Masywność podpór

W Polsce zaczęto stosować budowle morskie na kolumnach w Porcie Północnym w Gdańsku. Nic nie stoi na przeszkodzie do ich szerszego stosowania, szczególnie konstrukcji na słupach, które nie wymagają używania specjalnego sprzętu (program uprawnienia budowlane na komputer).
Zaletą budowli na kolumnach w stosunku do budowli na palach jest większa masywność podpór, mniejsza ich wrażliwość na uderzenia oraz na szkodliwe działanie agresywnych roztworów w wodzie morskiej i portowej, a co może najważniejsze - znacznie większa, przy zwykłych palach nieosiągalna, bo kilkudziesięciometrowa głębokość zapuszczania kolumn.

W porównaniu z budowlami masywnymi lub na masywnych filarach, np. chociażby z budowlami na zwykłych studniach, zaletą budowli na kolumnach jest niższy koszt oraz łatwość stosowania prefabrykacji i mechanizacji, a zatem i większa szybkość wykonania. Wadą tych budowli jest mniejsza sztywność w kierunku poprzecznym niż np. konstrukcji na palach, w których możliwe jest stosowanie pali ukośnych (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Z tych względów ważne jest zapewnienie dobrego utwierdzenia kolumn w gruncie lub w podstawie, na której się wznoszą. Pomyślne próby stosowania kolumn ukośnych pozwolą prawdopodobnie jednak wadę tę wyeliminować.

Pale pustakowe o dużej średnicy wykonuje się z zasady z żelbetu. Pale te muszą być z obu końców otwarte, wbicie bowiem czy wpłukanie pala dużej średnicy z zamkniętym „ostrzem” jest w dzisiejszym stanie techniki jeszcze praktycznie niemożliwe (uprawnienia budowlane). Średnica pali dochodzi do kilku nawet metrów, grubość ścianki wynosi 8,5 do 10 cm i więcej zależnie od nośności wciągarki kafarowej czy żurawia. Uzbrojenie pali składa się z wkładek wzdłużnych i spirali ułożonych nie w osi ścianki, lecz bliżej powierzchni zewnętrznej pala.
Przykład pala pustakowego o długości 44 m i o średnicy zewnętrznej 93 cm, a grubości ścianki 8,5 cm, uzbrojonego 14 wkładkami podłużnymi 0 23 mm oraz spiralą o średnicy 7 mm skoku 75 mm. Przy obu końcach spirala zagęszcza się (program egzamin ustny). Dolny koniec pala wykształcony jest z nieco grubszą ścianką (do 12 cm) i opatrzony w trzewik stalowy, z kątownika 120 x120 X XII mm. Trzewik ten przypomina noże studni. Pal wykonany jest w deskowaniu w pozycji leżącej, ze zwykłego ubijanego betonu (450 kG cementu na 1 m3 gotowego betonu).

Zapuszczanie pali pustakowych

Poza palami wykonanymi w opisany sposób częste jest stosowanie pali z betonu wirowanego. Mogą one uzyskać jeszcze cieńszą ściankę, a większą gęstość i wytrzymałość betonu (opinie o programie).
Zapuszczanie pali pustakowych o dużej średnicy odbywać się może w różny sposób. Mogą one mianowicie być wbijane, przy czym do tego
celu konieczne jest skonstruowanie kafara o specjalnie dużym i mocnym rusztowaniu i o mocnych windach oraz stosowanie specjalnej głowicy.

Poza tym możliwe jest wpłukiwanie pali, przy czym płuczkę można np. wprowadzić do wnętrza pala, od zewnątrz zaś zastosować rurę odprowadzającą wodę z rozluźnionym gruntem.
W Związku Radzieckim opracowano np. metodę zapuszczania wąskich studni z pontonu pływającego wyposażonego w tzw. reaktywne wiertło turbinowe (reaktywnyj turbinnyj bur RTB), umożliwiające zapuszczanie studni prądem wody pod wysokim ciśnieniem (segregator aktów prawnych). Należy przypuszczać, że w miarę rozwoju techniki wwibrowywania pali znajdzie ona zastosowanie również do pali o dużej średnicy.
Po zapuszczeniu pala do przewidzianej głębokości wydobywa się z jego obrębu grunt, przy czym i tu można zastosować różną technikę.
Praktykowane jest zarówno wypłukiwanie gruntu przy zastosowaniu eżektora, jak i wydobywanie jego mechaniczne za pomocą świdra i łyżki, a także specjalnych wąskich czerpaków udarowych. Do najbardziej znanych metod drążenia otworów o dużych średnicach należą metody Benoto i Salzgitter (promocja 3 w 1).

Betonowanie wnętrz pali można przeprowadzać jedną z metod betonowania podwodnego. Możliwe jest również, jak przy studniach, wykonanie u spodu pala korka betonowego, po którego stwardnieniu wypompowuje się wodę z obrębu pala (konieczne są specjalne agregaty, które w miarę pompowania można opuszczać w głąb pala), a resztę przestrzeni zabetonowuje na sucho.