Przekrój prostokątny

Przekrój prostokątny stosuje się jedynie w przypadku małych stóp, przy większych uzyskuje się oszczędność betonu wprowadzając schodki. Dalszą oszczędność betonu można uzyskać przez wprowadzenie przekroju trapezowego, jednak deskowanie jest wówczas bardziej skomplikowane. Omawiane kształty można nadawać fundamentom betonowym i żelbetowym (program uprawnienia budowlane na komputer).

Wysokość stopy betonowej wypada z obliczeń znacznie większa niż stopy żelbetowej, toteż przy wyborze między zastosowaniem betonu a żelbetu decydować będzie przede wszystkim stosunek kosztu betonu do kosztu zbrojenia. Przy tego rodzaju kalkulacji istotną rolę gra również koszt robót ziemnych. Jeżeli minimalne zagłębienie stopy, wynikające z położenia warstwy nośnej gruntu, głębokości przemarzania, położenia sąsiednich fundamentów itp. prowadzi do wysokości stopy umożliwiającej zastosowanie betonu (zdarza się to często w budynkach niepodpiwniczonych), wówczas zastosowanie tego materiału nie powiększa kosztu robót ziemnych i jest najczęściej uzasadnione (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Natomiast w przypadkach, gdy zastosowanie betonu powoduje konieczność głębszego posadowienia, niżby to miało miejsce przy zastosowaniu stopy żelbetowej, szczególnie zaś jeżeli powoduje konieczność wykonywania robót poniżej zwierciadła wody gruntowej, ekonomiczniejsza bywa przeważnie konstrukcja żelbetowa (uprawnienia budowlane).
Możliwe są również bardziej skomplikowane kształty stóp fundamentowych. Są one jednak rzadziej stosowane.  Słup zakończony jest bazą betonową w kształcie ostrosłupa ściętego, opartą na płycie żelbetowej.

Odwrotnie zaś jest w stopie górną część stopy stanowi płyta żelbetowa wsparta na betonowym fundamencie schodkowym (program egzamin ustny). Konstrukcję stosuje się w przypadku znacznej głębokości posadowienia. Zwiększenie przekroju słupa poniżej poziomu posadzki pozwala zmniejszyć ilość zbrojenia oraz długość wyboczeniową słupa. W przypadku większych powierzchni podstawy stopy (orientacyjnie powyżej 6 m2) można stosować konstrukcje żebrowe. W stopie kwadratowej żebra prowadzi się wzdłuż przekątnych, aby uniknąć nadmiernych wysięgów płyty rozpiętej między żebrami. Stopy żebrowe są kosztowne i trudne do wykonania. Stosuje się je w przypadkach, gdy konieczne jest uzyskanie konstrukcji możliwie lekkiej, nie wprowadzającej w grunt dodatkowych zbyt dużych nacisków, a jednocześnie dostatecznie sztywnej.

Określenie powierzchni posadowienia stopy

Wybierając kształt stopy należy pamiętać o umożliwieniu prawidłowego jej zabetonowania. W tym celu nachylenie płaszczyzn ukośnych stopy do poziomu powinna wynosić co najmniej 1 : 3, chyba że jest tak małe, że umożliwia betonowanie bez deskowania (opinie o programie). W przypadku betonowania stóp trapezowych betonem ciekłym, może wystąpić podnoszenie deskowania wskutek parcia betonu przed związaniem. Należy wówczas górną część deskowania odpowiednio zakotwić.

Płaszczyzny ograniczające bryłę stopy nie mogą tworzyć ze sobą kątów ostrych. Dlatego stopy trapezowe zakańcza się u dołu płaszczyznami pionowymi, których wysokość powinna być nie mniejsza od szerokości deski, aby uprościć roboty ciesielskie (segregator aktów prawnych). Podobnie wysokość schodków stopy schodkowej dobrze jest dostosować do szerokości desek. W miejscu połączenia słupa ze stopą należy wykształcić poziomą odsadzkę o szerokości 5 cm, aby umożliwić ustawienie deskowania słupa na stopie. Minimalne wymiary poziome stopy wynoszą 50×50 cm ze względu na możliwość wypierania gruntu spod stopy i nadmierne osiadanie.

Wymiarowanie stóp osiowo ściskanych. Fundamenty stopowe mają znaczny stosunek wysokości do szerokości. Reakcja podłoża powoduje na ogół tylko nieznaczne odkształcenia pionowe stopy.

Traktuje się więc je w praktyce z reguły jako fundamenty sztywne (promocja 3 w 1). Założenie to jest zresztą bezpieczne z punktu widzenia rozkładu naprężeń w samej stopie, gdyż ewentualne ugięcia stopy powodują skupienie odporu gruntu w części środkowej podstawy stopy.