jest jedynie w wyjątkowych wypadkach; wówczas odbywa się ono pod osłoną lekkiego ogrzewanego cieplaka. Ogrzewanie ciepłaka przerywa się dopiero po kompletnym wykończeniu robót okładzinowych (program uprawnienia budowlane na komputer). Jeżeli zakres robót jest nie wielki, a wykończenie elewacji w zimie jest konieczne, zaleca się następującą kolejność prac:

• licowanie ścian i słupów dużymi płytami i blokami wykonuje się bez zaprawy przez zamocowanie okładziny wiązadłami metalowymi i zaklinowanie;
• wypełnienie spoin zaprawą i ostateczne wykończenie okładziny wykonuje się na wiosnę. Powierzchnię ściany i kamieni należy przed licowaniem podgrzać płomieniem lampy do lutowania i oczyścić z oblodzenia i brudu. Okładzinę pokrywa się na okres 2 lub 3 dni matami słomianymi lub innymi materiałami ciepłochronnymi. Najskuteczniejszym środkiem przeciwko podstawowym czynnikom niszczącym dwutlenkowi węgla i tworzeniu się siarczanów jest nasycanie olejem lnianym. Stosuje się go do kamieni kompletnie wysuszonych i ociosanych. Nasycenie wykonuje się na głębokości 1 cm. Pożądane jest podgrzanie oleju (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Sposób ten jest szczególnie skuteczny przeciw korozji piaskowca. Wady jego są następujące: 1. wywołuje zmiany w naturalnym kolorze kamienia, 2. zwiększa przyleganie sadzy i kurzu do powierzchni kamienia, 3. nasycenie jest nietrwale, gdyż przy utlenianiu olej zaczyna parować (uprawnienia budowlane).

Metoda fluatyzacji

Metoda fluatyzacji (obróbka kamienia związkami fluorowymi) polega na nasyceniu kamienia fluorowymi związkami krzemianów (fluorokrzemianami), które zostały wykryte przez L. Kesslera w końcu XIX wieku. Stosuje się ją do utrwalenia i ochrony przed niszczeniem wapieni, piaskowców i tufu. Powoduje ona zmiany chemiczne na powierzchni kamieni (program egzamin ustny).

Aby działanie związków fluorowych sięgnęło dosyć głęboko, powlekanie rozczynem fluorokrzemianów pędzlem albo przez rozpylenie wykonuje się trzykrotnie: pierwszy raz słabym roztworem (5%), drugi raz bardziej stężonym (10%) i trzeci raz mocnym (15%). W zależności od chemicznych i fizycznych właściwości kamieni stosuje się te lub inne związki fluorowe. Najczęściej są to krystaliczne sole kwasu fluorokrzemowego. Fluorokrzemianu magnezowego używa się głównie do powlekania wapieni lub innych materiałów o dużej zawartości wapna. Jest to najlepszy z istniejących fluorków, ponieważ w mniejszym stopniu niż inne zmienia kolor powlekanego kamienia (zwłaszcza białego łub szarobiałego) (opinie o programie).

Fluorokrzemian cynowy stosowany jest tak samo, jak magnezowy w roztworze wodnym. Jednak zabarwia on kamień na biało. Fluorokrzemian glinowy jest związkiem fluoru o bardziej kwaśnym odczynie od innych związków fluorowych. Wypełnia on szczelnie pory kamieni i powoduje szybkie twardnienie najbardziej miękkich skał. - Fluorokrzemian chromowomiedziowy używany jest do barwienia wapieni. Wszystkie wymienione związki są bezwonne, nietrujące, mają właściwości dezynfekujące, zwiększają odporność na wietrzenie i wytrzymałość kamieni. Woskowanie jest to nasycenie kamienia naturalnego woskiem. Jego działanie ochronne ma charakter czysto fizyczny w przeciwieństwie do chemicznego oddziaływania związków fluorowych (segregator aktów prawnych).

Nawoskowanie chroni kamień przed wsączaniem się wód opadowych. Woskowanie polega n,a powleczeniu powierzchni kamienia cienką warstwą wosku rozpuszczanego w terpentynie. W wielkich miastach i ośrodkach przemysłowych woskowanie okładziny należy powtarzać rok, gdyż ochronne działanie wosku słabnie w miarę, jak okładzina pokrywa się sadzą i kurzem. „Testalin“ składa się z dwóch rozczynów, którymi powleka się powierzchnię kamienia w następującej kolejności: najpierw alkoholowy roztwór mydła potasowego, potem roztwór octanu glinu i octanu sodu, który się następnie zmywa (promocja 3 w 1).