Masywna ściana zewnętrzna

Zatem jest zrozumiałe, że w wypadku wahań temperatury pomieszczenia na skutek zmiennego dopływu ciepła z pieca lub przerw w paleniu masywna ściana zewnętrzna nie może oddać akumulowanego ciepła, którego praktycznie nie posiada. Tak więc wartość użytkowa ścianek osłonowych z uwagi na stateczność cieplną pomieszczenia nie odbiega wiele od wartości drogich ścian masywnych, dając jej natomiast zdecydowaną przewagę, jeśli chodzi o ekonomię i szybkość budowy (program uprawnienia budowlane na komputer).

Dla przykładu podajemy przekrój ścianki osłonowej, przeznaczonej dla małego domu; ścianki takie są budowane zazwyczaj na szkielecie drewnianym, wykonanym z łat pionowych o wym. 6 X cm, wiązanych poziomymi ryglami. Idąc od strony wnętrza pomieszczenia ścianka posiada następujące warstwy pionowe (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Pierwsza to warstwa suchego tynku grubości 1 cm, dla ujęcia lej ilości pary wodnej, która gromadzi się w pomieszczeniu w zależności od ilości osób przebywających jak i od odstępu czasu między poszczególnymi wietrzeniami pomieszczenia. Porowatość tej warstwy suchego tynku, wykonywanego zazwyczaj na lepiszczu gipsowym, wyrównuje zmiany w procesie wilgotności względnej powietrza wewnętrznego (uprawnienia budowlane).

Jako druga znajduje się warstwa papy, stanowiąca pionową zaporę przed dyfuzją pary wodnej od strony pomieszczenia. Arkusze papy zachodzą znacznie na siebie, zaś całość tak zabezpieczonej powierzchni należy uszczelnić lepikiem ze szczególnym uwzględnieniem szwów. Szczelność tej warstwy jest podstawowym warunkiem izolacyjnym całej przegrody, nawet najmniejsze szczeliny mogą stwarzać dogodne warunki dla zwiększenia przewodnictwa cieplnego wskutek zawilgocenia warstwy wewnętrznej (program egzamin ustny). Dlatego nic można do tego rodzaju ścian wbijać gwoździ i należy użytkowników przestrzec przed tym, dając im odpowiednio przymocowane podsufitowe karnisze dla zawieszania obrazów i dywanów na drutach lub żyłkach nylonowych. Przenikanie wilgoci w okresie zimowym zawsze odbywa się zgodnie z gradientem różnicy ciśnień cząstkowych pary wodnej od wnętrza pomieszczenia na zewnątrz ściany.

Pionowa warstwa papy

Jako czwarta warstwa powtarza się pionowa warstwa papy, która bezpośrednio od zewnątrz zabezpiecza ścianę od wpływów atmosferycznych, oraz jako piąta warstwa, zabezpieczająca ściankę od uszkodzeń z zewnątrz budynku, występuje warstwa płyt eternitowych, przybijanych łuskowo do listew umocowanych poziomo do szkieletu ścianki. W ten sposób ścianka posiada łącznie wystarczającą pod względem termicznym grubość około 8 cm (opinie o programie).

W droższych alternatywach wyposażenia budynków wyżej opisaną ściankę (bez warstwy eternitu) obudowuje się od zewnątrz cegłą licówką, na grubość ⁱ/s cegły. Wobec małego ciężaru tego rodzaju ścianek zewnętrznych odpada potrzeba głębokiego fundowania budynków; wystarcza jak to już wspomniano płyta żelbetowa, odpowiednio izolowana od wilgoci gruntowej warstwą prze- siewnego szutru lub żużlu (segregator aktów prawnych).

Budynek pokryty jest stropodachem ocieplonym według tych samych zasad co ściana zewnętrzna, z tym, że stropodach musi być równocześnie wytrzymały na ciśnienie ewentualnej warstwy śniegu oraz bezwzględnie szczelny.

W przedstawionym przykładzie zastosowano stropodach pogrążony. Takie rozwiązanie wydaje się być tańsze, niż stropodachy dwuspadowe czy też pulpitowe. Pozwala ono bowiem na unikanie załadowania rynien okapowych, gdyż wody okapowe spływając z połaci pogrążonych łączą się środkowym koszem z pionową rynną spustową. Kosz pogrążony, pokryty blachą, posiada tę dogodność, że w okresie, gdy na dachu spoczywa warstwa śniegu (w pewnym sensie ocieplająca pomieszczenie), niewielkie ilości ciepła przenikające z wnętrza budynku przez stropodach powodują stały upływ wody; toteż jeżeli rynna spustowa znajduje się wewnątrz budynku (np. na granicy mieszkania i przybudowanej części gospodarskiej), tym samym wyklucza to jej zamarzanie (promocja 3 w 1).