Liczba włączeń pompy

Uzupełnianie może odbywać się codziennie lub rzadziej, w zależności od potrzeb. Można uniknąć konieczności instalowania sprężarek, jeśli zastosuje się pompy odśrodkowe z tzw. smoczkami zasysającymi. Pompy te tłocząc wodę wpompowują jednocześnie niezbędne (regulowane) ilości powietrza do zbiornika. Zbiornik hydroforowy nie pracuje jako zbiornik wyrównawczy (program uprawnienia budowlane na komputer).

Zapas wody w zbiorniku regulowany jest ekonomiczną pracą pomp, gdyż zbyt częste włączanie silnika powoduje większe zużycie (4-5 razy większe niż przy ciągłej pracy) energii elektrycznej oraz przegrzewanie silnika. Liczba włączeń pompy na godzinę powinna mieścić się w granicach 4-12 razy, tj. czas jednego cyklu postoju i pracy pompy może trwać 15-5 min (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Rozbiór wody w instalacji nie jest równomierny, jest różny w różnych godzinach doby, stąd też okresy pracy pompy t_r i postoju pompy t_s są zmienne w okresie doby, jak również czas trwania cyklu hydroforu równy sumie czasu spoczynku i pracy pompy(uprawnienia budowlane).

Fundamenty pomp

Przy wyborze odpowiedniego czasu trwania cyklu staramy się wybrać taki cykl, którego czas trwania jest najmniejszy, a pojemność użytkowania największa co zapewni nam możliwość właściwej pracy hydroforu także przy zaistnieniu innych warunków (program egzamin ustny). Prowadząc rozważania w tym kierunku, możemy napisać, że pojemność użytkowa hydroforu równa jest rozbiorowi wody przez instalację w czasie postoju pompy, lub różnicy dostarczanej ilości wody przez pompę i rozbioru wody przez instalację w okresie pracy pompy.

Jeśli chodzi o wymagania typu budowlanego, to ściany i stropy budynku wykonuje się z materiału ogniotrwałego; drzwi powinny mieć taki rozmiar, aby największa część hydroforu mogła przez nie przejść, a podłoga powinna być tak ułożona, aby zapewniała spływ wody do kratek kanalizacyjnych i odwodnienie hydroforni.

Fundamenty pomp i sprężarek buduje się z dylatacjami, przestrzegając zachowania odpowiedniego ich rozstawu; odległość między zbiornikami hydroforowymi i odstęp ich od ściany powinny być większe lub równe 0,5 m, natomiast od strony włazu powinien być zapewniony swobodny dostęp. Rurociągi w hydroforni układa się ze spadkiem nie mniejszym niż 0,1%, celem umożliwienia odpowietrzania i odwodnienia układu (opinie o programie).

Hydrofornia poza tym musi posiadać aparaturę i sprzęt pomiarowy regulujący i rejestrujący jej działanie. Wyposażenie w sprzęt i armaturę składa się z:

1. manometrów z kurkiem trójdrogowym manometrycznym zamontowanych na króćcu w strefie powietrznej, przy każdej pompie rurociągu tłocznego i na rurociągu doprowadzającym wodę z sieci wodociągowej;
2. wodowskazu zamontowanego na płaszczu hydroforu;
3. wyłącznika ciśnieniowego, zamontowanego na przewodzie połączonym ze strefą powietrzną zbiornika hydroforowego w stacjach pojedynczych, w dużych stacjach w liczbie równej ilości zespołów pompowych;
4. wodomierza w stacjach małych wodomierz umieszcza się na połączeniu z siecią, w dużych także na rurociągu tłocznym;
5. zaworu zwrotnego który umieszcza się na przewodzie tłocznym między każdą pompą za zbiornikiem;
6. zaworu bezpieczeństwa;
7. odoliwiacza (segregator aktów prawnych).

Przewody wodociągowe powinny być wykonane z takich materiałów i mieć taką konstrukcję, aby zapewnić: małe opory przepływu, odpowiednią wytrzymałość pod względem statycznym i dynamicznym, szczelność oraz odporność na działanie chemiczne i mechaniczne wody i czynników zewnętrznych. Materiał przewodów nie powinien wpływać ujemnie na jakość przepływającej przez nie wody (promocja 3 w 1).

Przewód wodociągowy składa się z prostych odcinków rur (prostek) o przekroju kołowym oraz kształtek, służących do łączenia ze sobą poszczególnych odcinków umożliwiających jednocześnie zmianę kierunku, wykonanie odgałęzień i zmianę przekroju czynnego. Prostki i kształtki stosowane do budowy przewodów wodociągowych mogą być wykonane z różnych metali, cementu z domieszkami, tworzyw sztucznych, szkła itp.