Materiały tekstylne

Spośród najczęściej stosowanych materiałów dźwiękochłonnych należy wymienić materiały porowate, do których zalicza się: materiały tekstylne, wełny i maty z wełen, płyty i wyprawy porowate, kotary, płyty i maty porowate z tworzyw sztucznych, tworzywa natryskiwane pod ciśnieniem itd. Mechanizm dźwiękochłonnego działania materiału porowatego polega na przenikaniu fal dźwiękowych do wnętrza porów i kanalików znajdujących się w tym materiale, w których wskutek tarcia energia akustyczna zamienia się w ciepło (program uprawnienia budowlane na komputer). Wszystkie tego rodzaju materiały charakteryzują się dużym współczynnikiem pochłaniania dźwięku przy średnich i dużych częstotliwościach (j > 800 Hz), natomiast wartość tego współczynnika przy małych częstotliwościach jest niewielka. Do materiałów tekstylnych zaliczamy dywany, chodniki, filc, kotary itp.

Do wełen zalicza się wełnę szklaną, bazaltową, żużlową, z drewna i metalową. Z materiałów tych wyrabiane są również maty i płyty (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Do płyt z materiałów porowatych zalicza się także płyty trzcinowe, torfowe, słomiane, jak również maty z wiórów metalowych. Większość wymienionych materiałów jest używana przeważnie do wypełniania nimi ustrojów dźwiękochłonnych. Ponieważ charakterystyki współczynnika pochłaniania tych materiałów różnią się na ogół niewiele, wybór danego materiału zależy od innych jego własności, takich jak odporność na działanie substancji chemicznych, ognioodporność i inne (uprawnienia budowlane).

Do płyt i wypraw porowatych zalicza się: płyty prasowane ze strużek i wełny drzewnej, z paździerzy lnianych, płyty pilśniowe miękkie perforowane i nacinane, płyty pilśniowe twarde perforowane, płyty wiórowe prasowane, płyty wiórowo-cementowe i wiórowo- -gipsowe perforowane, szkło piankowe, betony komórkowe (gazobetony) oraz tynki akustyczne z domieszką materiałów zwiększających ich porowatość (program egzamin ustny).

Polichlorek winylu porowaty

Ostatnio coraz większe zastosowanie znajdują materiały z tworzyw sztucznych. I tak np. folię polietylenową i PCW stosuje się do pokrywania materiałów dźwiękochłonnych porowatych, w celu zwiększenia w ten sposób współczynnika pochłaniania dźwięku w zakresie małych częstotliwości. Polichlorek winylu porowaty oraz w postaci płyt są stosowane do wytłumiania kanałów wentylacyjnych. Pianizol w blokach, płytach lub okruchach oraz tworzywo poliuretanowe są stosowane do wypełniania ustrojów dźwiękochłonnych. Styropian w postaci płyt o różnej grubości bywa stosowany w układach dźwiękoizolacyjnych rezonansowych do zwiększania izolacyjności ścian i stropów (opinie o programie).

Spośród znanych materiałów do natryskiwania ścian należy wymienić antivibrin i tlumex. Pierwszy z nich natryskuje się na siatkę z merli lub drutu rozpiętą w niewielkiej odległości od ściany lub sufitu, drugi może być natryskiwany bezpośrednio, warstwami o grubości do 5 cm. Materiał ten ma dobre własności dźwiękochłonne oraz antywibracyjne w zakresie częstotliwości średnich i dużych.

Oprócz materiałów porowatych, które odznaczają się dobrym pochłanianiem dźwięków w paśmie średnich i dużych częstotliwości, stosowane są i inne materiały i ustroje rezonansowe, m.in. ustroje płytowe, membranowe oraz perforowane i szczelinowe (segregator aktów prawnych).

Ustroje płytowe wykonuje się z płyt (np. pilśniowych twardych, metalowych, różnego rodzaju sklejek i tworzyw sztucznych) przymocowanych do drewnianej lub metalowej ramy, a przestrzeń pomiędzy płytą i ramą wypełnia się materiałem dźwiękochłonnym (promocja 3 w 1). Pochłanianie dźwięku przez taki ustrój jest wynikiem tego, że część energii akustycznej fal dźwiękowych padających na jego powierzchnię zużywa się na pobudzenie i utrzymywanie drgań płyty, a te z kolei są tłumione w wyniku tarcia wewnętrznego w płycie oraz przez materiał dźwiękochłonny, umieszczony wewnątrz ustroju. W związku z tym ustroje tego rodzaju chłoną lepiej dźwięki o częstotliwości mniejszej, ale w stosunkowo wąskim paśmie częstotliwości.