Łuki pierwszych mostów

Łuki pierwszych mostów o pomostach zawieszonych stężano za pomocą wieszaków ukształtowanych w słupy o małej grubości i dużej szerokości, wzrastającej od góry do dołu. Przykładami tego rodzaju stężeń są słupy mostu w Nantes oraz mostu nad kanałem w Aubervillers pod Paryżem (program uprawnienia budowlane na komputer).

Podobnie zaprojektowano słupy mostu przez Nieciecz w Ruścu. Takie wieszaki dają oddziaływania na luki proporcjonalne do wygięć łuków, dlatego łuki odkształcają się tak, jak gdyby leżały na sprężystych podporach ułożonych poziomo, prostopadle do płaszczyzny łuków. Działania tego rodzaju stężeń przyjęto obliczać w założeniu, że łuk podlegając parciu wiatru odkształca się w ciągłym ośrodku sprężystym
Przykładem stężenia łuków za pomocą ramownic oporowych był most w St. Pierre de Vauvray.

Łuki tego mostu o przekroju skrzynkowym połączono dwiema belkami poprzecznymi, tworzącymi wraz z dolnymi częściami łuku ramownice oporowe. Dolne krawędzie poprzecznie stężających łuki były umieszczone na wysokości skrajni taboru.
W wielu przypadkach łuki stężano wiatrownicami łączącymi półki lub środniki luków (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Wiatrownice te dawano w najrozmaitszym układzie. Najprostszy z nich jest układ wiatrownic tworzący wraz z łukami jako z pasami wygiętą belkę bezkrzyżulcową. Takie wiatrownice miał wiadukt nad torami dworca morskiego w Gdyni, projektowany przez prof. Stanisława Andruszewicza, oraz most przez Sołę w Kobiernicach, projektowany przez inżynierów: Adama Machniewicza, Wacława Straszyńskiego i Ludwika Tylbora.

Można by tu przedstawić znacznie więcej przykładów stężania poprzecznego łuków za pomocą trzech pierwszych z wymienionych tu rodzajów ogniw; byłoby to jednak zbędne dlatego, że wszystkie te odmiany należą do przeszłości (uprawnienia budowlane). We współczesnych mostach zabezpieczenie łuków od nadmiernie dużych wygięć z ich płaszczyzn jest uzyskiwane przez zwiększenie sztywności samych łuków. Jest to rozwiązanie najprostsze, gdyż wolne od dodatkowych ogniw. Wiatrownice mostu kolejowego przez rzekę Werra pod Heringen w Niemczech. Wiatrownice wszystkich tych mostów mają przekrój teowy, o półce położonej w poziomie górnej powierzchni łuków, środniki zaś są pionowe.

Rozstaw wiatrownic

Rozstaw wiatrownic jest równy rozstawowi wieszaków. Siły wewnętrzne w takim układzie przyjęto wyznaczać podobnie jak w układach bezkrzyżulcowych. Założenie to prowadzi do dużych momentów zginających w połączeniach łuków z belkami stężającymi (program egzamin ustny). Dlatego wiatrownicom tym nadawano duże skosy zarówno w końcach środników, jak i półek. Tego rodzaju stężenia są rażąco ciężkie. Przykładem jednoczesnego stężenia łuków za pomocą ramownic oporowych i wiatrownic łączących łuki jest most przez Pilicę w Białobrzegach oraz most przez Oued-Mellegue w Tunisie i most przez Sołę na drodze Tresna-Czernichów.

We wszystkich tych mostach oprócz ramownic oporowych luki są stężone kratownicą półkrzyżulcową (opinie o programie). Jedynie poprzeczki ramownic oporowych mają duże wymiary, natomiast rozporki i krzyżulce kratownicy pólkrzyżulcowej mają niewielkie przekroje i są znacznie lżejsze od rozporek wiatrownic bezkrzyżulcowych.
W moście przez Sekwanę w Nogent-sur-Seine pod Paryżem zastosowano stężenia w postaci poprzeczek, łączących wieszaki nad górną krawędzią skrajni taboru. Oprócz tych rozporek w stężeniu mostu biorą udział wieszaki. Ten dziwny sposób stężania poprzecznego łuków zastosowano dlatego, że most jest skośny, wskutek czego w każdym przekroju poprzecznym łuki leżą na różnych wysokościach. Przesunięcie wzajemne łuków wzdłuż mostu jest równe długości dwóch przedziałów między wieszakami (segregator aktów prawnych). Poprzeczki stężające wieszaki mają kształt płyt zakończonych skosami.

Stężenie łuków za pomocą wiatrownic utrudnia budowę mostu i zwiększa koszty. Szczególnie trudne jest deskowanie wiatrownic położonych na dużej wysokości. Jest ono tym kosztowniejsze, im wiatrownice składają się z większej liczby drobnych prętów (promocja 3 w 1). Wytwarzanie między łukami - dla ich stężenia - kratownic nie odpowiada zasadom kształtowania konstrukcyj betonowych i jest niewątpliwie naśladownictwem rozwiązań stalowych.