Malowanie olejne tynków

Malowanie na starych tynkach, uprzednio malowanych olejno, wykonywa się po zeskrobaniu łuszczącej się powłoki i wyreperowaniu tynków w miejscach uszkodzonych. Należy pamiętać, że malować olejno można tylko tynki należycie przeschnięte.

Po naprawieniu tynków całą powierzchnię należy dokładnie zmyć i miejsca pozbawione farby zapokostować (program uprawnienia budowlane na komputer). Po wyschnięciu miejsca naprawione należy wyszpachlować, przeszlifować i jednokrotnie pomalować. Dopiero po takich przygotowaniach podłoża maluje się drugi raz już całą powierzchnię. Malowanie z zastosowaniem tzw. tepowania wykonuje się identycznie, z tą tylko różnicą, że powierzchni nie szpachluje się, lecz po każdym malowaniu „tepuje się”, tzn. lekko uderza specjalną szczotką prostopadle do powierzchni.

Malowanie olejne żelaza. Przed pomalowaniem żelazo musi być dokładnie oczyszczone z rdzy, brudu, czy też starej powłoki za pomocą szczotki stalowej, młotka i papieru szklistego. Następnie żelazo należy odkurzyć i zagruntować minią ołowianą na pokoście. Po wyschnięciu powierzchnię metalu maluje się farbą olejną 2 ‘li 3 razy.

Dla uzyskania jednolitej gładkiej powierzchni przed malowaniem n, leży żelazo zaszpachlować (gęstą minią) i przeszlifować.

Lakier można nakładać na zupełnie suchy i doskonale równym podkładzie olejnym. Jeżeli podkład nie jest równy to wszelkie nierówności będą jaskrawo występować nabłyszczącej powierzchni.
Lakierowanie należy wykonywać przy temperaturze nie mniejsza niż 15°C.
Lakiery rozprowadza się cienką warstwą za pomocą miękkich pędź lub przez rozpylanie za pomocą specjalnych aparatów (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

W przypadku gdy chcemy zachować rysunek powierzchni lakierowanej, jak np. słojów drewna, wówczas używamy lakierów bezbarwnych. Fluatowanie wykonuje się tylko wówczas, gdy chcemy przygotować świeże tynki cementowo-wapienne pod malowanie klejowe lu’ tynki cementowe pod malowanie krzemianowe.

Fluatyzacja polega na wytworzeniu na powierzchni tynków warstw; szczelnej dobrze przyjmującej farbę klejową lub krzemianową. Fluaty (rozczyn 20 proc.) rozprowadza się pędzlem lub rozpyla kilka razy - aż do momentu, gdy powierzchnia przestanie fluat chłonąć.
Przy rozprowadzaniu fluatów należy zachować ostrożność przy pracy, gdyż fluaty są środkiem działającym szkodliwie na naskórek (uprawnienia budowlane).

Konserwacja elementów stalowych

Konserwacja elementów stalowych poza zachowaniem warunków właściwej ich eksploatacji sprowadza się do następujących zabiegów
a) ochrona elementów stalowych przed korozją,
b) naprawa drobnych uszkodzeń mechanicznych i usterek elementów stalowych oraz naprawa ich zamocowania.

Ochrona elementów stalowych przed korozją polega na dopilnowaniu, aby powierzchnie metalowe nie były przez czas dłuższy pozbawione warstwy ochronnej, tj., aby w porę były pokrywane farbą zabezpieczającą je przed korozją. Powłokę ochronną dla stali stanowi zasadniczo minia ołowiana, którą znów, dla uzyskania trwałości powłoki i efektów estetycznych, pokrywa się farbą olejną, niekiedy lakierem (program egzamin ustny).
Jeżeli dla ochrony przed rdzą trzeba zastosować drobne zabiegi malarskie, jak np. naprawa małych uszkodzeń powłoki miniowej i farby, można je odnieść do zakresu robót konserwacyjnych; jeżeli natomiast stan elementów jest taki, że konieczne jest całkowite ponowne miniowanie i malowanie, z uprzednim oczyszczeniem powierzchni z rdzy i starej farby, wówczas tego rodzaju roboty zaliczyć należy do remontów bieżących. Również należy odnieść do konserwacji wszelkie drobne naprawy uszkodzeń w samych elementach stalowych, jak i w ich zamocowaniu. Będą to drobne naprawy okuć, regulowanie i oliwienie ich, dokręcanie rozluzowanych złącz, wyprostowanie lekko wygiętych (zdeformowanych) profilów, wzmocnienie zamocowania elementów itp. Wszelkie natomiast większe naprawy, zarówno w samych elementach stalowych, jak i w ich zamocowaniu, w zasadzie należy zaliczyć do remontu bieżącego (opinie o programie).

Zabiegi konserwacyjne omawianych elementów należy, jak zwykle wykonywać ciągle, w miarę potrzeby przez stałą służbę konserwacyjną.
Remont bieżący. W zakres remontu bieżącego elementów stalowych zasadniczo wchodzą następujące naprawy:
c) miniowanie i olejne malowanie elementów stalowych z ewentualnym polakierowaniem, z uprzednim oczyszczeniem ze starej farby i rdzy szczotkami stalowymi,
d) naprawa lub wymiana okuć stalowych, jak np. zamki, klamki, zawiasy itd.,
e) naprawa złącz rozluźnionych i uszkodzonych przez dopasowanie, nitowanie, czy też skręcanie na śruby (segregator aktów prawnych),
f) prostowanie pogiętych i zdeformowanych poszczególnych części i profilów stalowych w celu doprowadzenia ich do stanu pierwotnego,
g) naprawa uszkodzonego i rozluźnionego zamocowania elementów stalowych w murze lub betonie, jak np.: umocowanie słupków balustrady schodowej w stopniach, zamocowanie słupków balustrad balkonowych lub na tarasach, w płytach lub zamocowanie wąsów balustrady wpuszczonych w mur, zamocowanie w ścianie półek nad grzejnikami lub podokiennikami, zamocowanie w murze wąsów do ościeżnic drzwiowych, zamocowanie krat wszelkiego rodzaju lub ram; zamocowanie słupków ogrodzeniowych.
Wymienione wyżej roboty są najczęściej spotykane, nie wyczerpują one wszystkich robót w zakresie remontów bieżących (promocja 3 w 1).
Zakres i rodzaj robót remontowych powinien być ustalony na podstawie przeglądów okresowych.