Zbyt duża wilgotność

Badania przeprowadzone na ten temat przez zakład mechanicznej technologii drewna SGGW wykazały, że opałowe drewno sosnowe i bukowe osiąga powyższy poziom wilgotności po upływie 6 miesięcy (w okresie wiosenno-letnim).
Zbyt duża wilgotność powoduje nie tylko obniżenie wartości opałowej i zwiększenie zużycia drewna, lecz także obniżenie temperatury spalania, w której za poziom porównawczy przyjęto drewno 20% wilgotności względnej (program uprawnienia budowlane na komputer).

Przy spalaniu drewna o dużej wilgotności gazy spalinowe zawierają dużą ilość pary wodnej. Z chwilą osiągnięcia stanu nasycenia (punkt rosy) nadmiar pary wodnej skrapla się w kominie, co ujemnie wpływa na komin i na przebieg procesu spalania. Punkt rosy dla dymów ze spalania koksu (mała wilgotność) leży między 0 a 10 C, przy spalaniu drewna dochodzi do 60’1 C. W związku z tym przy spalaniu drewna temperatura gazów kominowych nie powinna spadać poniżej 125 C (program uprawnienia budowlane na ANDROID). O sposobie, w jaki przebiega proces spalania drewna, decyduje jego skład chemiczny charakteryzujący się małą w porównaniu z węglem koksem zawartością węgla (50%) przy dużej zawartości tlenu (43%) i wody.

W trakcie spalania drewno wytwarza 85% substancji gazowych (węgiel 46%), wskutek czego 70% energii cieplnej pochodzi ze spalenia odgazowanych części lotnych. Paliwa o tak odmiennych cechach, jak węgiel i drewno, nie mogą być spalane w jednakowych paleniskach; wynika stąd konieczność odmiennego traktowania węgla i drewna.
Ze względu na dużą zawartość części lotnych proces spalania suchego drewna przebiega w 2 fazach (uprawnienia budowlane).

Pierwszą fazę stanowi odgazowanie drewna, które rozpoczyna się przy temperaturze 150 C. Po przekroczeniu temperatury 270 C odszczepianie substancji lotnych przebiega samorzutnie, jako reakcja egzotermiczna; towarzyszy jej wydzielanie 200-300 kcal na 1 kG drewna. Odszczepianie części lotnych kończy się po osiągnięciu temperatury 800 C.

Skład gazów

Jakościowy i ilościowy skład gazów zmienia się zależnie od temperatury, w jakiej odbywa się odgazowanie (program egzamin ustny). W przypadku dostatecznego dopływu powietrza wydzielane gazy spalają się; równolegle z tym przebiega proces zwęglania odgazowanego drewna. Druga faza wymagająca dopływu mniejszej ilości powietrza obejmuje spalanie węgla.
W wypadku mokrego drewna proces spalania obejmuje trzy fazy: podsuszanie i odgazowanie drewna oraz spalanie węgla drzewnego (opinie o programie).

Przy spalaniu węgla na tlenek węgla CO wywiązuje się 2440 kcal/kG, przy dalszym spalaniu CO na dwutlenek węgla C02 - 5640 kcal/kG, przy spalaniu węgla na C02-8080 kcal/kG. Przy dostatecznym dostępie powietrza i przy prawidłowo przebiegającym procesie spalania węgiel spala się na C02. Przy zbyt małym dopływie powietrza spalanie odbywa się w sposób niezupełny, w wyniku czego powstaje częściowo CO i związane z tym duże straty energii cieplnej.

Racjonalne palenie, oparte na okresowej kontroli gazów kominowych na zawartość CO i COa, musi dążyć do całkowitego spalania występującego w paliwie węgla na CO.,.
Występujący w drewnie tlen (43%) zostaje zużyty na związanie występującego w drewnie wodoru (6%). Na związanie 1 kG wodoru potrzebne jest 8 kG tlenu, w wyniku czego powstaje 9 kG wody. W tych warunkach pozostaje nieznaczna nadwyżka wodoru, która ulega spaleniu pod wpływem tlenu powietrza (segregator aktów prawnych).

W procesie spalania zasadniczą rolę odgrywa tlen. W skład powietrza wchodzi 21% tlenu i 79% azotu. Wobec tego ilość powietrza potrzebna do całkowitego spalenia paliwa.
Wobec tego ilość powietrza musi być okrągło 5 razy większa od potrzebnej ilości tlenu.

W rzeczywistości racjonalny proces palenia odbywa się przy udziale jeszcze większej ilości powietrza, czyli w nadmiarze powietrza. Nadmiar ten nie powinien być zbyt duży, gdyż nadmierny przewiew powoduje szkodliwe studzenie paleniska i zbyt intensywne usuwanie niekompletnie spalonych gazów, co znajduje wyraz w nienormalnie ciemnej barwie uchodzącego z komina dymu (promocja 3 w 1).