Mączka kamienna

Ponieważ przemysł produkuje na razie kolorowe cementy w małych ilościach i koszt ich jest stosunkowo wysoki, przeto do robót terra zzowych przygotowuje się je najczęściej przez staranne wymieszanie na sucho cementu szarego, rozpylonych minerałów rozjaśniających (mączka kamienna) i farb mineralnych (program uprawnienia budowlane na komputer).

Do wyrobu cementów kolorowych nadają się wszystkie rodzaje cementów portlandzkich odpowiadających warunkom OST: zwykłe cementy portlandzkie, pucolanowe i żużlowe. Najlepsze barwy otrzymuje się z cementów portlandzkich pucolanowych i z najjaśniejszych cementów portlandzkich (produkcji cementowni Amwrosijeńskiej i Noworosyjskiej). Do zapraw białych i bardzo jasnych używać należy cement biały bez żadnych domieszek. Do bardziej ciemnych stosować można zwykły cement szary (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Marki cementu należy tak dobierać, aby wytrzymałość podłoża betonowego lub podkładu i warstwy okładziny były jednakowe (trzeba liczyć się ze zmniejszeniem wytrzymałości mieszaniny w warstwie okładziny wskutek dodania substancji bielących i barwiących) . Przy dodaniu do cementu substancji bielących i grysiku z twardych skał (granit, labradoryt ftp.) należy używać cementu marki „300“ lub wyższej. Najprzydatniejsze do mieszanin kolorowych są cementy pucolanowe o zwiększonej wytrzymałości. Dają one możność uzyskania żądanej barwy, natomiast nie powodują wykwitów soli na powierzchni terrazzo (uprawnienia budowlane).

Mączkę kamienną otrzymuje się przy produkcji tłucznia kamiennego przez przesianie najdrobniejszych cząstek. Do rozjaśnienia cementu nadaje się odsiany pyl białego kamienia przechodzący przez sito o otworach wielkości 0,30 -4- 0,15 mm (900 - 1600 otworów na 1 cm²). Ilość mączki rozjaśniającej zależy od wytrzymałości (marki) cementu i wymaganej jasności mieszaniny. Z uwagi na niekorzystny wpływ mączki kamiennej na wytrzymałość mieszaniny, należy ilość jej ograniczyć do 30% (program egzamin ustny).

Pstry marmur

Przy dodawaniu maksymalnej ilości mączki (30%), tzn. kiedy potrzebne jest terrazzo w jasnym kolorze, należy stosować cement o dużej wytrzymałości („300“ - „400“). Do’ cementu średniej wytrzymałości („200“) nie wolno dodawać więcej niż 20% mączki kamiennej. Zabrania się używania kredy i gipsu jako substancji nadających jaśniejsze odcienie (opinie o programie).

Piasek używany do podkładu pod terrazzo powinien być czysty kwarcowy o zawartości domieszek iłu nie większej niż 7% domieszek organicznych - nie większej niż 2%. Piasek powinien zawierać ziarna o ostrych krawędziach, różnej wielkości, nie większej jednak niż 2 - 2,5 mm.

Do robót terrazzowych używa się jako kruszywa grysiku ze skał (marmuru, granitu, diorytu, labradorytu, onyksu). Kolor grysów kamiennych jest zazwyczaj jaskrawy, a struktura grubo krystaliczna nadaje im mocny blask. Jaskrawość grysów używanych do terrazzo powinna być wystarczająca, aby koloru ich nie stłumiła szara barwa cementu, ale też nie powinna być zbyt wielka (segregator aktów prawnych).

Do terrazzo należy używać marmuru o najbardziej jednorodnym zabarwieniu z małą ilością żył. Pstry marmur daje niejednolity efekt barwny. Ponadto wykazuje on iw różnych miejscach różną twardość i niejednakowo daje się szlifować i polerować. Jasnoszare i gruboziarniste marmury mają zazwyczaj przezroczyste kryształy i nadają terrazzo pełne zabarwienie i skrzący się blask (np. marmury, polewski, prochorowo-balandyński, gazgań Siki, onyks i in.

Nie nadają się do terrazzo skały kruszejące pod wpływem powietrza i wody (kamienie z warstwami ilastymi, niektóre wapienie, marmur z górnych zwietrzałych warstw, skały ilaste i marglowe i in.). Nasiąkliwość skały powinna być średnia; grysik ze skał zbitych i mało nasiąkliwych źle się wiąże z zaprawą cementową, natomiast zbytnia nasiąkliwość ujemnie wpływa na polerowanie. Jasne ziarna marmurowego grysiku ciemnieją przy silnym pochłanianiu wody (oraz najdrobniejszych cząsteczek cementu) (promocja 3 w 1).