Materiały do produkcji prefabrykatów sprężonych
Do produkcji elementów struno- i kablobetonowych stosowany jest beton o markach 300, 400, 500 i 600 (program uprawnienia budowlane na komputer). Powyższe marki betonu odpowiadają jego wytrzymałośćiom średnim na ściskanie Rw, mierzonym na walcach o średnicy 16 cm.
Uzyskanie betonu o takich wytrzymałościach jest ściśle związane z zachowaniem specjalnych warunków dotyczących wymaganych właściwości mieszanki betonowej, a także jej poszczególnych składników. Do najważniejszych cech mieszanki betonowej, z której uzyskać można beton o wysokiej wytrzymałości, należą: konsystencja mieszanki betonowej, jej urabialność, mała porowatość zagęszczonej mieszanki i jednorodność cech wytrzymałościowych stwardniałego betonu (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Konsystencja mieszanki betonowej utworzonej z określonego kruszywa o określonych stosunkach poszczególnych frakcji zależy tylko od ilości i gęstości zaczynu cementowego. Dobra urabialność mieszanki betonowej, którą charakteryzuje łatwe jej zagęszczanie, i duża odporność na segregację składników zależy od odpowiedniej ilości drobnych składników mieszanki. Porowatość zależy od objętości powietrza w świeżo zagęszczonej masie betonowej. Jednorodność cech wytrzymałościowych betonu polega na równomiernej wytrzymałości betonu w każdym przekroju (uprawnienia budowlane). Odchylenia w tym zakresie mogą występować w bardzo małych granicach. Małe wahania wytrzymałości zależą od dokładności dozowania i wymieszania oraz od jednorodności składników. Jednorodność betonu określa się współczynnikiem jednorodności betonu, określanym stosunkiem minimalnej wytrzymałości na ściskanie (która może wystąpić w praktyce z prawdopodobieństwem nie większym niż np. 0,001) do wytrzymałości średniej.
Do betonu o wysokiej wytrzymałości stosuje się cementy portlandzkie o wysokich markach, począwszy od marki 350 wzwyż, oraz kruszywa o wysokich klasach, np. 400, o bardzo starannie dobranym uziarnieniu, z wyłączeniem najdrobniejszych ziarn piasku i pyłów (program egzamin ustny).
Właściwości mieszanki betonowej
Dla uzyskania betonu o wysokiej wytrzymałości konieczne jest zastosowanie niskiego współczynnika wodocementowego w granicach Zaczyny cementowe o tak niskim w/c wykazują dużą gęstość. Aby mieszanka betonowa o powyższych współczynnikach wodnych miała urabialność dostateczną do uformowania elementu i dobrego zagęszczenia, konieczne jest zastosowanie kruszywa o szczególnie korzystnym uziarnieniu i o bardzo niskiej wodożądności, ponadto użycie podwyższonej ilości cementu, zastosowanie cementu o właściwościach ułatwiających urabialność, wreszcie wprowadzenie do mieszanki betonowej dodatków uplastyczniających (opinie o programie).
Beton wysokowartościowy przygotowywany może być z mieszanek o konstystencji wilgotnej, gęstoplastycznej lub plastycznej. Urabialność mieszanki betonowej. Urabialność betonu zależy od ilości zaprawy i zawartości w niej części najdrobniejszych, do których należy cement i drobne frakcje piasku do 0,5 mm (segregator aktów prawnych). Ilość zaprawy, czyli objętość cementu, wody i kruszywa do 2 mm, która zapewnia dobrą urabialności betonu, zależy od kształtu formowanego elementu, ilości zbrojenia, rodzaj uziarnienia i rodzaju urządzenia mechanicznego do zagęszczania. Ilość zaprawy zapewniająca dostateczną urabialność [95] powinna - według doświadczeń - wynosić 450-P500 betonu (promocja 3 w 1).
Ponieważ urabialność betonu nie zmniejsza się przy usunięciu z piasku najdrobniejszych frakcji (poniżej 0,25 mm), które wykazują bardzo dużą wodo żądność, zalecane jest więc stosowanie piasków frakcjonowanych z wyeliminowaniem frakcji pyłowych poniżej 0,125 mm (np. przez przemycie) ora; zmniejszenie do minimum najdrobniejszych frakcji piaskowych (poniżę; 0,5 mm).
